Zet onteigening bovenaan de politieke agenda

Privaatbezit. Het idee dat individuen of bedrijven het recht hebben om producten te gebruiken zoals zij dat willen. Er zijn gevallen waarbij hier iets voor te zeggen valt. Zo ben ik blij dat ik mijn tandenborstel niet hoef te delen. Ook vind ik dat bijvoorbeeld een buttplug niet per se aan een collectief toebehoort. Er zijn echter gevallen waarbij het hoarden van goederen enorm maatschappelijk onrecht veroorzaakt. Het is aan offensief links om de rechtmatigheid van deze verzamelwoede te bevragen en te bestrijden. Onteigening is een goed middel om een einde te maken aan de rendementsverslaving van een elitair kliekje huisjesmelkers.

De huizenmarkt broeit. Zo hebben Nederlandse huishoudens binnen Europa een van de grootste hypotheekschulden in verhouding tot hun besteedbaar inkomen. Het vinden van een betaalbare huurwoning is ook bijna onmogelijk geworden. Je staat gemiddeld 8 jaar op de wachtlijst voor een sociale huurwoning. Huisjesmelkers maken gretig gebruik van deze oververhitte huizenmarkt. Als ware bloedzuigers zuigen zij huurders in de commerciële sector leeg. Deze groep moet gemiddeld 42% van hun inkomen afstaan, in ruil voor huisvesting. Wij werken dus bijna een halve maand, om simpelweg een dak boven ons hoofd te hebben. Dit alles dankzij het achterhaalde politieke idee, dat de elite op grote schaal woonruimte mag bezitten en verhandelen.

Deze gretige graaiers maken dankbaar gebruik van deze gedateerde gedachte. Zo kocht een Zweedse belegger recent ruim 9500 Nederlandse huizen op. Naast beleggingsfondsen is een kliekje private investeerders op huizen aan het jagen. Slechts 250 huisjesmelkers bezitten 50 of meer panden. Een uitschieter zoals bijvoorbeeld Prins Bernard jr. bezit een absurd aantal van 590 panden. Voor hen die miljoenen op de plank hebben liggen, is het opkopen van panden een extreem winstgevende vorm van hoarding. Enkel dankzij het privaatbezit is het voor hen legaal om maandelijks het inkomen van werkende mensen te incasseren.

Hoe lukt het politici om zulke extreme vormen van onrecht te rechtvaardigen? Neo-liberalen menen dat de markt zorgt voor de optimale verdeling van het schaarse aantal huizen. De huidige bezitsverhoudingen zijn echter onverdedigbaar. Slechts 11.500 particulieren bezitten vijf of meer van de in totaal 475.000 particuliere woningen. Honderdduizenden huurders betalen momenteel een enorm percentage van hun inkomen voor een basaal mensenrecht als huisvesting. Het is aan een nieuwe golf van linkse politiek, om in actie te komen tegen dergelijk onrecht.

Linkse politiek dient namelijk het belang van de meerderheid van de bevolking. De meeste hardwerkende mensen bezitten niet meerdere tot honderden panden om winst mee te maken. Het is juist ons hard verdiende loon, dat rechtstreeks in de zakken van een huisbaas verdwijnt. Wanneer de huidige bezitsverhoudingen onze belangen niet dienen, is het aan ons om deze te veranderen. De bevolking van Berlijn toont ons momenteel hoe dat kan. Zij zijn een grootschalige campagne begonnen, die pleit voor het onteigenen van de private investeerders. Ook wij kunnen ervoor strijden om huizen niet langer een winstobject te laten zijn, die je overmatig mag verzamelen. Wij kunnen strijden voor een wereld waarin huisvesting een recht is, voor iedereen die een nuttige bijdrage levert aan de maatschappij. Hiervoor zullen wij de panden van de meeste dwangmatige huisjesmelkers moeten onteigenen.  Niemand heeft namelijk meer dan drie huizen nodig, noch hebben zij het recht om te parasiteren op de basisbehoeftes van anderen. Een wereld zonder huisjesmelkers lijkt wellicht ver weg, maar is verreweg van onmogelijk. Want hoewel huisjesmelkers ons nodig hebben om hun zakken te vullen, kunnen wij prima zonder hen!