De tijdlijn van Silas Schletterer | Het InstaMuseum

Deze week: kunstschilder en muzikant Silas Schletterer (43) 

Kunstenaar Silas Schletterer is geboren en getogen in Middelburg. Sinds zijn 19^e woont hij in Rotterdam waar hij in 2000 afstudeerde aan de Willem de Kooning academie. Na een paar jaar werkzaam te zijn geweest als illustrator besloot hij zijn hart te volgen en zich te focussen op autonome kunst. Ik zocht hem op in zijn atelier aan de Delfsestraat in Rotterdam.   

Mijn moeder is een Hagenees en mijn vader komt uit Tirol, Oostenrijk. Mijn moeder werd verliefd op de skileraar. Hij is toen mee gegaan naar Nederland en omdat mijn opa en oma een restaurant wilden openen in Middelburg zijn ze daarheen verhuisd. 

Ik wist na de havo totaal niet wat ik wilde. Mijn broer deed een economische opleiding, dus ik dacht dat ik ook maar zoiets moest gaan doen. Totdat een decaan me adviseerde om de kunstacademie te gaan doen - waarschijnlijk omdat ik altijd zat te tekenen op school. Ik had nog nooit van de kunstacademie gehoord. Uit nieuwsgierigheid ben ik naar open dagen gegaan. Het kwartje viel toen direct. Dat advies van mijn decaan is mijn redding geweest, anders had ik dit nooit gedaan. 

Ik heb hem weleens gemaild en verteld dat ik zonder hem nooit mijn roeping zou hebben gevonden. Dat vond hij heel leuk om te horen. 

Ik maak vooral portretten, hierbij werk ik met gezichtsdelen van mensen. Ik pak de ogen, monden en neuzen van verschillende foto’s. Ik vind het leuk om mensen van allerlei rassen te gebruiken en zo een nieuw mens te creëren. Ik zie mezelf als een soort moderne dokter Frankenstein. Wat veel terugkomt in mijn schilderijen zijn gezichtsuitdrukkingen. Op die manier probeer ik mensen nieuwsgierig te maken naar mijn werk. 

Eigenlijk boeit mijn persoonlijke verhaal niet. Het allertofste vind ik het als mensen naar mijn schilderijen kijken er zelf een verhaal bij verzinnen - wanneer ze hun fantasie de vrije loop laten gaan. 

Het beste kun je het omschrijven als hedendaagse kunst, sprookjesachtig en soms een beetje post-apocalyptisch.  Door de houding, de gezichtsuitdrukking en het kleurgebruik lijkt mijn werk soms een beetje op een droomwereld. 

Kurayami  

Ik heb een schilderij genaamd  Kurayami  wat Japans is voor duisternis. Aan dit schilderij heb ik heel lang gewerkt. Ik heb zelfs een aantal keer de achtergrond veranderd. Met het eindresultaat ben ik heel blij. Ik heb het schilderij verkocht nog voordat de verf was gedroogd. 

Het is een Japanse stad, de geestverschijning die je ziet is een soort licht-dief. Ze gaat langs de huizen en zuigt het licht op waardoor alles donker wordt en zij de enige is wat nog licht geeft.

Zo heb ik wel meer favorieten. Soms realiseer ik tijdens het schilderen dat het een winnaar is, en de winnaars verkoop ik vrijwel direct. Vervolgens krijg ik dan mailtjes of ik het betreffende schilderij nog een keer kan maken, wat ik overigens nooit doe. Natuurlijk heb je als kunstenaar ook mindere werken, maar ik zou nooit iets afleveren waar ik niet achter sta. Het is net als sporten: je kan niet altijd eerste worden. Ik streef wel altijd naar een bepaald niveau.  

Ja, klopt! Af en toe breng ik een plaat uit. In mijn muziek combineer ik meerdere muziekstijlen als techno, disco en electro. Ik heb vroeger altijd in bandjes gezeten. Dat vergt best wel veel tijd en aandacht, dus toen ben ik op een gegeven moment alleen met een muziekprogramma gaan spelen. Ik kreeg in de loop van de tijd ineens aanbiedingen van platenlabels en zo is mijn muzikale hobby een beetje uit de hand gelopen. 

Ik heb ook mijn eigen covers ontworpen. Het is tof dat mijn twee talenten hier samenkomen. Mijn eigen muziek op een plaat, dat had ik vroeger niet durven dromen!

Met een kunstenaarscollectief heb ik twee hele toffe solo-exposities gedaan in New York en San Francisco. Dat was echt te gek en in de toekomst zou ik zeker weer zoiets willen doen. Naast mijn atelier in Rotterdam wordt ik ook vertegenwoordigd in een galerie in Amsterdam, waar ik solo-exposities doe. Mijn droom is om later door een galerie in New York te worden vertegenwoordigd. Verder is het is voor mij belangrijk om te blijven experimenteren en mijn kunst te exploiteren. Ik werk graag met nieuwe materialen, zo blijf ik mezelf vernieuwen. In het najaar van 2019 komt mijn nieuwe solo-expositie in de galerie in Amsterdam, dus daar ben ik komende tijd druk mee bezig. En eigenlijk wil ik dit blijven doen totdat ik doodga.

Veel succes met alles Silas!