Arrested Development S05E01-E08: welkom terug familie Bluth

Het vierde seizoen van Arrested Development was door de beperkte beschikbaarheid van de acteurs een uitdaging om op te nemen, wat uiteindelijk resulteerde in een rits degelijke afleveringen die de vorm kregen van een narratieve puzzel. Voor seizoen vijf was iedereen weer normaal beschikbaar, maar nu gooide de aanwezigheid van Jeffrey Tambor enig roet in het eten. De acteur werd ondanks zijn prijswinnende acteerkunsten ontslagen bij de show Transparent, vanwege ongepast seksueel gedrag. Toen actrice Julia Walters Tambor vervolgens beschuldigde van verbaal ongepast gedrag op de set van Arrested Development, en acteur Jason Bateman zich op een wat ongelukkige wijze mengde in die situatie, werd een publiciteitstournee afgelast.

Met die voorkennis is het lastig om helemaal blanco naar het nieuwe seizoen van Arrested Development te kijken, zeker aangezien één van de terugkerende grappen rond George Bluth Sr. (Tambor) zijn uitspraak ‘No touching!’ is.

En laat dat soort terugkerende grappen nou juist zijn waar de serie het regelmatig van moet hebben. Zelden was er een serie waarbij herhaalde oneliners en 'running gags' zo’n eigen leven gingen leiden. YouTube staat vol met compilaties van ‘Come on!’ , het dure pak van Gob (Will Arnett) en de verschillende manieren waarop de familieleden een kip imiteren.

Jason Bateman blijft met zijn personage Michael Bluth het onbetwiste komische middelpunt. Met een constante mengeling van verwondering en teleurstelling om zijn familieleden op het gezicht, schrijft de acteur dankzij zijn mimiek complete tragedies. Aangevuld met perfect getimede, bijna terloops gemompelde opmerkingen onder zijn adem, zorgt hij in iedere scène voor een (glim)lach. Vul dat nog eens aan met iets minder intelligente humor-varianten, zoals de slapstick van Buster (Tony Hale) en zijn artificiële hand en het gedraai van Gob rond zijn seksualiteit, en je komt in de buurt van de stijl die zorgde dat de eerste seizoenen, hoewel slecht bekeken, zo bejubeld werden.

Er zijn meer gelijkenissen met de voorgaande seizoenen. Personages ping-pongen alle kanten op, zowel geografisch als met hun verhaallijnnen. Het ene moment zit iedereen in een appartement om samen iets te plannen, en dan zit de helft opeens weer in Mexico voor hun eigen plannetjes. Gelukkig is Han Solo -regisseur Ron Howard er weer bij om alles aan elkaar te kletsen en zaken uit te leggen. Helaas wordt daarbij ook de lijn doorgezet waarbij Howard als filmproducent een rolletje speelt in de serie. Dat begon in seizoen vier, toen ook personage Rebel Alley (Isla Fisher) geïntroduceerd werd, als dochter van Howard. Een grap die ontstond als reactie op het gerucht dat ooit rondging over Jessica Chastain, die misschien wel een geheime dochter van Howard zou zijn.

In seizoen vijf maken we kennis met de complete familie van Ron. Ditmaal gespeeld door zijn echte familieleden, dus is er ruimte voor een klein rolletje van Bryce Dallas Howard ( Jurassic World , Black Mirror ). De aanwezigheid van de complete familie Howard is één van de ideetjes die minder goed uitpakt in het spervuur van 'hits-and-misses' dat Arrested Development altijd al is geweest. Gelukkig bevatten de eerste acht afleveringen genoeg 'hits' om toch weer uit te kijken naar de tweede helft van het seizoen.