© Tina Rowden / Netflix
Romantisch drama over de romance tussen een acteur en een auteur heeft qua verhaalwendingen niet veel om het lijf maar moet het hebben van de chemie tussen de twee hoofdrolspelers.
Acteur Zac Efron speelt in A Family Affair een filmster – misschien wel een parodie van zichzelf. Chris Cole (Efron) vertolkt eigenlijk alleen hoofdrollen in filmfranchises. Hij omschrijft zijn nieuwste project als Die Hard meets Miracle on 34th Street met een vleugje Speed. Cole vindt zichzelf nogal wat en de wereld, en zijn assistent Zara (Joey King), mag dat weten. Zara is de dochter van de bekende schrijver Brooke Harwood (Nicole Kidman) en de rest van de film laat zich wel raden: de oude(re), welbespraakte romancier raakt in de ban van de jonge(re) filmster.
Ere wie ere toekomt, Kidman en Efron zijn een leuke match. Kidman speelt serieus met een knipoog, ze geeft op speelse wijze gestalte aan haar personage en ook haar Australische accent is weer terug. Kidmans Harwood fungeert als de aangever voor Cole, die bijna gedwongen wordt om zijn arrogantie te verruilen voor een portie nederigheid. Zara ziet al jaren met lede ogen aan hoe hij vrouwen dumpt op het moment dat ze te dichtbij hem komen en vreest dat hij dit ook met haar moeder zal doen, dus dreigt ze onder meer om ontslag te nemen.
Sowieso wil Zara al jaren promotie maken, maar Cole heeft geen cent extra over voor zijn employee. Wat de makers daar nu mee proberen te zeggen? Nepotisme werkt niet altijd? Of: de aanhouder wint? Want uiteindelijk krijgt Zara onder Cole een betere functie als assistent filmproducent terwijl haar baas het aanpapt met Harwood.
A Family Affair moet het niet hebben van verheffende verhaallijnen, maar van zwoele (en tegelijk geestige) scènes waarin Kidman en Efron op Zuid-Californische stranden in elkaars armen vallen. Filmmaker Richard LaGravenesse weet precies hoe pretentieloos vermaak eruit ziet.
A Family Affair, vanaf 28 juni bij Netflix
Ontvang elke werkdag de beste kijktips met de Avondeditie-nieuwsbrief