Een eerlijk gelijkwaardig Nederland. Wij zijn voor. Jij ook?
Hoe pak je het leven op na Boko Haram?
20-08-2019
•
leestijd 3 minuten
•
66 keer bekeken
•
Ikenna Azuike spreekt Patience
Terreurorganisatie Boko Haram trok in 2014 door Noord-Oost Nigeria en wilde er een kalifaat stichten. Hoe is het er nu?
In de Nigeriaanse plaats Mubi is het nog steeds verboden om op een motor rond te rijden. De regel is een overblijfsel uit de tijd Boko Haram er huishield, vanaf 2014. De terreurorganisatie pleegde aanslagen met motoren – inmiddels is de organisatie verdreven uit dit deel van het land. ‘Er zijn hier meer fietsen op straat dan ik in de rest van Nigeria heb gezien’, zegt Ikenna Azuike in
Planeet Nigeria
. ‘Ik kan niet geloven hoe anders het is dan ik dacht dat het zou zijn.’
Sporen
Azuike reist naar Mubi om te zien hoe de plek er nu bijligt. ‘In het landschap zie je de sporen’, zegt hij. De stad vormt een mix van verschillende stammen en culturen die vóór 2014 vanuit de hele regio hier naartoe kwamen om hun vee hier te verhandelen. Toen Boko Haram in 2014 binnenviel, vluchtte het grootste deel van de bevolking. De hele stad was verlaten. ‘Nu lijkt het alsof de oorlog alweer ver weg is. Mubi is de enige veilige marktplaats in de omgeving, het is er lekker druk’, zegt Azuike als hij er rondloopt.
Om te weten hoe het was in de eerste jaren na 2014, spreekt Azuike met Patience. Zij woonde in de stad tijdens de inval. ‘Ik had thuis gekookt en was net klaar met eten. Mensen renden huilend over straat en konden nergens naartoe. Voor ik wist wat er gebeurde, vluchtte ik het huis uit. Ik hoorde schoten en explosies. Mensen renden voor hun leven. Iedereen vluchtte gewoon weg. Moeders lieten hun kinderen achter en vaders lieten hun gezin achter.’
Bomexplosie
Patience raakte een been kwijt bij een bomexplosie. ‘Voor ik wist wat er gebeurde, lag ik op de grond door de explosie. Ik probeerde op te staan en weg te lopen, ik wist niet dat ik een been kwijt was.’ Ze vluchtte naar Yola, ten zuiden van Mubi. ‘Toen nam Boko Haram me mee naar de wildernis. We kregen alleen brood en water. Je moest altijd doen wat Boko Haram zei. Als iemand met je wilde trouwen, namen ze je mee. We wisten niet waar we naartoe gingen. Een voor een haalden ze ons op.’ Ze zou als slaaf zijn verkocht, als niet een groepje jagers haar bevrijdde. Nu is ze terug in Mubi, voor het eerst, en is ze blij verrast over wat ze aantreft. ‘Godzijdank wordt het geleidelijk aan weer zoals het was’, zegt ze. Ter plekke rijst zelfs de gedachte: misschien moet ik toch maar terug.
‘Op dit moment gaat het prima, zoals je kunt zien’, zegt Patience. ‘Toen het gebeurd was, kwamen er geen journalisten naar me toe. Dus toen heb ik zelf contact opgenomen met journalisten. Om mensen te helpen. Om, waar mogelijk, de pijn te verzachten.’ Inmiddels reiken haar ambities verder: ze wil zelf journalist worden. ‘Ik wil mensen informeren over hoe het er nu voorstaat, en wat er staat te gebeuren. Dus heb ik besloten om weer naar school te gaan.’
Planeet Nigeria, aflevering 5, met het verhaal van Patience
Volgens Azuike is dit een echt Nigeriaans verhaal. ‘Je allerergste ervaring ombuigen tot iets positiefs. Dat is typisch Nigeriaans’, zegt hij.