Opvoedingslessen van jonge ouders: Technologie

Hoe gaan jonge ouders thuis om met technologie? Is het een belangrijk onderdeel van de opvoeding? We stellen jonge ouders vragen over de invloed en het verantwoord gebruik van technologie en sociale media in de opvoeding.  

Elke* , 33 jaar, is fulltime ondernemer. Ze kreeg op 24-jarige leeftijd een tweeling. “Met proberen was het meteen raak,” zegt Elke. Haar dochters zijn nu 9 jaar oud en gaan naar groep 6.

Rens* , 36 jaar, is ICT-helpdeskcoördinator. Hij is vader van een meisje van 11 en een jongen van 8. “De oudste is nu al aan het puberen,” vertelt Rens lachend.  

Of technologie tegenwoordig een onmisbaar deel in de opvoeding is, weet Elke niet zo goed. “Je bent er zo aan gewend en je kinderen weten niet anders. Die kijken raar op van een videorecorder of een cd-speler.” De dochters van Elke vinden het ook raar dat een telefoon eerder vastzat aan een draad of dat je in de auto niet zelf op kan zetten wat je wilt. “Een keer stond de radio aan en vroegen ze: ‘Wil je dat liedje nog een keer spelen?’ Ik zei dat dat niet kon. Toen werden ze bijna boos op mij: ‘Maar je kunt dat toch wel opnieuw opzetten?’”

Rens vindt goede richtlijnen op het gebied van technologie belangrijk. “Kinderen kunnen zich verkeerd gaan gedragen in de maatschappij als er geen goede richtlijnen zijn op het gebied van technologie. Ook kunnen ze moeite gaan hebben met onderlinge contacten.” Toch is dat lastig. “Die technologieles heb ik niet gehad in mijn opvoeding. Het is moeilijk om daar een grens in te trekken, omdat je geen referentiekader hebt. Ik wil meer duidelijke richtlijnen.” Daarbij heb je het sociale oogpunt. “Veel delen van hun wereld en sociale leven zit wel op die techniek.”

Wat dat betreft is het cliché volgens Rens soms waar: vroeger was het beter. Toen bestonden er duidelijkere regels over onder andere de tijd waarop kinderen naar huis en naar bed gingen. Nu merkt Rens dat klasgenoten van zijn dochter soms om tien uur ’s avonds nog aan het appen zijn. Zijn dochter mag maar tot half acht op technische apparatuur. “Dat maakt het heel lastig, want klasgenoten mogen wel tot elf appen. Ik ben haar ouder en bepaal dat, maar er is een grote druk vanuit die klas. Zo zegt een vriendinnetje: ‘Ik stuur jou om elf uur een bericht om te spelen. Als je niet reageert, speel ik met iemand anders.’ Zo glashard zijn ze.” Daarom pleit Rens voor een protocol vanuit school en roept hij ouders op met elkaar over dit soort regels te praten.

Ook probeert Rens een goede balans te vinden tussen technologie en tijd met het gezin. “Ze mogen spelletjes op hun mobiel doen, maar ik vind het ook belangrijk dat we bordspellen doen als gezin. Wanneer een kind een spelletje op de telefoon verliest, verwijdert ‘ie het. Maar een kind moet leren omgaan met teleurstellingen en verliezen. Daarom doen we bordspellen. Ook vanwege de interactie met elkaar.”

In het huis van Elke komt er geen technologie de slaapkamers van haar kinderen in. “Bij ons stond vroeger de computer in de keuken, zodat mijn moeder wist wat wij deden op internet. Dat begon toen net op te komen. Bij ons gaat dat nu hetzelfde. Ik zeg: ‘Ik wil niet dat je met de tablet op bed ligt. Ik wil gewoon dat je ermee in de keuken of woonkamer zit, zodat ik weet wat jullie kijken als ik langsloop.’ En ik heb een laptop. Daar kruipen ze af en toe achter om naar YouTube of Netflix te kijken. Daar hebben we wel afspraken over, want met mooi weer vind ik het onzin. Dan zeg ik: ‘Het is mooi weer, dus maximaal twintig minuten en dan, hups, naar buiten.’”

Ook bij Rens gaat er doordeweeks geen technologie mee naar de slaapkamer van zijn kinderen. “Ik vind dat je je kind alternatieven moet bieden, dat ze iets te lezen moeten hebben. Daarom is mijn dochter lid van een meidenblad en mijn zoon van een stripblad.” In het weekend mogen ze vaak wel technologie mee naar hun slaapkamer.

Elkes dochters hebben nog geen mobieltje. “Ik vind het onzin als ze dat op de basisschool krijgen, maar ik zie wel dat het een beetje standaard wordt dat kinderen in groep 8 een telefoon krijgen. Ik verwacht dat dat over twee jaar niet echt anders is. Als de hele klas aan de smartphone gaat, ben ik niet de ouder die zegt: ‘Jullie krijgen er geen, jullie wachten maar.’ Ik vind het helemaal niet nodig, maar het is een hype, het gaat zo.” 

Bij televisie kijken houdt Rens niet altijd de kijkwijzer in de gaten. Als hij er tijdens het televisiekijken achter komt dat iets buitenproportioneel is, zapt hij verder. “De meeste films kijken we overdag of aan het begin van de avond. Zolang je de publieke omroep aanhoudt, is het bijna altijd ‘safe’. Op Netflix heb ik een kids-account. Daar zie je bijna alleen tekenfilms.” Ze kunnen niet kijken naar films voor volwassenen, met buitensporig geweld en drugs, doordat Rens een pincode ingesteld heeft. “Soms is dat irritant, bijvoorbeeld als ik in bed een serie wil kijken en dan een code moet intikken. Dat is de consequentie van technologie.”

Elke is blij dat ze nog regelmatig met haar kinderen samen op de bank kruipt en televisiekijkt. Toch merkt ze ook dat dingen kijken via andere technologie een steeds groter onderdeel wordt van het leven van haar dochters. “Soms kijken ze op YouTube ook wel normale programma’s terug. Ze krijgen wel wat mee van YouTubers, vloggers en dat soort dingen.” Daar wordt Elke echt kriebelig van. “Dan zeggen de kinderen: ‘Ja, mama, in jouw tijd had je moeder ook dingen waarvan ze het niet zo leuk vond dat je het keek.’”

Lees volgende week ons laatste artikel over opvoedingslessen. Hiervan op de hoogte blijven?  Volg ons dan op Facebook .  

Ook je opvoedingstips delen? Stuur een mail naar  kassa-online@bnnvara.nl  met als onderwerp ‘opvoedingslessen van jonge ouders’. Wie weet komen jouw opvoedingslessen dan in de volgende artikelen voorbij.