Witte mensen die dankzij hun privileges straf ontlopen

Ferd ging trouwen. Los van het feit dat de coronaregels werden overtreden, was het (volgens de foto’s) een heel mooi feest. Best veel gasten ook. Als boa’s in de buurt waren, waren het de turbodiensten met uitdelen van de boetes.

In plaats van dat honderd (of meer) overtreders, elk voor 390 euro waard, de gemeenschapskas aanvullen, kwam er niks binnen. Nul komma nul. Wel maakte het bruidspaar twee boetes over naar het Rode Kruis. ,,Hij heeft een bedrag overgemaakt…, om zijn gevoel van spijt te betuigen’’ Voor de Rutte is de zaak hiermee geklaard. Met een paar tientjes koop je je schuld af en behoud je je geloofwaardigheid. Wie geld heeft, hoeft zich nergens zorgen over te maken. Onder “aso’s” worden al die anderen verstaan.

En dan Geert , hij was alsnog “veroordeeld voor groepsbelediging vanwege zijn ‘minder Marokkanen’-uitspraak.” En vrijgesproken van het aanzetten tot haat op die beruchte 19 maart 2014. “Daarvoor bevat het dossier onvoldoende bewijs.”

En toen moest ik nadenken.

Mijn kleinkinderen zijn gelukkig nog niet geboren. Niet dat ik daar enige inspraak bij heb, maar mochten de toekomstige ouders mij om advies vragen, dan zou ik zeggen: “Wacht maar even.”

Want… Je prille allochtooniaan wordt niet echt verwelkomd in de wereld die is opgestaan tegen de “homeopathische verdunning van het Nederlandse volk.” Of iemand haat zaait is minder van belang wanneer je peuter of je puber als tuig of minderwaardig wordt gezien. Of als die begint te lezen en op sociaal media actief wordt. Nou, het wordt best slikken met al dat venijn. Weinigen die zeggen: “wat is er aan de hand?”, velen daarentegen: “oprotten naar je eigen land”. Zelfs uitgesproken met de fraaiste glimlach komen deze vijf woorden heel hard aan.

Niet welkom zijn of niet gewenst, is zelfs voor de taaisten onder ons onverdraagbaar. “Denk je dat ik tuig ben, dan ga ik me ook zo gedragen!”, de self fulfilling prophecy legt uit hoe het werkt. Onterecht ergens van worden beschuldigd, alleen vanwege je allochtoniaan zijn, sloopt je identiteit en raakt je in je diepste wezen. De wereld lijkt tegen je te zijn, en dan moet jij hen overtuigen dat je niet slecht bent zoals zij denken. Sommigen doen dat wel hoor. Anderen schoppen tegen het onrecht. Met een vicieuze cirkel als de strop om hun nek.

Vaak hebben de allochtonianen niks meer dan zichzelf. In het bad van de sociaal-economische welvaart, daar zwemmen zij niet. “In de rij voor de Voedselbank : ‘Trots kun je niet eten’”, is het barre lot van velen.

Opgroeien in armoede, je kansen lospeuteren vanuit een kansloze start, voorheen bood dat weinig perspectief aan kwetsbare autochtonianen. Nu zij grotendeels plaatst hebben gemaakt voor de nieuwkomers, die de minst betaalde arbeid zijn gaan verrichten, wordt de achterstandspositie opeens gekoppeld aan kleur en migratieachtergrond. Ja, zolang de overtuiging heerst dat het (alleen) de schuld van de allochtonianen zelf is, dan zou ik met dat kindje even afwachten. Eerst die normen en waarden maar terug. Die nu nog opgeëist en gegijzeld zijn door de rabiate monden en enge handen.

Mijn kleinkinderen zijn helaas nog niet geboren. Anders had ik ze op de schoot genomen en over die Nederlandse waarden en normen verteld. “Oma, wat bedoel je met de Vrijheid, Rechtvaardigheid en Solidariteit?” “Toen loonde het goede, nu het kwaad. Nu heerst er de haat, die weer beantwoord wordt met haat. De manier waarop wij haten, brengt veel lof en prestige. Linksom of rechtsom, wanneer je een ander genadeloos afslacht, levert het nu veel likes of retweets. Wurgen met woorden is ons nieuwe normaal.”

“De vrijheid om te zijn zoals we zijn, lijkt nu steeds meer op een selectieve gelegenheid. Daar waar wij het voor onszelf claimen, misgunnen we de vrijheid aan andersdenkenden. Neem de hoofdoek. Het recht om een hoofddoek niet te willen dragen is toch equivalent aan het recht om een hoofdoek wel te mogen dragen. Een schaars geklede vrouw voor een hoer uitschelden, dat is niks meer en niets minder dan een minachting voor een hoer. In een vrije wereld is er de hoer, net als jij.”

“En dan de rechtvaardigheid. Onze bewindslieden liegen en bedriegen of hebben lak aan eigen regels. “Ik snap waarom Halbe huilt, maar ik snap het ook niet.” Ja, hun tranen maken ons vergevingsgezind. Dat onze cultuursector, onderwijs, zorg en politieapparaat op hun kop staan, vergeten we gauw. Of de onrechtvaardige kanten van bijvoorbeeld hun bijstandsbeleid en de kostendelersnorm. Wie nu 21 jaar en ouder is en door de schaarste op de woningmarkt een huis deelt met anderen maar de kamer heel duur betaalt en nu door corona werkloos is geraakt en gewezen op bijstand, die wordt flink gekort op de uitkering of de ouders die hun, door corona dakloos geworden kinderen weer in huis nemen, van 30 procent bij één kind tot 62 procent bij vijf of meer. Rechtvaardig dit? Nee.”

“Ook de solidariteit. Neem Zwarte Piet. Een deel van ons wil hem per se behouden, een ander wil hem iets laten veranderen. Zodat hij niemand meer kwetst en beledigt. Solidair zijn is niet alleen iets doen voor de medemens, maar ook iets niet doen als de medemens daar last van heeft. Het geldt voor de Zwarte Piet zowel als voor een oproep tot vrijdaggebed vanuit een moskee die omringd is door de buurt die dat liever niet wil. Solidair zijn is ook een keuze hè. Dan stel je je open voor een gesprek, niet met het doel om je zin door te drukken, maar om de kant van die ander te horen. Rekening houden met elkaar brengt ons verder. Dat is solidariteit. En niet alleen aan het Rode Kruis (twee boetes) doneren.”

“Onze beschaving is nog niet helemaal ingestort, toch oma?”

Oma bleef stil.