Menstruatieklachten: “Neem pijnstillers en hou vooral je mond”
Moeheid. Rugpijn. Buikpijn. Menstruatie is geen pretje. 85% van de vrouwen heeft last van menstruatieklachten. En hoewel algemeen bekend is dat deze klachten bestaan, lijkt er niet altijd begrip voor te zijn. Mensen lijken soms geen idee te hebben wat ze met het onderwerp aan moeten. Zelfs in de medische wereld. En dat terwijl 42.000 vrouwen in Nederland kampen met extreme menstruatieklachten. Lotte (31) is daar een van. Ze ondervond persoonlijk dat er nog lang niet altijd begrip voor dit onderwerp is. Wij spraken haar.
Lotte heeft al sinds haar 16e last van extreme pijn bij haar ongesteldheid: “Een week voordat ik ongesteld word ben ik zwaar depressief. En als het eenmaal zover is, krijg ik last van migraine. Soms wel dagen achter elkaar. Daarnaast heb ik de eerste paar dagen van mijn menstruatie dusdanig veel buikpijn dat ik er bijna van flauwval. Ik eet slecht want als ik eet klap ik dubbel van de buikpijn. Eigenlijk is het dus een combinatie van buikpijn, migraine en depressie. Elke maand moet ik er rekening mee houden. Op werk meld ik me dan ziek. Ziek melden wordt natuurlijk nooit echt gewaardeerd.”
Toch besloot Lotte er nooit al teveel aandacht aan te besteden. Ze ging altijd gewoon door met haar leven. Tot ze bedacht dat het misschien niet normaal is. Daarom besloot ze haar huisarts te bezoeken: “Het was niet de eerste keer dat ik bij de dokter aanklopte met deze klachten. Ik heb eerder pijnstillers gekregen. Maar de laatste tijd wordt het steeds erger. Ik kan niet meer autorijden en daar schrok ik het meeste van. Ik probeerde de symptomen te negeren en moffelde het weg met pijnstillers. Maar ik wilde weten wat ik precies aan het onderdrukken was met die pijnstillers. Pijnstillers moeten toch niet de oplossing zijn?”
Lotte kwam bij een nieuwe huisarts terecht. Een man die ze niet kende: “Ik kwam daar binnen en voelde me meteen niet op m’n gemak. De huisarts was sowieso heel erg gehaast. Het gesprek zou een half uur duren maar duurde uiteindelijk vijf minuten. Hij ging meteen los. Hij stelde dat ik onzin aan het verkondigen was en me aanstelde. Hij voegde daaraan toe dat veel vrouwen met vage klachten komen maar niet openstaan voor een behandeling. Met die behandeling bedoelde hij dus pijnstillers. En dit was overigens niet waar. Maar ik wilde simpelweg weten wat ik wegdrukte met de pijnstillers. Ik voelde me ontzettend aangevallen. Hij had van tevoren al bedacht dat ik daar kwam om te zeuren. En toen had ik nog niet eens mijn hele verhaal gedaan. Ik vertelde hem dan ik me niet aanstelde en dat ik een hoge pijngrens heb. Toen vertelde hij dat hij vrouwen wel vaker over hun hoge pijngrens hoort praten en dat dit onzin is. Volgens hem moest ik de pijn accepteren. Ik besloot daarom om een doorverwijzing naar de gynaecoloog te vragen.”
Na lang aandringen kreeg Lotte deze verwijsbrief: “De dokter vertelde dat ik voor deze ene keer naar de gynaecoloog mocht maar dat als daar niks uitkwam, het ophield. De verwijsbrief moest ik ook zien als een hoge uitzondering. Ook vertelde hij dat hij de klik tussen ons niet voelde en ik op zoek moest naar een nieuwe huisarts. Ik heb me eigenlijk nog nooit zo kwetsbaar gevoeld. Ik vind sowieso dat de medische wereld teveel om het mannenlichaam en mannenklachten draait. Als het gaat om menstruatie krijg je te horen dat je pijnstillers moet nemen en je je mond moet houden. Ik heb volgende maand een afspraak bij de gynaecoloog gelukkig en ben benieuwd wat hieruit komt.”
Het verhaal van Lotte schetst dat weinig mensen weet hebben van menstruatie. Zelfs mensen uit de medische wereld. Sommige pijnen kunnen wijzen op iets veel ernstigers. Daarnaast moet niet onderschat worden hoe pijnlijk reguliere menstruatieklachten al kunnen zijn. Toch heerst er taboe op. Behalve bij gym op de middelbare school, lijk je nergens vrij te kunnen krijgen Misschien is het anno 2019 toch tijd om dit besluit te overzien.
