Nabellen met... Lenie 't Hart

De zeehondenmoeder, moeder Theresa van de Lage Landen en Vakbondsvrouw Lenie ’t Hart vertelde bij PAUW over haar biografie ‘Zo onafhankelijk als een zeehond’, die deze week uitkomt. Hoe heeft Lenie haar televisieoptreden zelf ervaren? We belden met haar!

Nou, we zijn niet heel lang gebleven. Om half drie was ik weer thuis. En ik heb het makkelijk: ik drink geen alcohol en rook niet, dus ik sta altijd fris en fruitig op! Ik heb niet al te lang geslapen, want om acht uur begonnen de koeien met loeien, de schapen stonden te blèren en mijn zes katten vinden dat een mooie tijd voor mij om ook uit bed te komen.

Ik heb ontzettend veel reacties gehad! Mensen vonden het een mooi, leuk en gezellig gesprek. En wat ik ook zo mooi vond: de jongeren die aanwezig waren, vroegen na afloop hoe ze net zo positief in het leven kunnen staan als ik. Ik gaf als antwoord dat ‘nee’ niet bestaat en if nothing goes right, go left!

Ik kon alles kwijt! Als je mij laat praten, ben je trouwens zo een uur verder. En al die filmjes van vroeger, ik genoot er enorm van. Iedere keer ben ik weer verbijsterd over wat ik allemaal gedaan heb en waar ik doorheen scharrelde. Prachtig! Ook die foto met Gerard Joling en Gordon; mensen herinneren zich die uitzending nog steeds.

In Iran kwam ik hem een aantal jaar geleden tegen en dat klikte meteen. Hij kent mij al van kinds af aan, en dat schepte een band. We zijn goede vrienden geworden in de afgelopen jaren. Hij kent al m’n verhalen en weet van alles wat ik doe en heb gedaan voor dierenwelzijn in onder andere Iran en Turkmenistan. Tegen uitgever Prometheus heeft hij gezegd: “Over haar leven moet een biografie komen,” en zodoende.

Al met al heb ik een ontzettend leuke avond gehad, en Jeroen Pauw is ook echt een lieverd! Na de uitzending heb ik ook nog leuk met Tunahan Kuzu gekletst. Een vriendin van mij kan zelfs contact met hem opnemen om te praten over dierenwelzijn in Nederland. En zo haal je uit iedere ontmoeting wel iets positiefs!