Waarom we allemaal naar the Rolling Stones moeten (of niet)

Natuurlijk spelen ze de klassiekers als Sympathy for the Devil en You Can’t Always Get What You Want , maar de nieuwe nummers mogen er ook wezen. Met het studioalbum dat eind vorig jaar uitkwam, Blue & Lonesome , hebben 'the Stones' bewezen dat ze die bittere, 60’s rock’n’rollsound nog steeds door hun instrumenten kunnen laten gieren, maar ook dat ze passen tussen de bluesrockbands van tegenwoordig. Dit hoor je vooral goed terug in het nummer Hate to See You Go , waar een distorted filter over Mick Jagger’s zang heen zit. Iets dat niet gebruikelijk is voor de band, maar niet minder heerlijk klinkt.

Er zullen genoeg mensen zijn die er van balen dat ze David Bowie, Prince of Lemmy nooit meer hebben kunnen zien. Dat is het ding met grote artiesten: ondanks dat ze bovenmenselijk lijken, zijn ze net zo sterfelijk als ieder ander. Wat dat betreft is het een wonder dat iemand als Keith Richards nog overeind staat. Nu is de kans om ze nog te zien, want voor je het weet is het te laat.

De Johan Cruijff ArenA staat niet bekend om zijn geluidskwaliteit. Het Ajax-stadion heeft niet voor niets de bijnaam ‘galmbak’ als het gaat om concerten, ondanks dat er een akoestisch plafond werd ingebouwd. Het Gelredome staat wel te boek als concertgelegenheid. Toch zijn stadions eigenlijk te groot voor concerten. Achterin is vaak nauwelijks iets te zien en de sfeer is niet zo intiem als een concertzaal.

Eerlijk is eerlijk, the Rolling Stones zijn niet de jongste meer. Paint it Black wordt niet meer live gespeeld, omdat Keith Richards met zijn vingers de intro niet meer aandurft. Natuurlijk: de Stones zijn een van de laatst overgebleven grootheden uit de jaren ‘60, maar je kunt je afvragen of een stadiontour hetgeen is wat ze nu moeten doen. Juist nu voor de kleinere zalen spelen zou mooi zijn, maar dat kan hun populariteit simpelweg niet aan. De prijs voor een ticket zal er in de stadions echter niet goedkoper op zijn.