De werkkamer van Xander van der Wulp

Het is rustig op het Binnenhof. Scholieren met rode keycords en dagjesmensen vullen het decor. Op het midden van het plein staat een ijscowagen waar mensen in winterjas een ijsje kopen.

Tegenover het bestuurlijke hart van Nederland bevindt zich de Haagse NOS-redactie. Daar ontmoet ik Xander. Eén minuut voor de klok van drie komt hij ontspannen binnenwandelen. “Ik was nog in de Kamer voor het vragenuurtje.”

Na een stormachtige week met de presentatie van de miljoenennota en stevige debatten, kan de verslaggever deze week weer een beetje ademhalen. “Doordat ik vorige week twee keer bij PAUW zat om verslag te doen van de Algemene Politieke Beschouwingen en elke ochtend om 07.00 uur op de radio te horen was, heb ik twee nachten van drie uur slaap gehad. Deze week is gelukkig een stuk rustiger."

Xander's bureau is leeg. Net zoals de bureaus naast die van hem. Is iedereen vrij vandaag? “Verslaggevers moeten hier zo min mogelijk zijn. Je werkplek is de Tweede Kamer. Wij kunnen met onze pas overal naartoe, met uitzondering van de beveiligde gang van Wilders. Over het algemeen zijn Kamerleden bereid om met je te praten, omdat ze de aandacht van de pers nodig hebben.”

Hoeveel procent krijgt hij mee van wat er achter de schermen gebeurt op het Binnenhof? “Oeh..”, de Utrechter glimlacht. “Als ik zou zeggen meer dan vijftig procent zou het een overschatting zijn. Haagse politiek is heel veel wachten wordt weleens gezegd. De afgelopen formatie was daar het ultieme voorbeeld van.” Na 225 dagen bereikten VVD, CDA, D66 en ChristenUnie pas een akkoord. “We hoorden heel lang niks. Dan kan je twee dingen doen: cynisch en gefrustreerd zijn en daarover klagen, of datgene wat je toch kan melden op enigszins vrolijke manier brengen.” 

Xander kiest voor de tweede optie. “In de Haagse journalistiek geldt dat als je cynisch of gefrustreerd raakt door het wachten, je eigenlijk weg moet zijn. Ik probeer het nieuws altijd op zo’n leuk mogelijke manier te vertellen.”

In de formatietijd ontstaan ook de eerste vlogs. Het begon als een jolig filmpje van drie politiek verslaggevers en groeide - onverwacht - uit tot  groot succes . “Vincent was op een dag gewoon aan het filmen en toen hebben we dat voor de gein gemonteerd. We dachten: dit zou een vlog moeten zijn. Tegelijkertijd dachten we: dit kunnen we toch niet online zetten? We belden de adjunct-hoofdredacteur. Hij vond het meteen leuk.”

'Dit zijn beroemde journalisten. Hiermee moeten jullie op de foto!', roept premier Rutte in Formatievlog #10. Klik hier om meer filmpjes van de populaire vloggers zien. 

Voor de NOS waren de vlogs wel spannend, zegt Xander. “Ik heb een serieus imago dat hoort bij een politiek verslaggever van de NOS. In de vlogs ben ik meer mezelf en wat losser. De NOS vindt dat ook leuk. Ze vinden dat verslaggevers en presentatoren meer ‘mens’ mogen zijn.” Vlak na de eerste vlogs werd de verslaggever gevraagd voor de Curling Quiz van Frans Bauer. “Daar worden NOS’ers wel vaker voor gevraagd. Dat zijn wel dingen die je beter niet kunt doen.”

Ziet hij zichzelf wel in een ander programma, Wie Is De Mol bijvoorbeeld? “Misschien, maar vooral omdat m’n dochters dat heel cool zouden vinden. Ik ga in ieder geval niet op zo’n eiland zitten (Expeditie Robinson, red.). In principe hou ik het graag bij de politiek.”

 
Al sinds zijn 16de werkt Xander voor de NOS. Eerst bediende hij de autocue en bracht hij gasten naar de visagieruimte. Daarna werd hij producer-regieassistent. Na zijn studie wordt Xander buitenlandredacteur en vrij snel daarna eindredacteur. “Toen werd ik chef van een afdeling die groter was dan ik in eerste instantie dacht. Ik had zo’n 80 mensen onder m’n hoede.”

Een flitscarrière dus? “Het ging wel snel. Op m’n dertigste moest ik bijna maandelijks iemand toespreken die 25 jaar in dienst was. Dat was wel gek af en toe.” Na 3,5 jaar kiest hij voor een andere functie bij de NOS. “Ik kwam in Den Haag terecht, omdat ik zelf verslagen wilde maken.”

Dat doet hij nu al tien jaar. Heeft hij in die tijd een hechte band opgebouwd met politici? “Je ziet elkaar wekelijks. Maar hecht is niet het juiste woord. Ik heb weleens een biertje met een politicus gedronken, maar een persoonlijke band kan ook zo weer weg zijn.” 

"Op m'n dertigste moest ik bijna maandelijks iemand toespreken die 25 jaar in dienst was"

Als voorbeeld noemt hij VVD-politicus Mark Verheijen. “Een typisch voorbeeld van een man die goed met de media om kon gaan, maar toen hij in opspraak kwam vanwege geld dat hij onterecht zou hebben gedeclareerd, bleek dat het niks uitmaakt of je een persoonlijke band hebt met journalisten. Ieder medium schreef erover.”

Xander noemt zichzelf een echte NOS’er. “Ik ben vrij genuanceerd van mezelf, waardoor ik bij alles wat een politicus zegt de ene, maar ook de andere kant zie.” Zitten zijn eigen politieke voorkeuren hem nooit in de weg bij verslaggeving? “Nee, ik ben eigenlijk een soort zwevende kiezer”, zegt hij. “Inmiddels heb ik alle partijcongressen wel een keer bezocht en ik zou nog steeds niet weten bij welke ik thuishoor.”

"Ik ben eigenlijk een soort zwevende kiezer"

Tot slot nog een hoogtepunt. Kan hij er één noemen? “Ehm.. Zo’n dag als vorig jaar waar het kabinet werd gepresenteerd na 225 dagen formatie, was wel heel bijzonder. ’s Avonds zat ik aan tafel bij Jeroen met de vicepremiers om op een leuke manier te vertellen over de afgelopen maanden . Bij de NOS mag je altijd overal vooraan staan. Iedereen wil met je praten en je kan met iedereen praten. Dat vind ik toch speciaal.”