American Gods S03E01-04: terug op de goede weg

Ik zal er maar niet omheen draaien: het tweede seizoen van American Gods (naar het boek van Neil Gaiman) was niet al te best. (In mijn recensie gaf ik het seizoen destijds het voordeel van de twijfel, maar dat vertrouwen bleek – helaas – onterecht.) Seizoen twee was een schoolvoorbeeld van hoe chaos achter de schermen zich vaak direct vertaalt naar chaos op het scherm. De twee showrunners van het eerste seizoen – Bryan Fuller en Michael Green – moesten het veld ruimen, naar verluidt vanwege het (te) hoge prijskaartje van het eerste seizoen en wegens creatieve meningsverschillen (actrice Gillian Anderson volgde in hun kielzog). Ook de zes afleveringen van seizoen twee die ze al geschreven hadden verdwenen in de prullenbak, met als gevolg dat de nieuwe showrunner, Jesse Alexander, vanaf nul moest beginnen, zonder de hoognodige structurele input van Gaiman zelf (hij was druk bezig met Good Omens ). Alexander werd halverwege de productie op non-actief gezet, waarna een producing director en line producer zijn taken overnamen.

Zo losgeslagen als de productie was, zo stuurloos voelde ook het eindresultaat, waarin een handvol personages acht afleveringen lang vooral zat te praten over al hun grootse plannen, maar er maar niet aan toe leken te komen deze ook daadwerkelijk uit te voeren. Seizoen twee was een slap aftreksel van het glorieuze eerste seizoen (dat geheel terecht bij ons eindigde als beste serie van 2017 ).

Het goede nieuws: met het derde seizoen is American Gods terug op het juiste pad. Het mist misschien nog wel de visuele flair die Fuller en Green in het eerste seizoen met zich meebrachten, maar de actievere rol van Neil Gaiman – die nauw samenwerkte met kersverse showrunner Charles H. Eglee - in seizoen drie laat zien wat een verschil het maakt wanneer er daadwerkelijk weer een meesterverhalenverteller achter het stuur zit.

De plot in een notendop: De Oude Goden, geleid door Odin/Wednesday (Ian McShane, Deadwood ), beginnen een laatste offensief om de aandacht terug te winnen van het Amerikaanse Volk, dat zich juist steeds meer voelt aangetrokken door de vele verlokkingen van de Nieuwe Goden, zoals de God van de Globalisatie/Mr World (Crispin Glover), de Godin van de Media (Gillian Anderson en later Kahyun Kim) en de God van de Technologie/Technology Boy (Bruce Langley). Als extra hulp huurt Wednesday ook de diensten in van voormalig gevangene Shadow Moon (Ricky Whittle).

Seizoen drie lijkt zelf ook hard zijn best te doen om seizoen twee te vergeten, al hebben de spaarzame ontwikkelingen uit het vorige seizoen wel één positief effect: Sinds Shadow weet dat Wednesday 1) zijn vader is en 2) verantwoordelijk is voor de voortijdige dood van zijn vrouw Laura (Emily Browning, Sucker Punch), is hij niet meer de passieve pion die klakkeloos alle opdrachten van pappie uitvoert. Wat overigens niet betekent dat hij niet meer gemanipuleerd wordt. Of hij het zelf nu wil of niet, uiteindelijk komt Shadow toch precies terecht op de plek waar Wednesday hem hebben wil: het vriendelijke dorpje Lakeside, waar Shadow moet wachten op nadere orders.

Niet alleen vormen de gebeurtenissen in en rondom Lakeside een bekend en geliefd onderdeel in het boek, het biedt Whittle ook de mogelijkheid om als Shadow eindelijk iets meer persoonlijkheid te laten zien, bijvoorbeeld in zijn interacties met zijn nieuwe dorpsgenoten: zijn sceptische huurbaas Marguerite Olsen (Lela Loren, Power, Altered Carbon ), de uiterst behulpzame winkelierster en zelfbenoemd burgermoeder Ann-Marie Hinzelmann (Julia Sweeney) en de lokale sheriff Chad Mulligan (Eric Johnson, The Knick). Een van de meest leuke een-tweetjes heeft Shadow met Technology Boy in hun gezamenlijke zoektocht naar Bilquis (Yetide Badaki), de Godin van de Liefde.

Het zijn niet de enige interessante toevoegingen: we maken kennis met Oorlogsgod Tyr (Denis O’Hare, American Horror Story), die bijklust als tandarts, met Godin Demeter (Blythe Danner) en met Dominique Jackson (Elektra Abundance in Pose ) als Ms. World, de vrouwelijke incarnatie van Mr. World. Seizoen drie toont ons zelfs het volgende hoofdstuk in de complexe sage van Laura en Mad Sweeney (Pablo Schreiber, Orange Is the New Black), een roodharige kabouter, die aan het einde van seizoen twee aan de hand van Shadow de dood vond.

De eerst vier afleveringen doen iets dat ik zelf niet (meer) voor mogelijk had gehouden: ze geven hoop.