Wouter was een beetje dom

Wouter de Winther is chef van de parlementaire redactie van De Telegraaf en politiek commentator. Nu is dat op zich niet erg, want iemand moet dat doen. Maar Wouter weet dus alles van politiek en zo, en doet daar ook allemaal dingetjes over schrijven en tweeten. Dinsdag zat Wouter aan tafel bij Pauw , om zijn licht te laten schijnen over de kwestie Han ten Broeke (VVD) die een secretaresse of iets dergelijks over het bureau had gebogen en daardoor Problemen kreeg met zijn Geloofwaardigheid. Net of er iemand bij de VVD wel geloofwaardig is, maar dat is weer iets heel anders.

Omdat de kwestie over de twee met uitzetting bedreigde kinderen Lili en Howik ook met politiek te maken heeft, legde Jeroen Pauw zijn oor ook hierover bij Wouter te luisteren. Want Wouter is baas van de parlementaire redactie van De Telegraaf, dus waar kun je dan nog beter met je oor terecht, nietwaar?

Ja, zei Wouter, dat zit zo: de discretionaire bevoegdheid houdt in dat de staatssecretaris discreet, in stilte, weg van de publiciteit, in voorkomende gevallen afwijkend kan beslissen. Discreet, om precedentwerking te voorkomen.

Bekijk hierboven het fragment, vanaf 4:50.

Iedereen was onder de indruk van Wouters kennis van zaken. Alleen: Wouter debiteert volstrekte onzin. De term ‘discretionair’ komt van het Latijnse discretio , dat onderscheid betekent. Om dat te weten hoef je geen raketgeleerde te zijn (zoals ik), maar gewoon verdomd goed kunnen googlen.

De discretionaire bevoegdheid van bewindslieden betekent dus dat ze op sommige deelgebieden de bevoegdheid hebben om een uitzondering te maken op staand beleid, of een rechterlijke uitspraak kunnen negeren. Normaal mag een bewindspersoon dat niet, maar zoals gezegd, op deelgebieden is het mogelijk.

Dus samenvattend: we hebben te maken met een chef parlementaire redactie van de grootste krant van Wakker Nederland die niet weet wat de discretionaire bevoegdheid inhoudt. Ja, ongeveer. Kennelijk is dat voldoende om de gebraden haan te mogen uithangen op nationale televisie en een miljoen mensen (ongeveer) te voorzien van volkomen onjuiste informatie.