Toegankelijkheid zorg voor gehandicapten nog steeds lastig

Gehandicapten hebben door het rigide systeem geen toegang tot de zorg, zegt Femke Halsema, voorzitter van de Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland. Zij presenteerde afgelopen woensdag een brandbrief aan de Tweede kamer.

" Het individu moet weer centraal staan in de zorg "
Kassa heeft de afgelopen twee jaar veel aandacht besteed aan individuen die door de nieuwe zorgwet tussen wal en schip vallen. In deze uitzending het verhaal van Marieke, een twintigjarige moeder met een licht verstandelijke handicap. Ze moet met spoed opgenomen worden in een beschermde woonomgeving, want sinds ze een kind heeft gaat het fout met haar en de kleine baby. Het Moederkindhuis24/7 heeft zeven plekken voor intensieve begeleiding van deze jonge moeders. Zij vangen Marieke op, maar wie betaalt de rekening?

Het expertisecentrum JSO zegt dat gemeenten vanaf 2015 in Nederland beleidsvrijheid hebben gekregen, vooral om maatwerk te bieden en integraal te kunnen werken. De gemeenten kunnen zelf besluiten of ze de organisatie een financiële vergoeding geven om ondersteuning te bieden aan moeder en kind, in combinatie met een vergoeding voor beschermd wonen. “Integraal werken gebeurt niet of weinig, en kwetsbare gezinnen vallen tussen wal en schip. Een organisatie die integrale ondersteuning biedt moet voor een vergoeding bij verschillende afdelingen van de gemeente aankloppen. Helaas zijn de gemeentelijke schotten niet verdwenen. Sterker nog, er komen in sommige gemeenten nieuwe schotten bij”, aldus José Huzen van JSO. Hier de volledige reactie van expertisecentrum JSO.

Systeemdwang
Directeur van Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland Frank Bluiminck zegt dat de wetgeving niet goed geregeld is. "De gemeenten zijn sinds twee jaar verantwoordelijk voor de Wmo. Ze moeten wennen aan deze specifieke groep gehandicapten. Ze passen niet precies in de wet en daardoor weten ze niet wat ze nodig hebben”.

Het gaat fout omdat de wettelijke regels niet passen op een specifieke zorgvraag. “De WLZ is er alleen voor langdurige ondersteuning. Deze meiden maken gebruik van tijdelijke zorg maar daar kun je maar voor 1 jaar gebruik van maken. Ze zijn vaak net achttien en vallen dan onder het volwassen recht. De eis die daarvoor geldt is dat je zelf een hulpvraag moet formuleren en dat is precies wat deze mensen niet kunnen. Ze zijn dan wel achttien maar hebben een verstandelijk en emotioneel vermogen van een kind van twaalf”.

De VGN wil dat de mens in plaats van de wet centraal komt te staan. Het gaat om maatwerk. Volgens Bluiminck zijn mensen vaak van meerdere wetten en potjes afhankelijk en daar moet naar gekeken worden. “Bij gemeenten waar het goed gaat, zie je dat er vaak een welwillende ambtenaar is die het voor je oplost, maar dat zou standaard moeten zijn”.

Moeder en kind: Duo-aanvraag!
Bij de gemeente in de regio Nijmegen lijkt het opgelost te zijn. In een reactie laat de gemeente weten dat zij de zorg middels 1 pakket voor moeder en kind gaan regelen. De gemeente vindt dat tienermoeders geen last moeten hebben van bureaucratie. Hiervoor pakken zij verschillende wetten tezamen en zorgen ze ervoor dat de zorg voor moeder en kind niet langer apart geregeld hoeft te worden.