Ik moet kiezen: carrière of mijn vrienden?

Ik heb het moment bereikt. Het moment waarop ik moet kiezen tussen dingen die onmogelijk zijn. Kiezen tussen mijn vrienden en mijn eigen leven, mijn toekomst. Kiezen, omdat ik mijn leven anders indeel dan mijn vriendinnen. En ik kan niet kiezen. Maar ik heb geen keus. Althans, zo lijkt het.  

Het zit zo. Jarenlang heb ik mijn eigen koers gevaren. Ik racete overal doorheen en liftte onderweg mee met heel veel moois. Ik wist mezelf te veranderen van dorpsmeisje naar stadssletje. Nederland werd te klein en ik koos voor een studie in het buitenland. Ik ontdekte het reizen en verloor mijn hart aan de schoonheid die de rest van de wereld te bieden heeft.

Maar als reislustige student moet er geld in het laatje komen. En dus heb ik mij verdiept in het werkende leven, voordat ik überhaupt afgestudeerd ben. Alles met het oog op de toekomst. Want een baan betekent geld. En geld betekent reizen. Veel meer reizen.

Maar ik ben te hard door mijn studententijd gegaan en nu sta ik even stil. Stil op een kruispunt waarin ik een andere weg wil inslaan dan mijn vriendinnen. Waar iedereen om mij heen alles stapje voor stapje doet en de ‘normale’ weg neemt, wil ik off road gaan. Ik heb namelijk besloten geen master te doen. En zij allemaal wel. Ik heb besloten opnieuw in een andere stad te gaan wonen. En zij allemaal niet. Ik ben bang dat ik mijn vriendinnen verlies. Zijn zij bang om mij te verliezen? Ik weet het niet.

Dit ligt natuurlijk aan mezelf, want ik kies zelf om mijn leven anders in te delen. Maar vrienden heb je wel nodig. En dat contact kun je onderhouden, vooral met dat o-zo-handige internet. Maar dat is juist het punt. De drempel om contact te leggen is zo laag geworden dat niemand zich meer realiseert dat het bestaat. Dus wordt het contact niet meer, maar minder. Want niemand lijkt nog te weten waarover ze moeten praten nu de afstand toeneemt.

En daar sta ik dan, stil. Stil om mezelf te realiseren dat dit de harde gevolgen zijn van een ongeorganiseerd en levendig leven. Maar ik wíl niet kiezen. Ik wil het allebei. Dus ik ga ervoor zorgen dat het lukt, lieve vriendjes. Als jullie gewoon rechtdoor blijven gaan, kom ik jullie onderweg nog heel vaak tegen. Soms als voorbijganger en soms rijd ik misschien wel een stukje mee rechtdoor.