Het gedicht van Gershwin Bonevacia

Rood kan je krijgen,
maar is ook een oorlog,
een strijd,
een maatschappelijk probleem
het falen van een volk,
een herhaling,
een emotie,
een schaamte.

Rood is racisme,
op het voetbalveld,
in de trein,
bij de politie
bij traditie
op afstand,
in de klas,
een verbod,
een bedreiging,
een machtsverhouding.

Aan de voet van de rivier
worden de kinderen verzameld
en microagressies.
Blauw, dat we verdrinken
in zuivere lucht.

Wie van ons kan de vertaling van
herfstkleuren in de ochtendnieuws geven?
Dat we opstaan.
Verandering dragend in de frontlinie.

We schreven de verkeerde proclamatie.
Nu zingt iedereen het verkeerde lied.

Blauw, is een vervormde waarheid,
altijd een verklaring,
geen excuus,
is een straf,
een leger,
idioten,
heksen
studenten,
leraren.

Blauw, is een buurman
Waar ik hoopte dat we leefde
in wat Martin Luther King droomde,
hij droomt van het tegenovergestelde.

Vertel ze dat ik klaar ben om te vechten
maar bij de meeste gevechten, ik vecht tegen
tranen, omdat het pijn doet.

We hebben het allemaal gezien
In de ogen Ahmad Mendes Moreira

Ik stuurde hem nog een berichtje op Instagram:
Ik ben trots op je,

gevolgd met een rood hartje,
een blauw hartje,
daartussen wit.

Safe space!
Zodat we alle ruimte hebben
om elkaar aan te kijken
en in gesprek te gaan.