Zware pijnstillers maken meer kapot dan je lief is

Bij het horen van de term ‘verslaving’ denken de meeste mensen waarschijnlijk nog steeds aan alcohol. Ook cocaïne en heroïne kent de meerderheid nog wel, en ‘gokverslaafd’ is ook redelijk ingeburgerd. Dat je afhankelijk kunt worden van cannabis wordt door velen al betwist, en verslaving aan porno is geen door zorgverzekeraars erkende diagnose, professionele behandeling wordt dan ook niet vergoed.

Ramp Na ruim tien jaar werken in de verslavingszorg weet ik één ding zeker: de hulpvragen veranderen snel, en ingrijpend. Ongecompliceerde alcoholproblemen, op zichzelf al lastig genoeg te behandelen, worden steeds schaarser, en er zijn nu praktische problemen, die we aan het begin van deze eeuw eigenlijk niet zagen: GHB, ketamine, MDMA, porno, gamen. De nieuwste ramp die zich in ons land aandient zijn de zware pijnstillers, waarvan oxycodon de bekendste is. NRC stelde een enorme toename vast van aanmeldingen bij verslavingsklinieken aan deze troep (mooier kan ik het niet maken).

In de VS zijn ze al verder: vijftig mensenlevens per dag (!) kost deze verslaving daar. Ondertussen staan wachtlijsten, onvoldoende personeel en een tekort aan kennis en ervaring met betrekking tot behandeling een doeltreffende aanpak in de weg. Extra treurig als je bedenkt dat de meeste verslaafden zich nooit aanmelden voor behandeling, en naïeve artsen ‘gewoon’ doorgaan met het voorschrijven van zware pijnstillers, zonder op de gevaren te wijzen.

Wellicht zijn de voorschrijvers zich ook onvoldoende bewust van de risico’s? Een dagje meelopen bij de verslavingszorg, als vorm van nascholing, zou ze hoe dan ook goed doen…