Brand New Tuesday: nieuwe muziek van Morpheus

Met zijn kwetsbare nummers geeft Morpheus ons een kijkje in het dagboek van zijn leven. Deze verhalen heeft hij vertelt in voorprogramma’s van onder andere Naaz en Thomas Azier. Na het veroveren van zowel Turkije als Oost-Europa met zijn EP ‘Morphosis’, komt hij nu met de nieuwe single ‘Pearl’. Voordat hij ons podium betreedt hebben we hem gesproken over het verlies van zijn moeder, innerlijke transformatie en dromen. 

Hoe oud was je toen je begon met muziek maken?  

Daar ben ik echt altijd al mee bezig geweest. Net als bijna elke artiest, als je een instrument te pakken krijgt ga je dat bespelen en dingen maken. Ik schreef mijn allereerste liedje toen ik 15 of 16 was. Daarna maakte ik vooral muziek voor mezelf. Het was nooit mijn bedoeling om mijn muziek te delen met mensen, maar het was voornamelijk therapeutisch voor mezelf. Op een gegeven moment veranderde dat, omdat ik dingen had meegemaakt waarvan ik dacht: “Misschien hebben andere mensen ook iets aan de muziek die ik voor mezelf heb geschreven.” 

Toen je besloot je muziek te gaan delen, moest je natuurlijk een artiestennaam bedenken. Waar komt ‘Morpheus’ vandaan?  

Wat ik lastig vond is dat al mijn nummers erg persoonlijk zijn. Zo ging mijn eerste EP over het overlijden van mijn moeder. Omdat ik mijn verhaal zo eerlijk vertel, vind ik dat moeilijk om met mijn eigen naam te doen. Het brengt namelijk best een stukje kwetsbaarheid met zich mee. Door de naam ‘Morpheus’ te gebruiken bouw ik een wereld om mij heen en voelt het voor mij veilig om die kwetsbare kant te laten zien. Die wereld geeft mij de kracht om die verhalen te vertellen op een zo eerlijk mogelijke manier.  

De naam Morpheus zelf is overigens gebaseerd op de Griekse god van de dromen. Ik ben zelf best een dromerig type en dat hoor je ook terug in mijn muziek. Je kan door de muziek mee worden genomen naar je eigen droomwereld.  

Heb je artiesten die een inspiratiebron voor jou zijn geweest? 

Internationaal gezien luister ik tegenwoordig best wel veel naar triphop en Turkse muziek uit de jaren ‘70. Ik hou van de tekstbeleving die daarin te horen is. Ook bij Franse chansons hoor je dit gevoel en de passie goed. In Nederland heb ik veel respect voor Kovacs en Thomas Azier. Deze artiesten hebben als gemene deler dat ze oprecht zijn in hun teksten en dat je een idee hebt waar hun muziek vandaan komt. Hun muziek is niet alsof je naar een marketing- of popproductie luistert, maar meer naar een dagboek dat opengetrokken wordt waardoor je de artiest beter leert kennen.  

Je benoemde net Turkse muziek. Ik zag dat jouw muziek goed beluisterd wordt in Turkije en Oost-Europa. Ook begreep ik dat er optredens in het buitenland op de planning staan. Liggen je ambities daar ook?  

Turkije en Oost-Europa vind ik twee hele bijzondere gebieden. Van andere artiesten hoor ik dat er door die landen enthousiast wordt gereageerd op muziek waarin gevoel centraal staat. Wat ik merk vanuit mijn ‘fan base’ uit Turkije en het Oostblok is dat ze heel erg ‘die hard’ zijn. Als zij iets vet vinden, dan willen ze dat ook graag laten weten. Dit vind ik alleen maar ontzettend cool. In mei heb ik mijn allereerste headline show in Istanboel waar ik heel erg naar uitkijk.  

Merk je dat Nederlandse mensen terughoudender kunnen zijn in het laten weten dat ze iets gaaf vinden? 

Nederlanders zijn natuurlijk wat nuchterder. Maar aan de andere kant heb ik echt geluk gehad dat ik hele fijne voorprogramma-shows heb gedaan van bijvoorbeeld Kovacs, Thomas Azier en Naaz. Dat zijn mensen die echt van cultuur houden. Ik heb nooit het gevoel gehad dat Nederland geen cultuur liefhebbend land is. Maar tegelijkertijd staan wij als Nederlanders meer met beide benen op de grond. In het Oosten en Turkije zijn mensen wat meer uitgelaten in hun reactie, wat ik juist heel erg leuk vind.  

Vanavond ga je jouw nieuw nummer ‘Pearl’ spelen. Waar gaat dit nummer over?  

Het nummer gaat over hoe mensen vaak niet uitspreken naar vrienden wat ze daadwerkelijk vanbinnen doormaken. Dan wordt er gezegd: “Nee, het gaat gewoon goed met mij.” Maar eigenlijk wil je tegen zo iemand zeggen dat het ook oké is als het een keer niet goed gaat.  

Is ‘Pearl’ dan ook jouw favoriete nummer uit je eigen oeuvre? 

Dat is lastig om te zeggen, elk nummer heeft natuurlijk weer iets anders wat bijzonder is. Als het puur gebaseerd is op live spelen, dan is ‘Pearl’ echt zeker een van mijn favorieten. Ook ben ik trots op ‘Morphosis’, omdat het gaat over het omarmen van wie je echt bent. Elk mens herkent hopelijk dat gevoel wel, dat je de spiegel inkijkt en denkt: ‘ik ben oké met wie ik zelf ben’.  

Uit een eerder interview begreep ik dat je in ‘Morphosis’ een transformatie omschrijft die je hebt doorgemaakt na het overlijden van je moeder. Kan je deze transformatie omschrijven?  

Toen ik mijn moeder verloor, kwam het als een onverwachte gebeurtenis. Ik had helemaal niet in de gaten dat dit mogelijk was. Op het moment zelf ging ik op een survivalstand. Wanneer ik dan thuiskwam van een hele intense week en in de spiegel keek, zag ik dat mijn blik was veranderd. Toen kreeg ik het idee dat ik niet meer een jongetje was, maar een man was geworden. Tegelijkertijd dacht ik: “Vanaf nu ga ik alleen maar dingen doen die goed bij mij passen, om de meest authentieke versie van mezelf te zijn.” Dit wou ik niet langer verstoppen. Dit nummer is een ode aan jezelf kunnen vieren zoals je echt bent. Hoe je alle dingen die je onderweg mee hebt gemaakt kunt omzetten in kracht.  

Was het schrijven van dit nummer een goed verwerkingsmechanisme? 

Honderd procent. Dit is ook de reden dat ik het ben gaan delen met andere mensen. Ik dacht: “Als het voor mij zo fijn is geweest om op deze manier iets te verwerken, dan kan dat vast ook voor anderen zo zijn.”  

Hoe zou je jouw muziekstijl in drie woorden samenvatten, als je het niet onder een genre mag scharen? 

Emotioneel. Krachtig. Eerlijk.  

Wat is een droom om in je carrière te bereiken? En droom groots. 

Ik vind het sowieso al heel gaaf dat er al dingen bezig zijn in het buitenland. En er staan natuurlijk wel een paar namen op mijn lijstje waar ik zou willen spelen. Hierbij denk ik aan het Jazz-festival Montreux of festivals in Turkije. Sommige mensen zouden zeggen: “Ik zou twee nummer één hits willen”, maar daar ligt mijn ambitie niet. Ik zou het al fantastisch vinden als ik mijn groep fans kan uitbreiden in het buitenland, zodat ik op veel grotere plekken kan spelen dan waar ik dat nu doe. 

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst?  

Eind deze maand ga ik mijn EP uitbrengen die ik heb geproduceerd met Thomas Azier. Ook zal ik op 1 juni mijn eerste show in Istanboel spelen. Het is dan in de Paradiso van Istanboel wat echt een plek is waar alle artiesten heel graag willen optreden. Ik vind het heel cool dat ik daar als Nederlandse artiest mag staan. Verder ben ik aankomende vrijdag live te zien in de EKKO in Utrecht.