Amber Kortzorg (Kassa) en Antoinette Hertsenberg (Radar) over de kwestie die hen het meest heeft geraakt

Ze presenteren beiden consumentenprogramma’s, maar zijn geen concurrenten. Amber Kortzorg (Kassa) en Antoinette Hertsenberg (Radar) over zeurende Nederlanders en de kwestie die hen het meest heeft geraakt.

Ze kennen elkaar een beetje, concullega’s Amber Kortzorg (33) en Antoinette Hertsenberg (59), hun redacties overleggen af en toe om inhoudelijke doublures te voorkomen en vingers aan polsen te houden. Maar ze hebben geen appgroep of vriendschap, de visagiesessie van zojuist was de eerste keer dat ze gewoon met z’n tweeën naast elkaar zaten.

En toch: wie een vergelijkend persoonlijkheidsonderzoek doet tussen de boegbeelden van de twee belangrijkste consumentenprogramma’s op de Nederlandse televisie, stuit op een groot aantal overeenkomsten. Beiden zijn ze vegetariër. Onverzettelijk. Activistisch. Fan van Eva Jinek, jarig op de 28ste en een tikkie obsessief. Ze zijn, de een veel langer geleden dan de ander, met weinig ervaring voor de camera gezet. Loslaten is niet hun forte, werk gaat altijd door. En, zo zal blijken uit dit gesprek, niet alleen boegbeeld van hun programma, ze zíjn het ook, totaal en volledig.

Zit er een logica in die overlap? Antoinette: Dat denk ik wel. Voor het maken van een consumentenprogramma moet je een beetje activistisch zijn. Dat geldt trouwens ook voor de redactie. We willen niet alleen laten zien wat er mis is, maar er vervolgens ook iets aan doen. Als dat niet in je zit, red je het niet bij Radar. Amber: Eens. Naast journalist ben ik ook gewoon een mens, dus ik heb een gevoel bij wat ik doe. Dat betekent niet alleen aandacht besteden aan een probleem, maar ook met een pak vol brieven afreizen naar Den Haag of een bedrijf en pleiten voor oplossingen. Die extra stap zet ik graag. Dat gevoel stopt niet als ik naar huis ga. Ik doe, net als iedereen, immers ook boodschappen, sluit ook een bankrekening af, spreek mensen. Mijn antennes staan altijd aan, en altijd met het idee: zit hier een onderwerp in? Dus dat obsessieve klopt wel.

Is dat niet vermoeiend? Amber: Soms wel. Het stemt ook pessimistisch als je je vooral bezighoudt met dingen die beter kunnen.

Word je een cynisch mens als je een consumentenprogramma maakt?
Antoinette, opgewekt: Ik vind mezelf helemaal niet cynisch. Ik ga hartstikke vrolijk door het leven, omdat het heerlijk is om mensen verder te kunnen helpen en bij te dragen aan verandering. Radar is voor mij ook een vorm van zingeving. Niet alleen voor mij trouwens, we krijgen vaak mensen die na hun 35ste bij ons komen werken omdat ze, bijvoorbeeld na een aantal jaren amusement-tv, iets maatschappelijks willen gaan bijdragen. Amber: Het mooie van Kassa en Radar is dat je een spil bent tussen burgers, bedrijven en de overheid. Zeker nu er zoveel wantrouwen is jegens de politiek en alles steeds duurder wordt, zijn wij nodig om een vinger aan de pols te houden. Ook de politiek volgt ons. Het gebeurt regelmatig dat onze onderwerpen leiden tot Kamervragen of een debat.

Is er dan taart? Of champagne? Antoinette: Nee joh, alleen blijdschap, anders worden we moddervet.

Ik keek een Radar-aflevering terug waarin het ging over reddingsvesten. Bol en Amazon bleken een aantal levensgevaarlijke exemplaren te verkopen, en ook nog met nepcertificaten. Bol haalde ze van de site, Amazon niet, en net toen de vlag gedeeltelijk uit kon, bleken de rotte appels toch weer te koop op Bol. Ik vond dat zó frustrerend – en ik had niet eens een reddingsvest nodig.

Antoinette: We zetten zoiets sowieso op de website, brengen het onderwerp desnoods nog een keer én hebben in ieder geval een miljoen kijkers kunnen waarschuwen. Daarna laat ik het los hoor, ik lig er ’s nachts niet van wakker.

Echt niet? Na al die moeite?

Antoinette: Je krijgt niet altijd je zin. Wat we uiteindelijk voor elkaar krijgen, is soms minder dan wat mensen hadden gehoopt of verwacht. Maar soms lukt het wel dat een product definitief uit de handel wordt genomen, of dat mensen meer op hun qui vive zijn. Dat is dan de winst.

Is er een casus geweest die des- ondanks lang is blijven rond- spoken?
Antoinette: Wat me in al die jaren het meest heeft geraakt, was de kwestie met het baarmoedermatje: een kunststof matje dat werd geplaatst bij vrouwen die last hadden van baarmoederverzakking – één op de zes vrouwen krijgt daarmee te maken, dus dat is veel, hè. Talloze vrouwen hielden er ingrijpende klachten aan over. Ze konden niet meer lopen, fietsen, autorijden, plassen. We toonden aan dat er heel slecht onderzoek naar dat ding was gedaan, maar artsen vonden het een simpeler ingreep dan de zaak met eigen weefsel sterker maken – en dus was dit de eerste en meest gebruikte oplossing. Maar het materiaal vergroeide met het lichaam, ging krimpen en verwringen, en dat in een ongelooflijk teer gebied. Met als gevolg enorme pijn en stukjes plastic die door de vaginawand heen staken. We hadden contact met een vrouw die de dag na de plaatsing van zo’n matje was teruggegaan naar haar arts, met de vraag of het verwijderd kon worden, ze voelde dat het niet goed zat. De vrouw kreeg te horen dat ze even moest doorzetten en anders over drie maanden terug kon komen. Dat deed ze, en de arts zei: ‘Nu kunnen we hem niet meer verwijderen, hij is vergroeid met het lichaam.’ Verschrikkelijk. Inmiddels is het matje de laatste optie geworden, dat hebben we wel kunnen bereiken.

Was die arts een man? Antoinette: Ja.

Zijn het niet sowieso vaak mannen die eh...?
...

Wijselijk hielden zij hun mond. Antoinette: Ik weet in ieder geval zeker dat als dit bij penissen aan de hand was geweest, er anders mee was omgegaan.

Lees verder in VARAgids 36 op pagina 8. Vanaf dinsdag 3 september 2024 in de winkel, op de mat en in de app (alleen voor VARAgids-abonnees). Word ook abonnee!