XR en de hypocrisie over demonstrerende kinderen en ondemocratische acties

Extinction Rebellion heeft onlangs een blokkade beëindigd omdat de politie de activisten geen bescherming kon garanderen tegen knokploegachtige verschijningen van voetbalhooligans, Farmers Defence Forcers en andere extremisten. Het bekende kat en muis spelletje van de politie. Er is een demonstratie die de overheid niet wenst, hopelijk komt er een tegendemonstratie die zij zegt niet in de hand te kunnen houden en dus…

Het ging om de blokkade van een Haagse doorgangsweg waar de maximumsnelheid van 50 kilometer geldt – geen snelweg dus, zoals de media steevast beweren. Zoals ze ook bleven hameren op het ondemocratische karakter van deze vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid. Daarbij haalden ze de grote Kees Schuyt aan die stelde dat je toch betere methoden van protest kon bedenken, die minder collaterale schade veroorzaakten en dat een gekwalificeerde stem op 22 november wellicht effectiever is.

Dat laatste is heel betrekkelijk. Over heel veel dingen gaan de vertegenwoordigers die wij in de Tweede Kamer kiezen niet (meer). Die zijn gedelegeerd aan lagere overheden, quango’s en andere niet gekozen organen. Zaken waarover onze vertegenwoordigers wel gaan, zijn vaak dichtgetimmerd via oude wetten, regels, afspraken en herenakkoorden. Of EU-regels die opeens wel worden toegepast, in tegenstelling tot andere, die de neoliberale overheid niet uitkomt.

Los daarvan is er geen gelijk speelveld in onze lobbycratie. De lobby van de multinationals en de agro-industrie krijgt in Den Haag veel en veel meer gedaan dan die van organisaties die de natuur en de gezondheid van mens en dier verdedigen. Deze organisaties krijgen jaarlijks ook geen 46,4 miljard subsidie. Geen 4,6 miljard. Geen 460 miljoen. Zelfs geen 46 miljoen.

Evenmin lijkt het erop dat na 22 november de klimaatvriendelijke Kamermeerderheid ontstaat waarop Schuyt, ik en veel anderen hopen.

Burgerlijke ongehoorzaamheid zal ook na 22 november broodnodig blijven.

Daarom terug naar XR en de vraag die mijn generatie al meer dan een halve eeuw bezighoudt: horen kinderen thuis in een (geweldloze) demonstratie?

De Haagse politie staat bekend om haar toegeeflijke gedrag jegens de boeren op en rond het Malieveld, die massaal strafbare feiten begingen. Onder andere door geweld te gebruiken en daarbij politieagenten en andere burgers in gevaar brachten. En… minderjarigen op trekkers lieten rijden. Maar, meenden oom agent en de CDA-burgemeester, die arme boeren hebben geen perspectief. We hebben echt met hen te doen. Voor ons zijn Farmers Defence Forcers echt geen extremisten.

De milieuactivisten van XR hebben evenmin – net als wij allen, inclusief het hele leven op aarde – een perspectief, maar daarover denken de dienaren van Hermandad heel anders, net als de heer Van Zanen.

Daarom verwees de politie minderjarige kinderen die met hun ouders demonstreerden naar Veilig Thuis. Hoewel de stichting zelf aangaf dat zij daar volstrekt niet voor was bedoeld, meenden columnisten en andere journalisten desondanks dat het allemaal toch wel wat gevaarlijk was voor de kleinen en de politie daarom weinig anders kon doen dan haar taak vervullen. Daarbij de essentie van de verwijzing naar Veilig Thuis – bewuste intimidatie door de overheid – negerend. Net zo onterecht als het serieus nemen van snikkende dienders omdat het OM sommige activisten niet vervolgde.

Echter, met de informatie die ik intussen uit de media en als lid van Extinction Rebellion ontving, begint mijn oordeel te schuiven. Niet over de snikkende dienders.

Want wat maakte een kind zoal mee op dat straatstukje van de A12? Heb je je ouders enthousiast geholpen bij het maken van vlaggen en spandoeken, dan worden ze verscheurd. Speel je op je blokfluit in een orkestje, dan wordt die uit je handen gerukt. Een vader brak zijn pols omdat een agent een bokkenpootje bij hem zette. Een broer van een ander kind kreeg een klap in zijn gezicht en werd letterlijk in een arrestantenbusje gegooid.

Je zit op de schouders van je vader en die krijgt klappen. Waarom slaat een agent met een gummiknuppel je buurjongen in zijn kruis?

Je ouders hebben je in de luwte gezet vanwege het waterkanon, maar hebben daarvan zelf blauwe plekken opgelopen.

Niemand weet waar je zus is, tot uren later een vriendin meldt dat ze in een cel in een politiebus wordt vastgehouden.

Traumatisch voor kinderen inderdaad, dit alles. Maar is dat de schuld van de ouders? Volgens de wet van Harry Mulisch – ‘wie het gedaan is heeft het gedaan’ – zijn dat toch de politie en de Haagse burgervader.

Horen kinderen überhaupt thuis in een geweldloze demonstratie? Vroeger hadden we de Vietnam-demonstraties waarin men zich meestal aan de instructies hield. De toenmalige bezwaren daartegen golden de linkse ideologie van de demonstranten, waarmee die arme kinderen dus werden geïndoctrineerd. Een stelling die de volgende decennia zou door echoën.

Wij vonden destijds dat er met twee maten werd gemeten. Het was namelijk volkomen vanzelfsprekend dat mensen met andere – bijvoorbeeld religieuze - ideologieën hun kinderen vanaf de geboorte ongehinderd mochten indoctrineren. Die laatste term werd zelfs in positieve zin heel lang door protestanten voor hun onderwijs gebruikt.

Dus…?