Zinnen

Het is een zin uit, je zou het ‘mijn zinnenarchief’ kunnen noemen. Vanavond begint er weer een nieuwe schrijfcursus en dan ga ik de cursisten vertellen over het zinnenarchief dat ze de komende weken bij moeten gaan houden. Zodat ze uit dat archief kunnen putten als ze even niets weten.

In het zinnenarchief staan losse zinnen die je onlangs gehoord hebt, of gelezen, en die je op de een of andere manier interesseerden. Of die iets met je deden. Eigenlijk is mijn bovenstaande zin niet al te best. Hij is te diepzinnig. Te filosofisch. Doorsnee zinnen werken het beste, als je die isoleert.

“Harry, where are my glasses, I can’t get out of the shower.” Ik hoorde deze zin ooit op een camping in Frankrijk bij het sanitair. Volgens mij stond ik ook te douchen. Het moet inmiddels al wel vijftien jaar geleden zijn. Dus die zin is niet helemaal wat ik bedoel. 1. Het is een Engelse zin. We schrijven in het Nederlands. 2 Het gaat om recent gehoorde zinnen in trams, op stations, in winkels, café’s etcetera. Gelezen in kranten, tijdschriften, boeken. Het gaat erom te ervaren dat schrijven observeren is. Waarnemen. Oren openzetten. En ogen. En alles. Dat het een tweede natuur wordt, als het je eerste natuur niet is.

En schrijven is ook niet helemaal precies doen wat de bedoeling is, maar daar begin ik nog niet over, dat is te verwarrend voor een eerste les. Dit stuk verscheer eerder op de weblog van Elke Geurts