Zij weet het uit ervaring: we moeten armoede anders bestrijden

Donderdag is het Utrechtse verkiezingsdebat over armoede en schulden, georganiseerd door de Armoedecoalitie. Een belangrijk thema, want ook in onze rijke stad zijn er veel mensen die in armoede leven. Mensen die elke week opnieuw moeten zien hoe zij de eindjes aan elkaar knopen.

Jessica weet uit ervaring dat armoede overleven is. Hoe moeilijk het is om rond te komen. Hoe eindeloos lang schulden duren. Hoe vernederend het systeem werkt. Ze heeft het allemaal zelf meegemaakt. Haar ervaringen leren ons wat er anders moet. We moeten naar een overheid die omkijkt naar mensen en die naast hen staat in plaats van hen tegenwerkt. Het verhaal van Jessica laat zien hoe ver weg dat is, maar ze inspireren ook om aan de slag te gaan.

Iedereen moet kunnen rondkomen in Utrecht Dat klinkt vanzelfsprekend, maar dat is het helaas niet. Er wordt altijd gekeken naar inkomen en nooit naar uitgaven. Jessica heeft het meegemaakt. Haar toenmalig partner moest van zijn werkgever vier uur meer gaan werken waardoor er per maand netto €200 meer binnen kwam. Het gevolg was dat verschillende toeslagen lager werden maar ook dat ze niet meer naar de voedselbank mochten. De uitgaven werden dus aanzienlijk hoger. Per saldo gingen ze er honderden euro’s op achteruit. Dit is heel actueel met een energierekening die voor mensen drie keer zo hoog wordt, maar waarbij de uitkeringen gelijk blijven. Een armoedegolf staat ons te wachten. De PvdA wil daarom altijd dat we kijken naar wat mensen kunnen uitgeven in plaats van inkomsten. Dan wordt duidelijk dat meer mensen aanspraak mogen maken op de U-pas en dat hoge woonlasten gecompenseerd moeten worden. Het woonlastenfonds moet daarom terugkomen. Zo zakt er niemand door het ijs.

Schulden worden kwijtgescholden Problematische schulden bepalen vaak bijna tien jaar het leven van mensen. Zoals vaak, waren Jessica en haar toenmalig partner pas na drie jaar zo ver dat ze ook echt hulp gingen zoeken. Vervolgens duurde het acht maanden om de aanvraag te doen, onder andere om akkoord te krijgen van de schuldeisers. De uitspraak van de rechter liet weer een paar maanden op zich wachten. Na vier jaar begon het formele schuldentraject van drie jaar eindelijk. Alles bij elkaar duurt dit al snel zeven tot acht jaar. Jarenlang dus rondkomen van enkele tientjes per maand. Wij vinden het als PvdA nodig om schulden meteen kwijt te schelden en budgethulp te bieden. Dit moet de standaard werkwijze worden. Zo geven we mensen perspectief en voorkomen we jaren noodgedwongen in armoede.

Stop het vernederen van mensen in een uitkering Jessica moest tot in den treure bewijzen dat ze recht had op financiële ondersteuning. Eerst bij de bijstand, toen bij de U-pas en bij de aanvraag van een wasmachine bij de Bijzondere Bijstand wéér. De laatste aanvraag was nét na haar periodieke gesprek bij de Bijstand, waar ze bij precies hetzelfde loket haar verhaal twee maanden eerder al had gedaan. Mensen in armoede worden gedwongen constant te bewijzen dat ze hulp nodig hebben. Armoede is zo een dagtaak, vernederend en bovendien haken mensen af. Dit moet stoppen. De PvdA wil een U-loket waar wordt bijgehouden waar iemand recht op heeft, met een gesprek als er iets verandert, en waar meteen duidelijk is op welke regelingen en fondsen mensen recht hebben. De menselijke maat voorop.

Utrecht is een rijke stad maar het aantal mensen dat langdurig in armoede zit neemt niet af. Dit zijn dus nog steeds grotendeels dezelfde mensen die vier jaar geleden ook al in armoede zaten. Wij mogen hen niet nog langer in de kou laten zitten. Armoedebestrijding moet daarvoor veranderen. Dit begint met luisteren naar zij die dit hebben meegemaakt. Laten we beginnen bij Jessica.