Zet mensen achter #ikdoenietmeermee niet op een eiland

Door de coronacrisis kijken we nu anders naar mensen die thuisblijven, constateert Pieter Derks tevreden. Want ons arbeidsethos was wel een beetje doorgeslagen. “Je ziek melden was zwak. Echte bikkels werken door. Als je twee dagen ziek was, kon je de bedrijfsarts op je stoep verwachten. Als je drie dagen ziek was kreeg je een bloemetje thuis met ‘Heel veel sterkte met het herstel van je chronische aandoening’. En als je vier dagen ziek was, hadden ze je bureau al leeggeruimd en je baan aan de stagiaire gegeven.”

Maar dat thuisblijven heeft ook een keerzijde. “We radicaliseren. Volgens mij is te veel rondjes door je eigen hoofd lopen geen gezonde bezigheid.” En daarom hoopt Derks dat we elkaar toch ook weer gaan opzoeken, als was het maar om eens in aanraking te komen met mensen met andere ideeën en ervaringen. “We raakten de afgelopen jaren al steeds meer ingebubbeld en corona heeft daar niet bepaald een positieve bijdrage aan geleverd. Zowel de stelligheid als de emoties zijn opgelopen. Als zelfs Mark Rutte begint te roepen dat mensen hun bek moeten houden, dan weet je dat er echt iets aan de hand is. We moeten elkaar meer tegenkomen.”

“We moeten de mensen achter #ikdoenietmeermee juist niet op een eiland zetten. Ten eerste is dat zonde van Terschelling. En ten tweede: ze zitten al op een eiland. Een eiland waar iedereen dezelfde ideeën heeft. En hoe harder mensen van andere eilanden beginnen te schreeuwen dat ze domme klootzakken zijn, hoe zekerder ze weten: ons eiland is het allerbeste en allerveiligste eiland.”