Avonturen in depressieland: vijf tips waar je wél wat aan hebt

Wat helpt dan wél als je merkt dat je er echt niet meer uit komt? Hier zijn een paar tips, van onze redactie voor jou:

Als je een gebroken been hebt, ga je geen marathon rennen. Als je een depressie hebt, hoef je niet van jezelf te verwachten dat je je scriptie afschrijft of fulltime blijft werken. Ga naar je studiebegeleider, je baas, of supervisor en zeg gewoon eerlijk dat het niet goed met je gaat. Je zult echt niet de eerste zijn. Zij kunnen je ziek melden tot je je weer beter voelt, of ervoor zorgen dat je uitstel krijgt van je deadlines. Doe het. Die druk heb je even niet nodig op dit moment.

Leg je vooroordelen over therapie en de indianenverhalen over antidepressiva even naast je neer, want een depressie valt goed te behandelen. Sterker nog, daar zijn mensen speciaal voor opgeleid. Je hoeft er niet eens zelf voor te betalen, want het wordt gewoon vergoed door de verzekering.

Ga langs bij je huisarts voor een verwijsbrief en zoek een therapeut waar jij je bij op je gemak voelt. Krijg je er een te pakken waar je geen goede vibes mee hebt? Geen probleem, je mag gewoon switchen. Het is echt de moeite waard. Therapeuten zijn namelijk een van de beste dingen ever . Ze staan aan jouw kant, zelfs als je dat zelf niet staat. Iedereen heeft een therapeut nodig. 

Een van de naarste dingen van een depressie is die constante stem in je hoofd  die alles wat je doet kut vindt, overal commentaar op heeft, nergens perspectief in ziet, en alles naar beneden haalt. Je relativeringsvermogen om dit van je af te schudden ben je even helemaal kwijt. En dat is niet jouw schuld, dat is een symptoom van je depressie.

Wat je dan precies níet nodig hebt, is dat je jezelf dáár ook nog eens de schuld van geeft.

Positive thinking zelfhulp goeroe’s willen je graag laten geloven dat geluk een keuze is , en je leven vanzelf goedkomt als je maar genoeg in jezelf gelooft. Misschien dat dit mensen verder helpt als ze gewoon prima in hun vel zitten, maar een blindedarmontsteking genees je ook niet door er maar positieve affirmaties op los te laten.

Give yourself a break . Dit is niet jouw schuld. Je hoeft jezelf echt geen trap na te geven. 

Er wordt gek genoeg vaak  een nogal romantisch beeld van depressies geschetst. Mooie mensen, in mooie - ietwat kille - huizen, met hooguit wat donkere kringen rond hun ogen en een sombere blik. Zoals deze viral post   laat zien, is de realiteit van een depressie heel anders. Op het dieptepunt van een depressie is het vaak al een ongelofelijke opgave om onder de douchte te stappen en voor jezelf te zorgen. 

Het vervelende is dat dit vaak de negatieve spiraal nog erger maakt. Niet alleen staar je de ruimte in en voel je je rot, nu staar je ook nog eens de ruimte in en zie je de afwas die je niet gedaan hebt, de spullen die je niet hebt opgeruimd, de was die ligt te stinken. Nog meer redenen om je rot te voelen. En nog een reden om mensen niet meer binnen te laten.

De mensen van Unfuck Your Habit noemen dit The Depression/Messy House Cycle  en hebben een hele methode ontwikkeld waarin je met hele kleine stapjes je weer een beetje beter voelt over je huis en daardoor hopelijk ook wat minder rot over jezelf.

Probeer niet in een keer alles op te lossen. Maar wat wel helpt is één heel simpel ding doen om voor jezelf te zorgen en daarmee de negatieve spiraal een beetje te doorbreken: je bed opmaken. Schud je kussens op. Trek je lakens recht. Dan mag je daarna er weer onder gaan liggen. Het klinkt suf maar het helpt echt.

Zoals gezegd, sociaal contact kan tricky zijn tijdens een depressie . Je hebt misschien helemaal geen behoefte om aan iedereen uit te leggen wat er precies aan de hand is. Of om aan te horen dat je gewoon meer moet bewegen, of dat het allemaal tussen je oren zit, of dat je iets met kristallen, yoga of macrobiotische yoghurt moet. 

Maar sociale isolatie is een van de slechtste dingen die je nu kunt hebben. Kijk of er misschien iemand in je omgeving is aan wie je dit niet allemaal uit hoeft te leggen. Die niet langskomt om alles gelijk op te lossen, maar die gewoon naast je op de bank gaat zitten en even zijn of haar mond houdt.

Op die manier kost het jou minder energie, kun je gewoon even een film opzetten, hoef je ook niet te doen alsof je vrolijk bent en het allemaal wel meevalt, maar ben je ook niet helemaal alleen met die donderwolk boven je hoofd.