Zieltjes winnen

Zondagavond wilden ze namen bij de poppetjes die al enkele weken via de televisie in onze huiskamer verblijven.

‘Wie is die meneer die steeds Uh  zegt?’ wilde mijn jongste zoon weten. ‘Dat is Job Cohen van de PVDA.’ antwoord ik.’ O ja, en die wil toch dat al mijn voetbalvriendjes het land uitgaan?’ ‘Nee’, corrigeer ik hem,’ Dat is de PVV van Geert Wilders.’  ‘Die man die eruit ziet als Mozart’, vult mijn andere zoon aan. ‘O, is de PVDA dan van dat ook arme mensen nu nog minder geld krijgen?’ ‘Nee, dat is de VVD van Mark Rutte.’  ‘Dat is die ene die geen grijs haar heeft, toch?’  ‘Ja!’

‘En wie is die die zo boos kijkt?’ gaat hij onverstoord verder. ‘Dat is meneer Balkenende, die is nu nog de baas van Nederland.’ ‘En dat is hij al heel lang!’ doet nu ook mijn dochter een duit in het zakje. ‘Maar waarom doet hij dan nu weer mee met de verkiezingen?’ Tsja, als ik dat eens wist.

‘En die mevrouw die altijd over dieren praat? Wie is dat?’ ‘Dat is Maritieme Jannie van de Partij voor de Dieren. Die denkt ze dat de wereld binnenkort vergaat en dat zij als enige met haar kerkvrienden naar de hemel gaat. Daar stem ik niet op.’

‘En op wie stemmen wij woensdag dan wel?’ willen ze alledrie weten. ‘Nou, ik stem op Groen Links. Maar als jullie achttien zijn en ook mogen stemmen, moeten jullie helemaal zelf weten op wie natuurlijk!’ ‘GroenLinks, die kan ik wel onthouden. Want daar is een mooie vrouw de baas van en die hebben ook niet zo’n ABC-, PVV-, VVD- naam.’ zegt opus 3. ‘En ze zijn voor het milieu en dat ben jij ook, toch mam?’ ‘Nee hoor’, zoon 2 schudt zijn hoofd.’ Ik weet wel waarom mama op Femke Halsema stemt : zij zegt  dat je biologisch moet eten omdat dat goed voor je is maar ze rookt ook, wat helemaal niet goed voor je is. Dat doet mama ook altijd.’

Na deze messcherpe analyse van mijn stemgedrag vind ik het meteen bedtijd. Als we op dinsdagochtend bij het naar school brengen een groot bord met verkiezingsposters passeren, kijken mijn kinderen me verwachtingsvol aan. Ik kijk nog eens goed naar de posters en zie dan dat Geert Wilders is verfraaid met een bril, een snorretje en zwarte tanden. Om de foto van Femke Halsema is een groot hart getekend. Trots kijkt mijn nageslacht omhoog naar wat overduidelijk hun creatieve aandeel in de verkiezingscampagne is geweest. Ik zeg niks, want weet in dit geval even niet wat pedagogisch verantwoord is. Ze belonen of juist afstraffen? Maar stiekem ben ik wel een beetje trots en zou ik willen dat ik iedereen zo makkelijk kon overtuigen van een stem op de enige partij die Nederland echt duurzaam en solidair wil maken.

Dus Femke, mocht je in het heetst van de strijd nog zieltjeswinners nodig hebben, je mag die drie van mij best even lenen.