Wij wonen toch wel in een land dat achtduizend kinderen kan opvangen?

Achtduizend kinderen in Nederlandse AZC’s wachten op asiel. Tijdens de procedure maken ze hier vrienden, leren ze de taal of gaan ze naar school – zoals de Palestijnse Ghena, die uitgezet dreigt te worden.

‘Dit is nu al mijn derde vriendinnetje die terug moet naar haar eigen land’, zegt Sarah geëmotioneerd in Op1. Haar school, OBS de Muze in Nijmegen, staat naast een AZC. Deze week moest Ghena vertrekken, naar een AZC in Katwijk – Ghena’s zesde AZC-verhuizing in vier jaar tijd. ‘Dan neem je weer afscheid en moet je naar een ander AZC, daar maak je nieuwe vrienden waar je wéér afscheid van moet nemen’, zegt ze zelf.

Gesleep
De omgeving van Ghena zit met haar in de studio van Op1, om de situatie te bespreken. Onder hen de directeur van de school, Dominique Janssen. Zij krijgt ongeveer vijftien kinderen per jaar uit het naastgelegen AZC. En heel regelmatig moet zij afscheid nemen, zoals nu met Ghena. ‘We weten allemaal al zo lang dat dit verkeerd is. We zijn allemaal onderdeel van het systeem.’ Dat moet veranderen – daarom de petitie en de stap naar Op1. ‘Ik maak ook onderdeel uit van dat systeem, ik draag daaraan bij en dat wil ik eigenlijk niet meer. Je werkt met deze kinderen, je ziet heel veel mogelijkheden.’ Alle gasten benadrukken: zoals Ghena zijn er meer. En het gesleep met asielkinderen moet stoppen. Het gaat om in totaal achtduizend kinderen in AZC’s, verspreid over Nederland. Kinderen met leraren, ‘die steeds de frustratie moeten meemaken dat de kinderen weer weggaan – óf naar een andere plek, óf naar een ander land’.

Bij Janssen aan tafel zit ook BNNVARA-documentairemaker Sinan Can. Hij trekt zich het lot van Ghena aan. ‘Ik vind dat alle kinderen die binnen de Nederlandse grenzen verkeren – of ze nu asielkinderen zijn, of Nederlandse kinderen – recht hebben op het Kinderrechtenverdrag dat we ooit hebben getekend’, zegt hij. Voor de serie Uitgezet volgde hij kinderen die noodgedwongen naar verschillende landen moesten verhuizen en zag hij de impact van zo’n uitzetting op de kinderen. ‘Hoe slecht het met ze gaat, hoe ze verpieteren, heimwee hebben. Alle dromen die uiteen zijn gespat. We hebben het over achtduizend kinderen op 17 miljoen mensen. Wij zijn toch wel een land dat achtduizend kinderen kan opvangen?’

'Kinderen zijn kinderen'
En hoe zit dat dan met de ouders? Zij hebben toch geen recht op asiel – en daarmee hun kinderen niet? Can: ‘Regels zijn regels, dat is zo, maar kinderen zijn kinderen. Kijk wat dit doet met de vriendinnen, en de omgeving van die kinderen. Laat ze gewoon hier blijven, laten we ze een tweede kans geven want dat hebben deze kinderen vaak niet.’

Can legt uit waarom de afschaffing van de discretionaire bevoegdheid zo’n slecht idee is geweest, de regel waarin een staatssecretaris een uitzondering kan maken, zoals bij Mauro. ‘Die discretionaire bevoegdheid was een heel goed ventiel, waarbij je echt naar een dossier kon kijken en zeggen: "We gaan het toch doen." Dat is er niet meer. Ik zou toch willen oproepen aan CDA, ChristenUnie en D66 om dit weer in te brengen.’ Hij deed mee aan een oproep voor het tekenen van een petitie. ‘Wederom gaat het weer om kinderen die uitgezet dreigen te worden’, zegt hij in het filmpje. In Den Haag wordt al lang gezegd dat de menselijke maat terug moet. Nou, laat die menselijke maat dan overal terugkomen, op elke centimeter in dit land. En laat Ghena en haar broertje en zusje gewoon in Nederland blijven.’

Ghena moet terug naar Palestina. Deze week is ze overgeplaatst naar een AZC in Katwijk – haar zesde asielzoekerscentrum in vier jaar tijd.

OBS de Muze, de school van Ghena, startte een petitie (Tekenen kan hier) die wordt aangeboden aan de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Eric van der Burg (VVD).