Waarom de G20-top de belangrijkste politieke gebeurtenis van het jaar wordt

Al Jazeera-columnist Srecko Horvath zag dat China de zaakjes goed voor elkaar had toen zij de G20-top vorige zomer organiseerde. "Toen de laatste G20 top plaatsvond in 2016 in Hangzhou, een stad in China met meer dan zes miljoen inwoners, bedachten de lokale autoriteiten aldaar een slimme oplossing. Weken voor aanvang van de G20, waar China aankondigde het klimaatakkoord van Parijs te ratificeren, riep de Chinese overheid een week durende vakantie uit en moedigde burgers aan het land te verlaten voor een korte vakantie." 

"Na de probleemloze G20-top in China dachten de organisatoren: laten we de volgende top in Hamburg houden. Geen slimme zet, gezien de jarenlange reputatie van de stad als links bolwerk met een sterk activistische traditie. Daarmee is Hamburg waarschijnlijk een van de minst voor de hand liggende steden om een probleemloze top te organiseren." 

Horvath schrijft: "De grieven van de lokale bevolking daargelaten, zijn er goede redenen te bedenken waarom de aankomende G20-bijeenkomst de belangrijkste politieke gebeurtenis van dit jaar zal worden."

Ten eerste: "Na Donald Trump's beslissing de VS terug te trekken uit het klimaatakkoord van Parijs, zullen er moeilijke en onvoorspelbare onderhandelingen plaats moeten vinden."

Ten tweede: "Na de terroristische aanslagen in Londen, vroeg de Britse premier Theresa May om wereldwijde internetwetgeving en de Duitse Bondskanselier Angela Merkel en de Franse minister-president Emanuel Macron volgden haar voorbeeld al snel. De drie leiders van de 'vrije wereld', beter bekend als WWW, willen de G20 gebruiken om nog meer restricties op te werpen," zo gaat Horvath, niet vies van enig sarcasme, verder.

Ten derde: "De Saoedi's zullen ook aanwezig zijn bij deze top en zij zullen hoogstwaarschijnlijk aandringen op een nieuwe wapendeal."

En ten vierde: "De mogelijkheid bestaat dat Islamitische Staat zijn opwachting gaat maken in Hamburg. Geen wonder dat Duitsland grenscontroles herintroduceert voor de G20-top en dat de VS van plan is Predator-drones in te zetten, die normaal gesproken alleen gebruikt in oorlogsgebieden gebruikt worden".

Mocht Hamburg een soort oorlogsgebied worden met zwaar bewapende soldaten in uiterste staat van paraatheid, blijft de vraag die alle progressieven zichzelf moeten stellen: wat kunnen we dit keer anders doen? Wat in ieder geval tijdens de vorige demonstraties duidelijks is geworden, is dat mobiliseren en protesteren niet genoeg is om veranderingen af te dwingen.

Massademonstraties en protesten gaan ook nu geen verschil maken. Dat gaat er niet voor zorgen dat het huidige politieke systeem zal veranderen en de macht beter verdeeld wordt in de wereld, schrijft Horvath: "Want zelfs als daar 150 duizend mensen bijeenkomen in de straten, zal die enorme mobilisatie geen concrete veranderingen opleveren."

"Protesteren gaat niet alleen om ongehoorzaamheid, maar juist ook om het bieden van een vruchtbaar alternatief."

"Toen demonstraties in 2003 tegen de oorlog in Irak meer dan 10 miljoen mensen op de been brachten in 600 steden, kon zelfs dat geen verschil maken. Die oorlog kwam er. Waarom zouden massademonstraties in Hamburg dan wel gaan helpen?"

"Zelfs al zou een protest of massademonstratie een politiek systeem omver kunnen werpen, blijft de vraag wat je de volgende dag gaat doen? Hoe houd je de economie draaiende en richt je het dagelijks leven in? Protesteren gaat niet alleen om ongehoorzaamheid, maar juist ook om het bieden van een vruchtbaar alternatief."

"De machtmakelaars van de huidige wereldorde, die verschillende oorlogen en de opkomst van IS hebben veroorzaakt, zullen in Hamburg aanwezig zijn: Donald Trump, Theresa May en de Saudi's. Maar oorlogen kunnen helaas niet gestopt worden door protesten. Zelfs al zou een protest of massademonstratie een politiek systeem omver kunnen werpen, blijft de vraag wat je de volgende dag gaat doen? Hoe hou je de economie draaiende en organiseer je het dagelijks leven? Protesteren gaat niet alleen om ongehoorzaamheid, maar juist ook om het bieden van een vruchtbaar alternatief."

"Dit is waarom we naast ongehoorzaamheid iets nodig hebben dat ik 'constructieve ongehoorzaamheid' noem. Het is niet genoeg om alleen maar overal "nee" tegen te zeggen.  Om progressief en constructief te zijn, moet ongehoorzaamheid hand in hand gaan met tegenvoorstellen die goed uitgewerkte alternatieven bieden voor de regelgeving die we ongehoorzaam naast ons neerleggen."