Zorg in het buitenland? Let dan op ereloonsupplementen

In landen als België, Duitsland, Frankrijk, de Verenigde Staten en Canada mogen zorgverstrekkers een aanvullende vergoeding rekenen boven op het tarief dat bepaald is door de ziektekostenverzekering. Dat wordt ereloonsupplement of honorariumsupplement genoemd. In Frankrijk wordt de term ‘dépassement d’honoraraies’ gebruikt en in Duitsland ‘Steigerungssatz’ of 'Chefarzt'. In de Verenigde Staten gaat het om ‘balance billing’ als zorgverstrekkers meer factureren dan wat de verzekeraar betaalt. In Canada heet het weer ‘extra billing’. In Nederland kennen we geen ereloonsupplementen.

Je leest hierboven veel verschillende termen. Om het overzichtelijk te houden, nemen we België als voorbeeld en noemen we het ereloonsupplement.

Een ereloonsupplement is een vergoeding die zorgverleners, zoals artsen, huisartsen, tandartsen maar ook logopedisten en vroedvrouwen, mogen rekenen voor hun werk. Een ereloonsupplement wordt niet betaald door het ziekenfonds en is volledig voor eigen rekening van de patiënt.

In België wordt er om de twee jaar een akkoord gesloten tussen artsenvakbonden en ziekenfondsen voor de verplichte ziektekostenverzekering. Artsen kunnen hiermee akkoord gaan (geconventioneerde artsen), gedeeltelijk mee akkoord gaan en niet mee akkoord gaan (niet-geconventioneerde artsen). Sinds 1964 mogen gedeeltelijke en niet-geconventioneerde artsen afwijken van de vastgestelde tarieven uit de ziektekostenverzekering.

Je betaalt ereloonsupplementen voor bijzondere eisen, zoals een eenpersoonskamer, een consult na 21:00 (en op zaterdag, zondag en feestdagen) en consulten thuis die door de patiënt zelf zijn aangevraagd. Sinds 2015 betaal je geen ereloonsupplementen voor een twee- of meerpersoonskamer. Maar let op: wil jij aanvullende dingen zoals een televisie of koelkast? Dan betaal je daar ook meer voor. Dit zijn de zogeheten comfortkosten.

Het staat patiënten in België vrij om een eigen arts te kiezen, maar een arts mag ook een behandeling weigeren, tenzij het om dringende zorg gaat. Een gevolg hiervan is dat patiënten die ereloonsupplementen weigeren, niet behandeld worden door de arts naar keuze.

Beland je in het ziekenhuis in België en heb je een bijzondere eis? Controleer dan extra goed wat de vergoedingen zijn en vraag na wat voor afspraken jouw behandelende arts heeft met het ziekenhuis. Dit geldt ook voor ziekenhuizen in Duitsland en Frankrijk, waar ze een soortgelijk systeem kennen.

Een patiënt moet goed worden ingelicht over de financiële gevolgen van een medische ingreep, zodat de patiënt toestemming kan geven. Daarbij hoort informatie over de ereloonsupplementen en over het feit of de arts zich wel of niet aan de officiële tarieven van de verplichte ziektekostenverzekering houdt (de ‘conventioneringsstatus’). In elk ziekenhuis moet de patiënt een lijst krijgen met de maximale ereloonsupplementen. Vraag – indien mogelijk - dit op voorhand aan of bekijk de zogeheten opnameverklaring op de site van het ziekenhuis. De patiënt kan op het opnameformulier expliciet aangeven dat er geen ereloonsupplementen mogen worden gerekend.

Ereloonsupplementen bij ambulante zorg is minder goed gereglementeerd dan in het ziekenhuis. Er hoeft in de wachtkamer van de arts alleen een conventioneringsstatus te hangen. Ze hoeven niet te vermelden hoe hoog de ereloonsupplementen zijn. Wel moeten artsen verplicht de supplementen specificeren op de factuur.

Wees altijd duidelijk en stel concrete vragen, zoals: ‘Zijn er bepaalde onderdelen die niet gedekt worden door de verplichte zorgverzekering?’ en ‘Welke alternatieven worden wél terugbetaald en zouden een optie kunnen zijn?’ Op een ziekenhuisfactuur in België staat voornamelijk: remgeld (gedeelte dat je zelf betaalt), ereloonsupplementen, comfortkosten en niet-terugbetaalbare medische kosten.