Bloggers over Amerika kiest: Alles is de schuld van Obama

Amerika houdt de adem in. Wordt het Hillary of Trump? Op 8 november weten we het. Pauw besteedt de komende maanden volop aandacht aan de Amerikaanse verkiezingen. In de uitzendingen, maar ook op de site. Hier zullen een aantal Nederlanders die in de VS zijn voor ons bloggen, vloggen en fotograferen. Het gaat om Nederlanders die in de VS wonen of Nederlanders die daar zijn om campagne te voeren. Van L.A. tot New York. Van Chicago tot Alabama en Montana. Wat maken ze mee in hun staat en hun straat? Elke werkdag plaatsen we een nieuwe blog.

Er wordt veel gepraat over een nieuwe president deze laatste maanden. Vooral over wat die NIET zou moeten zijn en wat er veel BETER zou kunnen. Er is veel ontevredenheid en Obama krijgt overal de schuld van.

Vorige week was ik bij vrienden op bezoek en tijdens het grillen van de lamskoteletjes kwam al gauw het gesprek op de aanstaande verkiezingen. Fred vond dat Obama er een zooitje van heeft gemaakt en een puinhoop achterlaat voor Trump. Want dat het Trump wordt staat voor hem vast!

“Waarvan en waarom dan precies? Vroeg ik.”

Fred hoefde niet lang na te denken; de hele gezondheidszorgwetgeving (Obama-care) zit hem blijkbaar erg hoog. De premies voor ziektekostenverzekeringen reizen de pan uit; voor volgend jaar is voor Montana al een verhoging aangekondigd van 63%. Volgens Fred komt dat omdat Obama ervoor heeft gezorgd dat er veel te veel mensen een beroep kunnen doen op het welfare systeem. “Hij heeft het allemaal wel erg makkelijk gemaakt, en wij betalen ervoor.”

Fred legt uit dat hij momenteel $427.00 dollar per maand voor zijn ziektekosten verzekering betaald, daarvoor krijgt hij een soort basispakket en moet zelf eerst $6200.00 dollar eigen risico ophoesten. Nog nooit waren de kosten voor zijn polis zo hoog.

In de wet heeft Obama gezondheidszorg toegankelijk gemaakt voor alle Amerikanen: zij die het voorheen niet konden betalen kunnen nu zorg inkopen via de marktplaats. Gebaseerd op inkomen krijg je wel of geen subsidie. Die subsidie wordt aan het eind van het jaar afgerekend via je belastingaangifte.

In de praktijk betekent het dat degenen die zich geen zorg konden veroorloven nu tussen de $25 tot $30 dollar betalen voor een basispakket zonder eigen risico. En degenen die altijd verzekerd waren nu geconfronteerd worden met onbetaalbaar hoge premies, zodat ze nu genoodzaakt zijn de boete van $695.00 dollar per persoon te betalen voor het niet hebben van een gezondheidszorgverzekering.

Donald Trump heeft beloofd dat de hele Obama-care op de schop gaat zodra hij in het Witte Huis zit. Reden genoeg voor Fred om zijn stem aan Trump te geven.

Ondertussen zijn de koteletjes gaar en wordt er aan tafel nog meer kritiek geuit op Obama. Vooral Chris wordt opgewonden als het gesprek op terrorisme komt. Een hot item in het verkiezingsprogramma van Trump.

Ook weer de schuld van Obama! Volgens Chris had Obama nooit zo snel onze troepen moeten terugtrekken uit Iraq; “Hij creëerde zo een voedingsbodem voor terroristen.”

Ik herinner hem eraan dat terugtrekking één van de belangrijkste punten was in Obama’s verkiezingsprogramma en dat het uiteindelijk Bush was die de oorlog is begonnen.

Daar heeft Chris niks mee te maken, je kunt volgens hem niet de vinger blijven wijzen naar vorige presidenten! “Op een gegeven moment moet je verantwoordelijkheid kunnen nemen en dat doet Obama niet.”

Wat ik vanavond vooral merk is dat mijn vrienden de hoop hebben verloren in Amerika. “Vroeger was het allemaal veel beter; er waren normen en waarden en als je hard werkte ging je vooruit.” Amerika was van de Amerikanen en was het land van de onbegrensde mogelijkheden. Nu is het vooral het land waar de hele wereld van profiteert en waar je welfare check hoger is dan de check waar je 40 uur voor moet werken voor het minimum loon.

De algemene opinie van mijn tafelgenoten is dat na acht jaar Democraten de US of A in het slop zit. Amerikanen willen weer trots zijn op hun land. De hoop is daarom gevestigd op Donald Trump, om Amerika weer groot te maken. Niemand aan tafel is echt fan van “the Donald” maar men vindt hem voornamelijk verfrissend, omdat hij een buitenstaander is. Hij komt niet uit de gelederen van de gevestigde orde en zegt wat mensen denken.