De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen
Zeehondenakkoord houdt te weinig rekening met zeehonden
•
118 keer bekeken
• 
© cc-foto: Roberto Maldeno
Een dier dat in een net verstrikt is geraakt, mag niet worden geholpen als het strandt op een beschermde en voor mensen gesloten kust of zandplaat
De zeehonden zaten niet aan tafel toen op 3 juni het zeehondenakkoord werd getekend. Het is goed dat overheid, opvangcentra en strandwakers afstemmen, maar essentiële belangen zijn aan de wilgen gehangen.
Er wordt aan gewerkt om niet meer dan 5 procent van de nieuwgeborenen op te vangen. En een dier dat in een net verstrikt is geraakt, mag niet worden geholpen als het strandt op een beschermde en voor mensen gesloten kust of zandplaat. Hoe kun je daar als hulpverlener nu mee akkoord gaan?
Het idee domineert hier, dat opvangen overbodig is. De natuur moet haar gang gaan. De kwaliteit van de natuur die door ons toedoen simpelweg onderuit gaat. Waar overbevissing leidt tot schaarste. Waar het nodige aan spooknetten ronddobbert door ons.
Ik vind dat we de plicht hebben er voor de slachtoffers te zijn.
Ook in een natuur die veel toxische stoffen bevat. Duits onderzoek uit 2017 toont aan dat dieren in de Waddenzee, aan de top van de voedselketen nog steeds veel te veel gif binnen krijgen. PCB’s in het bijzonder, die slecht zijn voor de weerstand bij zeehonden. Longworminfecties komen overal voor, maar in de Waddenzee stikken de jonge gewone zeehonden erdoor. Ze hebben abnormaal grote longwormen, dat blijkt uit onderzoek (pdf), gepubliceerd op 5 mei in Parasitology Research. De onderzoekers denken dat vervuiling oorzaak kan zijn. Verminderde weerstand, geen rem op de wormen en zo veel en abnormaal lange wormen.
Een ander belang dat ook om zeep is geholpen, is het feit dat een zeehond voldoende reserves moet hebben om de terugkeer naar de natuur te overleven. Dus is er een afspraak nodig over het minimale gewicht. Lenie ’t Hart hanteerde 35 kilo als minimum gewicht voor een gewone zeehond. Zij had veel ervaring. Ook uit Zweeds onderzoek uit 2005 aan 4 maanden oude pups blijkt dat jonge gewone zeehonden in de herfst minstens 26-29 kilo moeten zijn.
De herfst is meestal de tijd dat gestrande dieren weer naar de natuur worden teruggebracht. Als ze lager in gewicht zijn, dan hebben ze een minder dikke speklaag. Die dieren verliezen zoveel warmte aan het kouder wordende zeewater, dat ze dat verlies niet met energie uit vis kunnen compenseren. Ze sterven dan van honger, uitdroging en kou. De kans voor een jong van 17 kilo om te overleven is 63 procent, terwijl dat 96 procent is voor een dier van 32 kilo.
De wetenschap bevestigt dat zeehonden om zelfstandig te overleven ruim 30 kilo moeten zijn. Het akkoord stelt doodleuk: “Er geldt geen minimum gewichtseis voor dieren die worden uitgezet”. Onbegrijpelijk dat een hulpverlener hier zijn handtekening onder zet. Je denkt haast: zouden ze betaald worden?
Zonder de opvang was er geen kennis over de effecten van PCB’s en de abnormale infecties in de Waddenzee. De opvangen zeehonden worden niet alleen geholpen, maar spelen ook een cruciale rol als indicator voor wat er in hun leefmilieu gebeurt. Opvang is belangrijk voor dier en natuur. Maar geen woord erover in de overwegingen of afspraken in het akkoord. Een afstemming is goed. Maar dit is een sluw akkoord om de zorg van zeehonden op valse gronden te ondermijnen. Ik zie uit naar de echte natuur- en dierenvriend.
Praat mee
Reacties (3)
MountEverest
9 jun. 2020 - 14:36
Mevrouw Soeters laat goed zien wat er gebeurt als je in een overigens goede zaak - dierenwelzijn - begint door te draven. Als je dieren niet meer als dieren ziet, kun je ook niet meer accepteren dat de natuur keihard is. En zul je zelfs pogingen ondernemen om je hond of kat te bekeren tot het veganisme.
In de natuur is het eten of gegeten worden. Ook jonge dieren sterven op grote schaal, maar dat is niet erg, als er maar genoeg overblijven. Als je een eend met met 8 jongen een paar maanden volgt, zul je zien dat er aan het eind van der rit nog maar een stuk of 3 overblijven. Een is er geconsumeerd door een snoek, de ander verschalkt door een roofvogel, nummer drie is zijn moeder kwijtgeraakt en omgekomen van de honger etc. Maar ooit zal het anders worden:
"Een wolf zal bij een lam verblijven,
een luipaard bij een geitenbok neerliggen,
een kalf, een jonge leeuw en gemest vee zullen bij elkaar zijn,
een kleine jongen zal ze drijven.
Koe en berin zullen samen weiden,
hun jongen zullen bij elkaar neerliggen.
Een leeuw zal stro eten als het rund."
0Rapporteren
Log in om te reageren3 Reacties
MountEverest9 jun. 2020 - 14:36
Jesaja 11:6-7
0Rapporteren
Juppé🎗9 jun. 2020 - 20:12
Ja en de eend , de snoek, de roofvogel, het lam, de geit, het luipaard , de koe en de berin kunnen inderdaad niet verder denken en hoeven dat ook niet, dus wij hoeven dat als mensen dus ook niet, terwijl we dat best kunnen, ze zijn niet elkaars probleem , wij zijn het probleem..,,,,,vriendelijke groet aan Jesaja.
0Rapporteren
Juppé🎗9 jun. 2020 - 20:50
Sorry voor dat laatste MontEverest, ten tijde van Jesaja waren er mogelijk enige tientallen miljoenen mensen op de hele aarde, die jaagden, visten en teelden met beperkte middelen......De wijsheid van Jesaja zal toen ook ons inbegrepen hebben, nu moeten we er echt anders mee omgaan. In de eerste plaats door dieren hun leefruimte terug te geven. Opvang is een tijdelijk redmiddel
0Rapporteren
Rutger Groot
9 jun. 2020 - 8:37
Onderzoek is van belang voor het volgen van de zeehonden stand, gezondheid en bijvoorbeeld milieu effecten in de Waddenzee. Dat kan en doet bijvoorbeeld de WUR (Wageningen) al jaren prima en onafhankelijk. Zij zijn ook goed in staat om Waddenzee effecten in een veel breder kader te onderzoeken.
De zeehondenstand in de gehele Waddenzee sinds 2013 redelijk constant, ongeveer 41k dieren. Het lijkt er op dat de populatie een plafond heeft bereikt, veroorzaakt door natuurlijke omstandigheden of door menselijk toedoen. Dus doorgaan met onderzoek en blijven monitoren.
Opvanglokaties zijn leuk voor educatie en vermaak maar maken al jaren niet meer het verschil in de zeehondenstand. In de jaren 80 was dat anders, toen heeft Lenie ’t Hart samen met de Waddenvereniging het belang van een goede zeeondenpopulatie op de kaart gezet.
9 jun. 2020 - 8:09
Deze reactie is verwijderd door de redactie.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Meld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.
