Datetiquette: “Ben je ongesteld of zo?!”

Hallo! Ik ben een vrouw, en om de zoveel tijd bloed ik uit mijn vagina. 

Dat ik dit zo opschrijf en openbaar publiceer, is niet per se normaal. Voor mij misschien inmiddels wel, maar voor heel veel vrouwen niet. En ik vind eigenlijk dat we meer over ongesteld-zijn mogen praten. Waarom dit belangrijk is? Kom ik zo op. 

Ik werd voor het eerst ongesteld op mijn dertiende. Eigenlijk was ik er wel blij mee – ik was niet extreem vroeg, maar ook zeker niet de laatste en ik wilde absoluut niet achterblijven op mijn vrouwelijke klasgenootjes. Daarnaast gebeurde het keurig in mijn bed, en niet op een of andere openbare plek. Mijn moeder nam me mee uit eten om het te vieren, ik plakte een maandverbandluier in mijn onderbroek en klaar was Kees. 

Nou ja – helemaal klaar was Kees natuurlijk niet, want vanaf dat moment was ik Vrouw met een hoofdletter V. Vanaf dat moment moest ik om de paar weken zorgen dat ik maandverband in mijn schooltas had – tampons durfde ik toentertijd nog niet in m’n vagina te proppen – en angstvallig verbergen voor mijn omgeving dat ik ongesteld was, want zo hoorde dat. 

Toen ik vijftien was ging ik aan de pil. Hierdoor werd mijn ongesteldheid regelmatig en controleerbaar, maar werden mijn emoties een beetje afgevlakt. Er zijn veel vrouwen die het best prettig vinden om rond hun menstruatie geen emotioneel wrak te zijn, maar ik besloot na een aantal jaar toch te stoppen met dit anticonceptiemiddel. Ik was weer klaar voor puur natuur – keihard bloeden, janken en buikpijn. #yes.

Om te beginnen moet je beseffen dat ik pas sinds twee jaar open over mijn ongesteldheid praat. Daarvoor – en met name op de middelbare school – was het eigenlijk niet echt gangbaar voor mij om dit te doen. Althans, dat gevoel had ik. En dat gevoel was redelijk gegrond – ongesteldheid werd (en wordt) door de buitenwereld vooral behandeld als iets smerigs. Tampons en maandverband prop je als jonger meisje angstvallig in je broekzak voor je naar de wc glipt. En waarom? Het zit nog keurig in de verpakking - het is niet alsof je met een bloederige tampon loopt te zwaaien. We proppen het weg omdat we niet willen dat anderen zien dat we ongesteld zijn. En de wereld voedt ons in dit idee. 

Denk bijvoorbeeld eens aan elke tampon- en maandverbandreclame ooit gemaakt. Een blije vrouw springt rond, met een jurk aan, en voelt zich helemaal het vrouwtje en ze gaat wijntjes drinken met de meiden en een leuke man aan de haak slaan – en dit alles omdat ze het juiste formaat wattenstaaf in haar vagina heeft geduwd. Zo’n reclame geeft de hele wereld het idee dat dit is hoe het zou moeten zijn – een vrouwtje in een jurkje, jubelend ondanks haar ongesteldheid – terwijl menstruatie veel meer inhoudt dan het aspect van het bloeden. Het is dan ook niet verrassend dat deze reclames voornamelijk  door mannen worden bedacht , die bij ongesteldheid vooral denken aan chagrijnige vrouwen en eng bloed. Bloed dat overigens in veel reclames geanimeerd  blauw wordt gekleurd , omdat geanimeerd rood bloed mensen waarschijnlijk zou laten flauwvallen, of zo.

Ik snap ook wel dat je niet altijd even veel zin hebt om publiekelijk je ongesteldheid aan te kondigen. Mensen hebben er namelijk vaak geen behoefte aan om te weten dat jij ongesteld bent. Maar jíj misschien wel. Begrijp me niet verkeerd – ik heb het niet over ongevraagd in detail treden over de structuur en tint van je menstruatiebloed – maar het is een legitiem excuus om niet te kunnen sporten, niet goed te kunnen werken of niet uit bed te kunnen komen. Je voelt je naar en je wordt genaaid door je babymaker, die jou straft omdat je weer eens niet bent bevrucht deze maand. En je zou het gevoel moeten hebben dat je dit met je omgeving kan delen.

Naast dit alles loop je als vrouw op een mindere dag altijd het Grote Gevaar dat er één of andere clown klaar staat om de veelgebruikte uitspraak “zoooohey ben jij ongesteld of zo?!?!” te droppen. Ontzettend naar, want dit is een vreselijk seksistisch argument wat elke vrouw direct de mond snoert. Het kan namelijk A) waar zijn, wat betekent dat je emoties tijdens je menstruatie onredelijk zijn en geen afspiegeling van hoe je je echt voelt, of B) niet waar kunnen zijn, maar dat betekent dat je je impliciet aanstelt.  

Het is ook niet zo gek dat je als gemiddelde heteroseksuele man bij ‘menstruatie’ vooral denkt aan ongemakken tijdens seks. Seks is natuurlijk het moment dat jullie het meest te maken hebben met onze punani’s. Maar vrouwen zien en gebruiken hun geslachtsdeel dagelijks (om te plassen mensen, rustig maar) en worden elke maand ongesteld. Elke. Maand. 

Of je de rode zee bevaart wanneer je ongesteld bent, hangt natuurlijk van jou en je partner af. Het belangrijkste is dat het bespreekbaar is. Je moet niet het gevoel hebben dat je je ongesteldheid voor je moet houden, vooral omdat je je waarschijnlijk al kut voelt. En dan verdien je wel wat liefde. 

Wist je trouwens dat er mensen zijn die pissig worden wanneer je onverwachts ongesteld wordt tijdens seks? Laat ik het één keer zeggen: die mensen verdienen geen seks. Boos worden op ongesteldheid is net zoiets als boos worden op een boom – het is puur natuur, die boom kan er ook niks aan doen dat ‘ie groeit. 

Als je ongesteld bent, wil je veel mensen het liefst  schoppen maar tegelijkertijd ben je best wel geil en wil je ontzettend veel eten en janken en heb je een buikpijn die je alleen maar kan omschrijven als “ik VOEL mijn baarmoeder BONZEN” en je liet je sleutels acht keer vallen voor je ze in het slot stak en toen je daarna je lepel liet vallen moest je weer huilen en je bent twintig IQ-punten verloren dus iedereen denkt dat je dom bent en eigenlijk ben je ook best dom en je hebt ook nog wat puisten dus je bent ook nog eens lelijk en waarom is je haar eigenlijk vet?, oh ja je weet het weer, en daarnaast zit er een luier in je onderbroek of een plug in je vagina en er komt brokkelig bloed uit en je maakt je zorgen over de donkere kleur .  

Deze gevoelens kunnen natuurlijk verschillen bij vrouwen onderling.

Vrouwen, omarm je menstruatie – het is best vet, zo puur natuur. Steun elkaar, want dat gebeurt ook lang niet altijd. En mannen, je mag alles vragen. Maak het bespreekbaar. Zorg dat je vrouwelijke collega niet het gevoel heeft dat ze haar maandverbandje onder haar shirt moet verbergen als ze de wc induikt. 

En anders mag je mij altijd bellen. Ik ben volgende week weer ongesteld.