Wat moeten we met GHB-verslaafden?

Foto: Dzifa Kusenuh probeert voor het eerst GHB (Drugslab)

In verschillende steden zijn GHB-verslaafden niet meer welkom in de nachtopvang. Wat is er aan de hand?

Als je als GHB-verslaafde in Nijmegen, Arnhem, Doetinchem, Breda, Harderwijk of Lelystad aanklopt bij de nachtopvang, ben je niet welkom. GHB-verslaafden worden aan de deur geweigerd, want ze zouden te risicovol zijn en te veel overlast geven. Hoe zit dat?

‘Wij hebben in het verleden zoveel incidenten gehad, van dusdanige aard, dat we op een gegeven moment moesten concluderen dat we dit niet kunnen hanteren’, zegt Daantje Daniëls van IrisZorg in De Nieuws BV . ‘Wij kunnen niet de zorg en veiligheid bieden die nodig is.’

Agressief
Volgens Daniëls zijn GHB-verslaafden anders dan alle andere alcohol- en drugsverslaafden. ‘Mensen die onder invloed van GHB out gaan, vertonen vaak agressief gedrag. Of ze geven overlast. Dat betekent veel lawaai of grensoverschrijdend seksueel gedrag. Medewerkers worden seksueel lastiggevallen, de cliënt is ook niet voor rede vatbaar.’ Voor de andere cliënten in de nachtopvang is hun gedrag zó irritant, dat de GHB-verslaafde in gevaar komt. ‘Mensen worden zo boos en agressief op degene onder invloed’, zegt Daniëls.

Groot probleem bij GHB-verslaafden is hun onvoorspelbare gedrag. En dat komt omdat GHB voor gebruik moeilijk te doseren is. ‘Over- en onderdosering ligt steeds op de loer, dat is voor andere harddrugs veel minder het geval.’ Dit probleem kwam ook al eens voorbij in Drugslab: ‘Het is moeilijk te doseren, en het luistert heel nauw. Dat is ook de reden dat mensen out gaan van GHB’, zei Drugslab-presentator Bastiaan Rosman in een aflevering waarin zijn collega Dzifa Kusenuh voor het eerst GHB probeerde.

Dzifa Kusenuh probeert voor het eerst GHB (Drugslab)

‘We zitten allemaal met onze handen in het haar’, zegt Daniëls. Voor de politie is de overlast soms te klein om in te grijpen, of juist zo groot dat agenten niet weten wat ze moeten doen. ‘Politieagenten zijn geen verlavingsexperts of verpleegkundigen.’ Voor ziekenhuispersoneel gelden dezelfde problemen: soms is de overlast er zo groot dat ze zich geen raad weten met zo’n persoon.

Kleine groep
Al die problemen, voor een relatief kleine groep. Verslavingsarts Rama Kamal in De Nieuws BV : ‘De laatste statistiek is van 2017, we praten dan over 1800 verslaafde patiënten. Maar het aantal neemt wel toe, ik zie ook nieuwe gezichten. De spoedeisende hulp meldt ook meer incidenten van verslaafde patiënten of recreatieve gebruikers. Het blijft een kleine groep, maar die mensen hebben wel intensieve zorg nodig.’

Wat moet er gebeuren? ‘Het kan heel erg helpen als deze mensen in een andere regio worden gehuisvest’, weet Daniëls. ‘Wij geven verslavingszorg aan deze mensen, we proberen ze te behandelen. Als iemand dan in een nieuwe gemeente kan wonen, is het slagingspercentage van die behandeling veel hoger.’

Het complete interview met Daantje Daniëls en Rama Kamal in De Nieuws BV

Kijk/lees/luister verder
Artikel: Verslaafd aan GHB: ‘ik dacht echt ik ga dood’ (Spuiten en slikken)