'Zowel oude als nieuwe PvdA-leden verdienen beter'

Bij de presentatie van de reflectie van Paul Depla op het historische verlies van de PvdA werd er naast de ‘netflixisering’ nog een beeldmerk geboren: Ome Harry. Ome Harry staat hierbij voor het oudere witte mannelijke PvdA lid die via ouderwetse methoden als moties en interrupties tijdens ledenraden zijn invloed wil laten gelden. Ome Harry werd daarbij gebruikt als zure tegenbeeld van de moderne generatie die het vooral ‘leuk’ wil hebben. Alhoewel sommige leden best wat zullen herkennen in deze beeldspraak, doet dit geen beeld geen recht aan de werkelijkheid van zowel jongere als oudere leden.

Ome Harry is misschien een fijne zondebok, maar kan echt niet verantwoordelijk gehouden worden voor de oorwassing van de PvdA op 15 maart. Sterker nog, dit simpele beeld verhult de echte problemen, zoals een bestuurlijke partijtop die lange tijd niet luisterde naar de leden en signalen uit de samenleving. Plan A, B, C en D was dat de economie zou aantrekken en dat onze kiezers dan zouden terugkomen. Cosmetische ingrepen zoals de ‘Jessificering’ van onze bijeenkomsten tot meet-ups, levert niets op. Zonder de kern van de problemen te adresseren en wezenlijk onze manier van werken binnen de PvdA te veranderen, zullen na onze kiezers ook onze leden bij bosjes weglopen.

Allereerst maar even over onze oudere leden. Onze ome Harry die als zuur worden neergezet. Eerlijk gezegd moet de communicatie van en zelfpresentatie door groepen als Linksom het in congressen afleggen tegen het gelikte verhaal van de Samsoms en Asschers van deze wereld. Dit is ook niet zo gek. Daar waar de top met jarenlange ervaring, professionele ondersteuning van speechschrijvers, beleidsexperts en multimedia adviseurs op het podium het mooie verhaal mag vertellen, zijn de Gerard Bosmans (voorzitter Linksom) onder ons veroordeeld tot 1,5 minuut spreektijd vanuit de zaal. Koud kunstje om deze dan weg te zetten als simpele zielen die het eigenlijk niet begrijpen, waarna de mannen (en vrouwen) vanaf de interruptiemicrofoon teleurgesteld mogen afdruipen. Een normaal mens mag daar best zuur van worden.

Want als  we naar de inhoud kijken moeten we constateren dat Linksom al jaren waarschuwde voor het fletse profiel van de PvdA en het effect van de harde bezuinigingen in de maatschappij. Dit sluit aan bij de werkelijke redenen van het historische verlies, namelijk het gebrek aan zichtbaarheid in ons handelen van onze waarden en onze strijd en daardoor een verlies aan geloofwaardigheid bij onze achterban. Uiteindelijk zijn het mensen als Bosman beter in staat om internationale trends te duiden. Terwijl menig PvdA bestuurder zich toch vooral affineerde met de Blairs en de Clintons zag Linksom als één van de eerste het potentieel van Bernie Sanders en Corbyn. Nu deze bewegingen in de VS en het VK de lichtpuntjes zijn van de progressieve politiek, is het tijd te erkennen dat inhoudelijk ‘Ome Harry’ best een punt heeft.

Laten we ook eens naar de andere kant van het stereotype beeld kijken, de jonge millennial. Feitelijk is de stereotypering die wordt gecreëerd van deze generatie niet veel beter. Het zijn Netflix kijkende, in hun eigen bubbel levende consumenten die het vooral leuk moeten hebben. De politiek als beleving en de bijeenkomst als festival. Nu is leuk zeker belangrijk, maar in tegenstelling tot een EDM party of Urban festival komen ook jongeren écht niet naar de PvdA voor hun eigen beleving, maar om verschil te maken in de maatschappij. En waar Linksom naar moties en amendementen grijpt als de top weer eens zegt dat ze ‘het vooral beter moeten uitleggen’, zullen jongeren een andere keuze maken. Zij zullen na twee keer gewoon wegblijven net zoals bij een slecht festival dat niet levert wat beloofd is. Juist voor millennials is het een voorwaarde dat het lidmaatschap van een partij als iets betekenisvol voelt. Alternatieven om hun tijd te besteden hebben ze immers genoeg.

Kortom, zowel onze oudere als nieuwe leden verdienen beter. Dit vergt een totaal andere aanpak. Weg met oude vormen en gedachten! Nieuwe werkvormen waarmee in een grote groep toch iedereen gelijkwaardig bijdraagt aan een discussie. Niet langer zenden vanaf het podium en alleen de schreeuwers en zeikerds aan het woord. Binnen de politieke start-up Positief Links en bij vernieuwingsbeweging #kiesvoordetoekomst hebben we ondertussen veel ervaring opgedaan, met een nieuw soort politieke discussie waarbij we gebruikmaken van digitale middelen. Maar die middelen slaan dood als ze niet samengaan met een andere, meer open cultuur aan de top. De verstikkende drang tot controle, vooral van het beeld in de media, los durven laten. Hier moet nog een stevige noot over worden gekraakt. Laten we eerlijk zijn, de Clubrood – presentatie van het rapport in een poppodium in Hilversum – was leuk en energiek en paste zeker in het ‘healingsproces’ van de PvdA. Maar het bleef vooral bij mooi zenden vanaf een podium met BN’ers. Leuk en goed als oppepper maar onvoldoende om een echte beweging van onder op te bouwen. Daarvoor is veel meer interactie, je echt kwetsbaar openstellen en échte invloed nodig, waardoor de leden eigenaarschap voelen van wat we doen. Dit maakt het lid zijn van onze partij betekenisvol, voor zowel Ome Harry als de millennial. Een klus waar we met veel plezier aan willen beginnen.