Moeder in coma, vader in de cel: het Kafkaëske verhaal van Roos Schlikker

Met haar column in Het Parool zorgde Roos Schlikker voor de nodige opschudding. Ze richtte zich hierin tot de officier van justitie, die haar op 26 juni — de dag waarop haar moeder fataal van de trap viel — met één handtekening een vreselijke dag bezorgde. Schlikker: “Het leek wel Kafka.”  

De moeder van Roos Schlikker lag in een plas geronnen bloed toen ze werd gevonden, door de vader van Schlikker. Ze was bewusteloos en, zo bleek later, had een hersenbloeding overgehouden aan de val. Hij belde 112 en zijn dochter. Die reed onmiddellijk naar het ziekenhuis, waar twee agenten haar opwachtten.

De agenten hadden een angstvallige boodschap voor Schlikker: ze gingen uit van een potentieel misdrijf en dus niet van een ongeval. Ze mocht haar vader niet bellen, hij moest namelijk mee voor verhoor. Bij aankomst werd hij ter plekke uitgekleed en op zijn rechten gewezen. In een papieren overall werd hij uren vastgehouden, tot aan zijn verhoor. U mag blij zijn dat hij in Nederland woont, werd hem verteld. Schlikker herinnert zich: “Elke keer als er een arts voorbij kwam lopen, dacht ik dat hij mij ging vertellen   dat mijn moeder overleden was. En ik kon mijn vader niet bereiken.”

Schlikker is ontdaan. “Ik pik niet in een protocollenmaatschappij te leven als mijn moeder doodgaat. Ik wil weten waarom de menselijke maat verdwijnt.” In haar column richt ze zich uitdrukkelijk tot de officier van justitie, die de opdrachten gaf, en de drie brieven ondertekende die de volgende ochtend op de deurmat vielen.  

De eerste was gericht aan de comateuze moeder van Schlikker: “U heeft gisteren aangifte gedaan van poging tot doodslag.”
De tweede aan haar vader: “Er is gisteren aangifte tegen u gedaan van poging tot doodslag.”
Een derde eveneens aan haar moeder, van slachtofferhulp: “Wij konden u telefonisch niet bereiken.”

Schlikker heeft woensdag een afspraak op de rechtbank. Echter, uit brieven van lezers van haar columns en andere reacties constateert ze: “Er zijn meer mensen die dit overkomen is.”

Dank voor alle reacties, lieve steun en persoonlijke ervaringen. Ik kan nu niet overal op reageren maar ik lees t, allemaal . https://t.co/pTZzjALqwi