Sahil Amar Aïssa: 'Wonen is een mensenrecht, geen markt'

Sahil Amar Aïssa sprak tijdens de actie De huur is te duuren in het programma Kraken doe je zo!  met verschillende mensen die de dupe zijn geworden van de oververhitte woningmarkt. Hun perspectief neemt hij mee het stemhokje in. Sahil: ‘Huisvesting is een mensenrecht, en daarom dus geen markt.’

Met ‘Soundcheck je toekomst’ transformeren we politiek tot iets boeiends en begrijpelijks. We dagen iedereen uit om je eigen politieke sound te checken en te ontwikkelen.

‘Ik vind dat huisvesting een mensenrecht is, en daarom dus geen markt. Ik ben daar best radicaal in: ik vind niet eens dat huisvesting een markt mag zijn. Ik vind niet dat je zou moeten kunnen kapitaliseren op schaarste en dat je het zonder reden duurder maakt voor mensen om ergens te wonen; dat de binnensteden alleen voor de allerrijksten worden en dat je daarmee een soort sociale klassen segregatie veroorzaakt. Terwijl ik vind dat iedereen het recht heeft om in elke wijk in een stad te wonen, dus ook in het centrum. Ook mensen uit een lagere sociale klasse, want veel van die mensen werken in het centrum: als schoonmaker of in de horeca. Zij hebben net zoveel recht om in het centrum te wonen als de allerrijksten.’

‘De afgelopen jaren is wel gebleken dat de uitspraak “de markt reguleert zichzelf” niet opgaat. De markt reguleert zichzelf niet. Het enige wat er gebeurt is dat deze steeds meer in handen komt van de allerrijksten. Zo werkt het bij deregulering: geld is dan macht. Je krijgt een enorme ongelijkheid in de samenleving. De rijken worden steeds rijker, terwijl de (lagere) middenklassen een steeds groter deel van hun inkomen kwijt zijn aan – iets dat gewoon een mensenrecht is – huisvesting. Het aantal daklozen in ons land is verdubbeld in de afgelopen twintig jaar; dat heeft een reden.

Daarom pleit ik voor meer sociale huurwoningen in alle wijken van een stad. De overheid moet de controle terugpakken op de huizenmarkt. Er moet weer streng gereguleerd worden. En als je het mij vraagt, moet het niet eens een markt zijn.’

‘Jongeren blijven langer thuis wonen. Heel veel jongeren die ik ken van waar ik ben opgegroeid hebben grote ambities: bijvoorbeeld om te studeren in de grote stad. Maar dat kunnen zij niet omdat ze er het geld niet voor hebben om daar te wonen, of omdat ze er niet tussen weten te komen op hospiteeravonden – al dan niet omdat ze Marokkaans, zwart of queer zijn. Dat is ook nog eens een groot probleem.’