In het achtste seizoen van Over Mijn Lijk werd Jeroen Hangx wereldberoemd in Nederland door zijn positieve houding, levenslust en zijn prachtige uitspraken. Hoe gaat het met Esmee, Jeroens grote liefde, vier jaar na zijn dood?
In magazine Leve vertelt Esmee over de laatste fase van Jeroens leven, herkend worden op straat, het rouwproces, levenslessen van Jeroen en haar toekomst. “Toen hij ziek werd leerde ik pas echt hoe ik in het leven moest staan en dat pas ik vandaag de dag nog steeds toe. Mijn afscheidsspeech aan hem was eigenlijk een samenvatting van levenslessen die ik van hem heb gekregen, zoals in het nu leven.”
Hoi Esmee, hoe gaat het met je?
Eigenlijk heel goed. Ik heb heel veel verandering meegemaakt na het overlijden van Jeroen. Ongeveer een jaar na zijn dood ben ik iemand tegengekomen en we zijn naar het buitenland verhuisd. Doordat ik verhuisde naar een rustige plek, kon ik het rouwproces toe laten. Er kwam een soort van nieuw verdriet. Dat was heel moeilijk, maar ook heel bij- zonder en mooi, omdat ik daardoor in alle rust de ruimte kon nemen voor mijn verdriet. Inmiddels woon ik hier ruim 2,5 jaar en ik heb hier echt mijn plek gevonden.
Werd je in Amsterdam te vaak herkend door Over mijn lijk?
Op zich vond ik dat niet heel erg, dat was niet de reden waarom ik wegging. Het had er meer mee te maken dat ik heel erg in mijn oude patroon bleef hangen. Alle dingen die ik met Jeroen deed, bleef ik doen. Op dat moment zelf voelde dat heel fijn, maar eigenlijk zat ik in een soort cirkel waar ik niet uitkwam. Ik hield me vast aan mijn herinneringen met Jeroen, maar tegelijkertijd miste ik hem ook heel erg in die emoties en ervaringen. Als ik verdriet voelde
in Amsterdam, zocht ik gelijk vriendinnen op en gingen we leuke dingen doen. Ik stopte het weg. Hier heb ik weinig mensen om me heen en moest ik mijn verdriet echt aankijken. Dat is heel belangrijk.
Lees het interview in de allereerste editie van Leve.