Zo kun je 1,4 miljard veel beter besteden

De politie heeft hard nieuwe mensen nodig. Net als het onderwijs. Allebei kijken ze naar de overheid, er moet meer geld komen. Dat lijkt me een alleszins redelijke eis. Veiligheid en leren, het zijn twee belangrijke maatschappelijke onderwerpen, waar we echt allemaal veel plezier en voordeel aan hebben. Maar waar haal je in hemelsnaam het geld vandaan?

Ikzelf zou het simpel houden.

Banen zijn belangrijk. De huidige regering vindt dat ook. Zo belangrijk dat het direct in actie kwam toen bekend werd dat het hoofdkantoor van Unilever misschien wel zou vertrekken uit Nederland. Dat was schrikken in Den Haag! Er werken op dat hoofdkantoor namelijk 500 mensen. Goedbetaalde mensen blijkbaar, want premier Rutte reserveert zonder blikken of blozen jaarlijks 1,4 miljard op de rijksbegroting om de dividendbelasting af te schaffen. Dat zou, misschien, zekerheid heb je nooit en de wegen des Unilevers zijn ondoorgrondelijk, helpen om het hoofdkantoor van de gigant binnen onze landsgrenzen te houden. 500 banen, mensen, dat mag best wat kosten.

Wat kost een baan? In de krant las ik woensdag dat Ferdinand Grapperhaus, de minister van Justitie en Veiligheid, met 100 miljoen 480 volledige politiebanen hoopt te creëren. Rekent u even mee? Wanneer de goede man 1,4 miljard tot zijn beschikking zou hebben, creëerde hij dus zomaar 14 x 480 banen. Dat levert 6.720 nieuwe politieagenten op, die jaar na jaar betaald worden om onze veiligheid te vergroten. Zoveel extra agenten kunnen we niet eens plaatsen, vermoed ik. Maar gelukkig staat het onderwijs ook te schreeuwen om personeel. Ik hou het daarom simpel. Van mij mogen ze de poet delen. Allebei 2600 extra krachten, houden we nog wat extra geld achter de hand dat ze mogen inzetten om de kwaliteit van hun werk te verhogen.

Misschien bent u, met premier Rutte, tot in uw diepste vezels overtuigd dat de afschaffing van de dividendbelasting, waarvan de opbrengt overigens vooral naar buitenlandse aandeelhouders en overheden gaat, toch een nuttige maatregel is. Banen kun je nooit zo direct vergelijken, hoor ik u zeggen. Rondom zo’n hoofdkantoor zitten ook veel aanhangende kantoorbanen. Van advocaten en adviseurs bijvoorbeeld, vooral de belastingexperts die helpen om ook de rest van de winst weg te sluizen. Misschien ook wel twee extra sterrenrestaurants, je moet het ruim nemen, de maatschappelijke baten.

Mag ik dan een warm pleidooi houden voor alle extra banen die vrijkomen wanneer we 5200 onderwijs- en politiekrachten aanstellen? Ik zie al die agenten van het politiebureau bij mij om de hoek in hun pauze bij het lokale bakkertje staan, of een lekker broodje halen bij de ambachtelijke slager. Soms kopen ze zelfs een beker koffie bij zo’n klein koffietentje.

Als ik ruimer mag denken, en waarom ook niet, dan zie ik, als aanhangend voordeel van dit banenplan, een toename van fietswinkeltjes. En van schoenmakers (ze lopen wat af hoor, onze onderwijzers en agenten). Kortom, van al die diensten die normale werkende mensen nog wel eens afnemen, en altijd in de eigen buurt. Daar verdient natuurlijk niemand zoveel als zo’n luxe Unilever-advocaat, maar de maatschappelijke baten pakken uiteindelijk vast hoger uit.

Bij zo’n broodjestent of fietsenmaker moet al snel weer een werkeloze jongere aangenomen worden. Fijn, dat scheelt weer een uitkering – en dus belastinggeld. Belasting, dat brengen al die nieuwe agenten en onderwijzers, al die broodjesbakkers en schoenmakers, trouwens weer netjes op hoor. Kun je van Unilever niet zeggen. Nee, over alle aanhangende voordelen van dit plan maak ik me geen zorgen.

Het kan soms simpel zijn. Het geld ligt al klaar. Nu alleen nog een regering die het land vooruit wil helpen, in plaats van een paar rijke vrienden.