Basecoke

Basecoke of crack is een bewerkte vorm van cocaïne. Dat bewerken is nodig om de cocaïne rookbaar te maken.

Snuifcocaïne kan niet gerookt worden. Als je het verhit valt het, voordat het rook wordt, uiteen in andere stoffen. De rook bevat dus weinig cocaïne meer. Crack/basecoke daarentegen wordt al bij 90ºC rook en valt bij een veel hogere temperatuur (200ºC) pas uiteen in andere stoffen. Daardoor is crack/basecoke wel geschikt om te roken. In het lichaam vervalt het onderscheid tussen crack/basecoke en cocaïne. De stoffen zijn dan gewoon hetzelfde.

Omdat crack gerookt wordt komt het wel snel en in een keer in het lichaam en bereikt het vrijwel onmiddellijk de hersenen. Daardoor zijn de effecten van basecoke veel heviger en de risico’s veel groter. De effecten treden na 7 tot 10 seconden op en duren veel korter, slechts enkele minuten.

Psychische effecten:
- Plezier, extase
- Opwinding
- Spraakmoeilijkheden
- Superieur gevoel
- Energiek
- Zorgen verdwijnen

Na ongeveer enkele minuten worden gebruikers in toenemende mate overprikkeld, rusteloos en geïrriteerd. De neiging om dan weer opnieuw te gebruiken is groot.

Lichamelijke effecten:
- Verhoogde lichaamstemperatuur
- Sterk verhoogde hartslag en bloeddruk
- Wijde pupillen
- Dorst
- Hoesten
- Transpireren
- Trillen
- Moeite met scherp zien

De flash (het oppeppende gevoel) wordt snel gevolgd door de crash. De gebruiker voelt zich dan zeer neerslachtig en wil onmiddellijk weer gebruiken.

Verdoving
Basecoke heeft ook een plaatselijk verdovend effect. Het blokkeert de signaaloverdracht van de zenuwen naar de hersenen. Vanwege deze verdovende werking krijgen gebruikers vaak een onduidelijke spraak.

Risico’s
Voor basecoke gelden dezelfde korte termijn risico’s als bij cocaïne. Zoals belasting van het hart, depressies en gewichtsverlies (zie de risico’s van cocaïne). Bij basecoke is de kans dat deze risico’s optreden veel groter.