Zijn deze Wereldhavendagen de laatste dagen van een wereldhaven?
Als columnist heb je zo af en toe een zetje nodig om de sputterende woordenmotor in beweging te brengen. Piet Vermeulen en Hetty Landman van RTV Albrandswaard gaven mij het advies om ‘iets’ over de Wereldhavendagen te schrijven want die komen er weer aan. Vorig jaar heb ik er ook in een column aandacht aanbesteed. Maar dat was ‘toen’. Ja toen, toen was ik nog tamelijk positief over een ‘stop de oorlog’ in de Oekraïne en moest 7 oktober nog komen. Om met het laatste te beginnen; nog steeds zijn de door Hamas ontvoerde, verkrachte en mishandelde Joodse gijzelaars niet vrij, op de dode gijzelaars en die paar ontvoerde burgers na die voor grotendeels criminele stenen gooiende fanatici werden geruild.
Het is bijna weer oktober en de wanhoop en honger in Gaza is enorm en de hier uitgeroeide ziektes als tyfus en polio tieren daar welig om nog meer slachtoffers te maken dan inmiddels door bommen, raketten en tanks zijn gevallen. Ik heb enorm met de gewone burgers van Gaza te doen. Zij die aan het begin van deze niets en niemand ontziende oorlog zijn gevallen hebben misschien wel geluk gehad. Hen is onnoemelijk leed bespaard gebleven. Zij hebben geen tranen hoeven te laten om de slachtoffers die na hen op vaak verschrikkelijke wijze om het leven zijn gekomen.
Aan de geïmproviseerde haven van Gaza aan de Middellandse Zee staan tentjes, maar heel andere tentjes dan volgende week aan de Parkkade waar volop etenswaren en drankjes verkocht worden. En op de Maas varen heel andere schepen als voor de kust bij Jabalia en Gaza-stad. De Israëlische marine patrouilleert en torpedeert, soms letterlijk, elke vluchtpoging van wanhopige Gazanen die willen vluchten naar misschien wel Nederland waar talloze met theedoeken om hun hoofd gehulde demonstranten hen natuurlijk zwaaiend met Palestijnse vlaggen gastvrij in hun huis ontvangen. Ik hoop dat mijn cynische toon bij u thuis doordringt.
Zo, dat was haven nummer 1, snel over naar vele wereldhavens rondom de Zwarte Zee zoals het door de Russen aan stukken geschoten Sebastopol en die welke door de marine van Oekraïne langs de kust van de Krim onder handen genomen zijn.
Nee, nu niet naar de keuken lopen of misschien wel weglopen, blijf nog even, het wordt namelijk nog leuker…
Door dat kleine zetje van de programmamakers van RTV Albrandswaard ben ik in een mineurstemming geraakt, hetgeen hun bedoeling zeker niet is geweest. Maar ik besef met de dag meer en meer dat het zo ook met onze mooie wereldhavenstad kan gebeuren. Dus lieve mensen, geniet komende week dubbel zo veel als alle andere keren tezamen van drie gezellige Rotterdamse Wereldhavendagen. Ik wens u een oprecht mooi feestje in volledige vrijheid en zonder oorlog.
Shalom.