13 januari

Trudy, vrouw van Jeffrey: "Januari, januari... Hoe vaak mensen niet hebben gezegd: "Je bent zeker blij dat we in januari zijn na al die gekke dagen". Nouuuu... ik weet toch helemaal niet hoe ik me in januari ga voelen. Maar wat ik wel weet: is dat er in januari een paar zware dagen zouden komen. Onze 'doomsday', zo noemden Jeffrey en ik de 13e van januari. Ironisch ook de 13e ook al was het niet vrijdag de 13e. Maar die ene dag veranderde wel voorgoed ons leven: Jeff had in de maanden ervoor al last van obstipatie, maar met laxeermiddel was dat aardig onder controle. Totdat het januari werd en Jeff meer en meer last kreeg. De huisarts hoogde de laxeermiddel op en dat leek te helpen, maar niet helemaal. Jeff voelde zich elke dag wat meer beroerd voelen. Tijd voor een echo, maar die liet vooral veel lucht zien. Jeff kwam op de wachtlijst voor een CT-scan. Een maand wachttijd.

Maar Jeff werd zieker en zieker. En hij begon te spugen, zwart. We belden de huisarts en we belandden op de spoedeisende hulp. Rondje onderzoeken volgde en de uitslagen lieten op zich wachten. En het duurde en duurde.. wachten duurt sowieso lang! En daar waren ze, drie doktoren. Tja dan weet je eigenlijk al: dat kan niet goed zijn en helaas bleek dat ook zo te zijn. "Meneer Kleijn, het is 5 voor 12. Het nieuws is niet zo goed, u heeft een darmtumor uitgezaaid naar de lever." Tranen sprongen in mn ogen, dit kan toch niet waar zijn. Het begin van onze rollercoaster. Een week later op de 20ste was de dag waarop wij 11 jaar geleden samen kwamen. Dat zal altijd blijven hangen, we zullen nooit meer doortellen, nooit meer een jaar erbij. Ja januari, jij bent weer voorbij.."