Pierre Wind: hoe kun je duurzaam koken?

Duurzaam is voor Pierre de constatering dat je weet waar voedsel vandaan komt, hoe het hiernaartoe is vervoerd, of het voedsel allerlei bereidingen heeft ondergaan en of er bestrijdingsmiddelen zijn gebruikt. Zo is groente bijvoorbeeld duurzamer dan vlees of vis en is wit vlees op zijn beurt weer duurzamer dan rood vlees (en ook nog eens goedkoper). Vis uit de bijvangst is vrijwel altijd duurzaam en ook nog eens spotgoedkoop.

Eten weggooien is doodzonde. Alles, en vooral groenteresten, is opnieuw bruikbaar. Van een bloemkoolstronk kun je bijvoorbeeld een heerlijke vegetarische schnitzel maken. Van aardappelschillen maak je eenvoudig chips. Divers groenteafval tover je om in een mooi bouillon. En van koffieprut kun je een heerlijke koffieprutmousse maken. Je moet vooral veel zelf maken in plaats van koken met instant-producten, zoals pasta, bouillon en sauzen. Dat is veel eenvoudiger dan velen denken, vaak ook nog goedkoper en vooral veel lekkerder.

Ook laat Pierre Wind zien dat je fors kunt besparen op het gas door dat uit te zetten zodra het water kookt. Een ei moet je dan acht minuten in plaats van zes minuten in het hete water laten staan. Dat geldt in feite voor alles wat je kookt: het kan vaak zonder vuur.

Tenslotte pleit Pierre voor een leven als flexitariër. Dat houdt in dat je een paar dagen per week geen vlees eet. Dat zet pas echt zoden aan de duurzame dijk.

Maar er zijn wel een paar problemen en obstakels in dat hele duurzame: bij het winkelen had Pierre grote moeite om erachter te komen of het voedsel duurzaam was gekweekt of gevangen. Bij vis moet de herkomst en vangstmethode op het etiket staan, maar dat gebeurt bij de visboeren nog veel te weinig. Op groentes in de supermarkt staat op de verpakking soms wel de herkomst (bijvoorbeeld, peultjes uit Kenia, druiven uit Marokko), maar bij verse groenten ontbreekt dat vaak. En bij vlees moet je er zelf achter komen of biologisch vlees uit Ierland duurzamer is dan één-sterren vlees uit Nederland. Want dat Ierse vlees is weliswaar biologisch geteeld, maar heeft daarna nog vele kilometers per vliegtuig, schip en auto of vrachtwagen gemaakt om in Nederland te komen. En dat is niet zo duurzaam.

Er zijn duurzaamheidskeurmerken, maar het probleem is dat het er juist veel te veel zijn. Kijk maar eens op de afbeelding hieronder. Volgens het voedingscentrum zijn er bijna honderd keurmerken. Dat zorgt voor veel onduidelijkheid, en daardoor weet consument vaak niet meer waar je aan toe bent.

Hoe los je dit op? Pierre vindt dat de overheid moet ingrijpen in dit woud aan keurmerken en dat er een duurzaamheidskeurmerk moet komen dat glashelder is.

Dan is er nog de kwestie hoe je mensen kan overtuigen van duurzaam koken. Daar is Pierre helder in: door te laten zien dat duurzaam koken lekker, makkelijk en goedkoper is. Alleen maar winst dus. Dat geldt ook zeker voor mensen die denken dat ze weinig tijd hebben en daarom alles instant kopen, zoals droge pasta, sausen uit een pakje et cetera. Allemaal onzin want zelf maken kost je nauwelijks meer tijd – zeker niet als je voor meerdere dagen producten maakt.

Op zoek naar wat lekkere, duurzame recepten? Pierre deelt zijn recepten voor pasta met preisaus en loofesto , voor  vegetarische schnitzel gemaakt van knolselderij  en voor koffieprutmousse .