Zestigplussers zijn inderdaad belazerd

De brief van Yvonne Hofs over het dreigende failliet van ons pensioenstelsel aan de Volkskrant werd binnen de Jonge Democraten bijzonder positief ontvangen. Facebooktimelines en twitterfeeds werden overspoeld met links naar deze brief; vaak vergezeld van lovend commentaar en zelfs onverbloemd gejuich.

Haar stuk, deels hartenkreet en deels nuchtere analyse , resoneerde bijzonder goed met de opvattingen die de Jonge Democraten het afgelopen jaar hebben ontwikkeld over pensioenen. Ook wij willen namelijk af van een oneerlijk en ontransparant pensioensysteem, dat in zijn huidige vorm niet nog eens tientallen jaren mee kan.

Mediageweld Pensioenen zijn echter een ondankbaar onderwerp, waar onder jongeren maar moeilijk aandacht voor te krijgen is. Het gevolg is dat het jongerenstandpunt in het niet valt bij het mediageweld dat Henk Krol en zijn ‘gepakte’ ouderen op de nationale pensioendiscussie loslaten. Het feit dat een grote landelijke krant zoveel aandacht gaf aan onze kant van het verhaal zorgde dan ook voor bijna euforisch enthousiasme. 

Kort na de brief van Yvonne Hofs, deed zich een vergelijkbare ontwikkeling voor op de sociale media van jong en politiek geëngageerd Nederland, toen een reactie van Han van der Horst op Yvonne Hofs werd geplaatst door Joop. Deze brief werd eveneens driftig gedeeld en becommentarieerd, maar dit keer was het commentaar echter te typeren als boze verbazing. Ook ondergetekende struikelde binnen enkele minuten over zijn eigen verontwaardiging. Dat iemand het aandurfde om kritiek te hebben op ‘onze Yvonne’; onze nieuwe frontsoldate in de strijd tegen het pensioen-onrecht was ongehoord!

Belazerd De verontwaardiging bleef aan, bij het lezen van passages die Yvonne Hofs ervan betichtten de ouderen over één kam te scheren en zelfs generaties tegen elkaar op te zetten. Maar na het artikel nog enkele keren te hebben gelezen, vervaagde de aanvankelijke verontwaardiging en kwam er waardering voor in de plaats. Han van der Horst legt namelijk de vinger op een aantal van de zere plekken in de pensioendiscussie: ouderen zijn inderdaad belazerd en hij lijkt ook in te zien dat het systeem onhoudbaar lijkt en dat het bestuur van pensioenfondsen heeft gefaald.

De strekking van Han van der Horsts verhaal (1955) stemt ons jongeren hoopvol en geeft ons het idee dat er een opening is voor een nieuwe stap in een tot op heden sterk gepolariseerde dialoog. Die opening willen wij met deze brief vergroten, door aan de ene kant onze steun uit te spreken voor het signaal dat van der Horst afgeeft. Het is een teken dat er wel degelijk ouderen zijn, die de pijnlijke waarheid van ons huidige pensioenstelsel inzien.

Anderzijds willen we ook onze kanttekeningen plaatsen. Zo is van der Horst terecht angstig voor het onnodig uitdiepen van de zogenaamde generatiekloof, maar hij wijst de vinger naar de verkeerde persoon. De generatiekloof is volgens ons een idee, dat niet geworteld is in de werkelijkheid. Aan de eettafel bij ouders of grootouders thuis is er bijzonder weinig te merken van een generatiekloof en Van der Horst geeft terecht aan dat er weinig ouderen zijn die hun kinderen en kleinkinderen willen opzadelen met een waardeloos pensioen.

Angstbeelden De enige werkelijkheid waar de generatiestrijd wel degelijk bestaat is die van de collectieve pensioenfondsen in hun huidige opzet en Yvonne Hofs lijkt zich achter constructieve oplossingen voor deze loopgraafsituatie te scharen. Het is niet fair om Yvonne Hofs te verwijten de verhoudingen op scherp te zetten tussen generaties, omdat zij enkel de politici verwijt die een systeem verdedigen dat niet houdbaar is, op basis van angstbeelden. Het zijn deze politici die ervoor zorgen dat ouderen hun woede niet richten op de pensioenbestuurders, zoals van der Horst suggereert, maar op de groepen die hun pensioen komen afpakken – opgejut door juist de 8 drogredenen die Yvonne Hofs zo keurig uiteenzet.

Het kan confronterend ogen, wanneer een jong iemand de argumenten van ouderen als een boomerang terugkaatst, maar het is aan de ouderen om hier volwassen mee om te gaan en hun politici tot de orde te roepen, wanneer deze de discussie op het spits drijven en niet de boodschapper die het slechte nieuws komt brengen. Aan het einde van de rit zal iedereen er bekaaider afkomen dan vooraf gedacht.

Creativiteit Het is zaak om de boosheid om te zetten in creativiteit en niet in polarisatie. Wij Jonge Democraten denken dat van der Horst het hier roerend met ons eens is. We hopen dan ook dat de ouderen niet hun kont tegen de kribbe zullen gooien, maar met ons mee willen denken over een eerlijker, transparanter en duurzamer pensioenstelsel voor niet alleen deze generatie, maar voor nog vele generaties. Wij hebben een eerste aanzet gedaan, met ons pensioenplan. We willen er graag over in dialoog, juist met mensen die inzien dat we een oplossing proberen te vinden voor íedere pensioengerechtigde.

Volg Stefan ook op Twitter