Bloggers over Amerika Kiest: Niet republikeins genoeg? I'll kick you out

Amerika houdt de adem in. Wordt het Hillary of Trump? Op 8 november weten we het. Pauw besteedt de komende maanden volop aandacht aan de Amerikaanse verkiezingen. In de uitzendingen, maar ook op de site. Hier zullen een aantal Nederlanders die in de VS zijn voor ons bloggen, vloggen en fotograferen. Het gaat om Nederlanders die in de VS wonen of Nederlanders die daar zijn om campagne te voeren. Van L.A. tot New York. Van Chicago tot Alabama en Montana. Wat maken ze mee in hun staat en hun straat? Elke werkdag plaatsen we een nieuwe blog.

Come join us and help ‘Make America Great Again’. De Grand Old Party geeft een debatfeestje met een pizzabuffet en viavia krijg ik een uitnodiging. Wel even laten weten of ik kom of niet, want het is last minute en besloten. Bellen met de voorzitter is de snelste weg naar het pizzabuffet. Deze dame weet wat ze doet. Ze ondervraagt me scherp; wie ben ik, wat kom ik doen op een Amerikaans debatfeestje, waarom ben ik hier 5 weken en vooral: ik kom toch geen herrie schoppen of moeilijke vragen stellen? No M’am, ik ben gewoon een politieke junk op het goede moment en wil graag de sfeer opsnuiven. In mijn hoofd schrap ik videocamera en foto’s vast uit het scenario. Enkel observeren zou al een cadeautje zijn. Tot zover gaat het goed. Maar dan komt de hamvraag: are you supporting Trump?

Het lukt me niet. Ik kán geen ja zeggen. Met moeite lieg ik dat ik van beide kandidaten niet overtuigd ben. Ze ruikt bloed. Als er morgen verkiezingen zouden zijn, op wie zou ik dan stemmen? Paniek. Denk na - zij gaat over de vraag, ik over het antwoord.  Kan ik een vraag terug stellen? Kan ik een grap maken? Frame het gesprek, zet het naar mijn eigen hand, doe iets! Dit is nota bene mijn vak, kom op, schakelen! Nee dus. Kansloos. Als een lam laat ik me naar de slachtbank leiden. Met open ogen trap ik in de val die ze zo effectief gezet heeft. ‘Ik denk dat ik dan toch op Hillary zou stemmen, met tegenzin’, stamel ik. ‘I do respect that but then this is not the place for you. If you show up, I’ll kick you out. I am not shy in that way.’ De boodschap is duidelijk.

Mijn contactpersoon verontschuldigt zich in duizend kleuren aan de telefoon. Heus niet alle Republikeinen hier zijn zo. Ze hoeft me niet te overtuigen; ik ben op vanavond na overal met open armen ontvangen door Republikeinen. Bovendien waardeer ik het vakmanschap van de dame in kwestie wel. Maar eerlijk gezegd ben ik ook een beetje opgelucht. Ik voel me toch een beetje een bedrieger - a fraude zou Trump zeggen. Het had zomaar een hele ongemakkelijke avond kunnen worden.

Over twee weken sta ik ingedeeld bij Trump training. For the love of the game, wil ik er dolgraag heen en zal ik de beste bedrieger zijn die ik in me heb. Vol overtuiging. Ik heb al geoefend op mijn nieuwe favoriete oneliner die ik leerde deze week op Trump’s kantoor in Sarasota: ‘ We used to build cars in Michigan and you couldn’t drink the water in Mexico. Now you can’t drink the water in Michigan and they are building cars in Mexico’. En dan iets over banen terughalen.

Ik beloof mezelf dat ik er drie keer phone banken voor Hillary tegenover zet. Dat heft elkaar wel op.