Anora: indrukwekkende en grappige film over New Yorkse sekswerker

De winnaar van de Gouden Palm van Cannes dit jaar is niet belerend, niet denigrerend en niet deprimerend. Wel zeer onderhoudend. Anora, die liever Ani wordt genoemd, is een sterke en mooie jonge vrouw met een rotberoep.

Want leuk is het niet, niet eens voor de klanten van Ani, krijg je de indruk. Haar werk bestaat uit met ‘ontbloot bovenlijf’ op de schoot van mannen gaat zitten en net doet alsof ze die mannen leuk en aantrekkelijk vindt. Die mannen doen op hun beurt alsof ze dat geloven. Ani is mooi, jong en heeft geld nodig; die mannen zijn ouder en hebben dat geld. En vinden het een goed idee dat een dochter-achtig meisje van een jaar of twintig met blote borsten tegen betaling op hun schoot kruipt. Ze mogen niet echt aan haar zitten; er zit gewoon een erg mooie jonge halfnaakte vrouw op hun schoot die tegen hun erectie oprijdt. Beide partijen vinden dat een goede deal, wat voor de kijker in de eerste dertig minuten van de film steeds onwaarschijnlijker wordt, want je moet wel erg grote oogkleppen opzetten om de illusie in stand te houden dat dit alles een goed idee is, maar zowel Ani als haar ‘cliënten’ lukt dat.

Ani weet hoe het werkt. En hoe het verder gaat: wil je even privé chillen in een ‘private room’? Ze krijgt ze zover en verdient er goed aan. Maar op een goede dag komt ze op haar werk - en op zijn schoot - een leeftijdsgenoot tegen. Het is Vanya, de zoon van een steenrijke Russische oligarch die een rijkeluisleven leidt in Brooklyn. Hij is zo rijk dat hij een kleine entourage van vrienden op sleeptouw heeft, die op hem parasiteren maar wel een aanstekelijk vrolijk en onderhoudend leven met hem leiden. Ani wordt verliefd op hem en hij op haar. Zeer veel expliciete seks volgt, maar als kijker die meeloopt en meeleeft in hun relatie en in het luxe gigantische en proleterige appartement verblijft, valt meteen op wat een hersenloze eikel Vanya is en hoe verliefd én opportunistisch Ani is. Ze houdt van hem, oprecht, maar ook van de kans op welvaart die hij biedt. Hij houdt ook van haar, maar tijdelijk en vooral van haar billen en borsten, en is niet wezenlijk geïnteresseerd in wie ze is.

Dus als hun relatie, bezegeld door een halfdronken huwelijk in Las Vegas, doorsijpelt naar zijn ouders in Moskou, worden er zware jongens op uitgestuurd om Vanya en ‘die hoer’ uit elkaar te drijven, via de rechtbank die hun huwelijk zou moeten ontbinden. Vanya zwicht onmiddellijk, want de consequentie - geen geld meer van pappa en mamma - is hem te veel en hij geeft geen moer om Ani, die alleen maar betaald entertainment voor hem is. Wij als kijkers zijn inmiddels volledig op de hand van Ani, de eeuwig kauwgum kauwende New Yorkse uber-sloerie die iedereen zo eloquent en terecht verrot scheldt dat je wel van haar móet houden.

Zoals dat werkt met steenrijke Russen in films - misschien is het echt zo maar in de bioscoop dreigt het wel een versleten cliché te worden - is het erg maffioos in hun omgeving en dus stuurt de moeder van Vanya enge mannen op het paar af om het huwelijk te ontbinden. De potentieel engste man, Igor, is een ‘enforcer’ die normaliter iedereen met een honkbalknuppel op de knieschijven te lijf gaat maar een stille en erg vertederende en amusante genegenheid voor zijn leeftijdsgenoot Ani opvat, die hij eigenlijk wel vindt deugen maar ook in bedwang moet houden.

Nadat Vanya is gevlucht toen zijn ouders via de maffiosi bezwaarmaakten tegen zijn relatie met Ani - de film is volkomen helder in hoezeer hij een volstrekt infantiele lul is - moet Igor onder dwang van zijn superieuren ervoor zorgen dat Ani en Vanya scheiden. Ani ziet achtereenvolgens in dat A) de liefde van Vanya totaal nul is en B) dat haar relatie met een steenrijke erfgenaam op het spel staat. Nadat Vanya de benen heeft genomen, moeten de Russische bad guys achter hem aan om hem in de rechtbank te krijgen en hem en Ani ertoe te verleiden hun huwelijk te ontbinden. Wat volgt is een speurtocht naar Vanya en de totaal uit de rails lopende Ani die zeer gewelddadig tegenstribbelt tegen de eisen van Igor en zijn bazen. Ani beukt iedereen verrot - vooral Igor -  maar komt er gaandeweg ook achter wat een ongelofelijke vergissing ze met Vanya heeft gemaakt.

Dat proces, en de aandoenlijke genegenheid van Igor, maken van Ani een geweldige heldin die op een bepaalde maar ook erg melancholische manier de winnaar is in dit verhaal. Ze is geen beklagenswaardige sekswerker - zelf prefereert ze de term ‘erotic dancer’ - maar leuk is haar lot ook niet. Er zijn wel altijd Igors in de wereld, en of je daar nou blij mee moet zijn is de vraag, maar het biedt wel een zekere troost.

Anora, vanaf donderdag 31 oktober 2024 te zien in de bioscoop