Wilders verstopt de geschiedenis van Pasen

Kwaad was hij weer eens. Nee woedend. Kamervragen moesten er weer gesteld worden. Want na lang zoeken had hij weer eens iets gevonden dat de islamisering van Nederland moest bewijzen. Wild vlogen zijn vingers over het toetsenbord. Of de minister het bericht in het Algemeen Dagblad ook gelezen had. Het bericht dat katholieke en protestantse scholen in Den Haag het Paasfeest aanpasten aan hun islamitische leerlingen. Kruisen werden er van palmpaasstokken afgebroken! Verraad aan de joods-christelijke cultuur van Nederland! Islamitische ouders moeten zich aanpassen aan de Nederlandse cultuur, nee assimileren. Anders moeten ze maar oprotten, backspace backspace backspace… vertrekken. En ik zet de namen van Harm en Machiel er ook boven, “allen PVV”. Dat zal die linkse demissionaire minister van SZW leren.

Wilders was dus weer eens boos. Boos, omdat een paar scholen in Den Haag het Paasfeest anders zouden vieren dan gebruikelijk was. Bij mijn weten is Nederland een seculier land met grondwettelijke godsdienstvrijheid en vrijheid van onderwijs. En bovendien hebben we in Nederland een scheiding van Kerk en Staat. Toch meent een politicus zich te moeten bemoeien met de wijze waarop scholen een feest vieren. Dat hoort niet thuis in een seculier land. Dat hoort thuis in landen als Saoedi-Arabië, ironisch genoeg juist díé landen waar Wilders zich tegen verzet.

En betreffende scholen pleegden verraad aan de joods-christelijke cultuur van Nederland. Verráád! Als in “heulen met de vijand”, “met de bezetter.” Oorlogsretoriek. Voor de zoveelste keer. Maar wat houdt die joods-christelijke cultuur van Nederland nou eigenlijk in? Bestaat die überhaupt wel?

Tot het moment dat Nederland onder Frans bewind kwam, was er nooit sprake van een staat die Nederland heette. Verschillende gewesten hadden zich weliswaar verenigd in een Republiek, maar er was geen sprake van een eenheidsstaat. Gewesten, provincies, ze hadden allemaal een behoorlijke dosis autonomie. Van één cultuur is dan ook eeuwenlang geen sprake geweest. Zeker niet van een christelijke cultuur. Hervormd, gereformeerd, doopsgezind, katholiek, oud-katholiek; ze vochten elkaar letterlijk de tent uit.

Tot ver in de jaren ’60 van de twintigste eeuw was de Nederlandse samenleving sterk verzuild. In sommige dorpen zelfs tot vandaag de dag. Als katholiek las je de Volkskrant. Als protestant las je het neutrale Algemeen Dagblad. Als katholiek luisterde je naar de KRO, als protestant naar de NCRV. Vakbonden waren christelijk of katholiek. KVP en CHU werkten nog niet met, maar tegen elkaar. Katholieke jongens werden verkenner, protestantse padvinder. Katholieken vierden hun christelijke feesten anders dan protestanten. “Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen.” Er is nooit een christelijke cultuur geweest in ons land. Laat staan een joods-christelijke.

Tot aan de Tweede Wereldoorlog waren joden in ons land een soort tweederangs burgers. Ja, we hadden godsdienstvrijheid, God zij dank. Maar joden konden zich alleen bij joodse organisaties aansluiten. Een jood die lid was van het NKV? Uitgesloten. Net zo voor de hand liggend als een protestants meisje zou kunnen werken bij Vroom en Dreesmann. Ja, men kocht in joodse winkels, die op zaterdag gesloten, maar op zondag geopend waren. Maar je kon er maar beter niet mee omgaan. Ze waren toch “anders”. In de Tweede Wereldoorlog was tijdens de februaristaking dé leus “blijf met je poten van onze rotjoden af!” En, zwarte bladzijde in onze geschiedenis: nergens werden procentueel zó veel joden naar de concentratiekampen afgevoerd als in Nederland. Maar volgens Wilders hebben we in Nederland een joods-christelijke cultuur. Dat is ongeveer hetzelfde als een rabbijn die op Urk een Heilige Mis doet.

En Pasen dan? Dat vieren we toch allemaal? Joden, protestanten, katholieken? Is dat dan niet joods-christelijk? Dacht het niet. Allereerst vieren katholiek en protestants Nederland de verrijzenis van Jezus Christus, de Messias, de Verlosser. Maar joden hébben helemaal geen messias, geen verlosser. Joden vieren dan ook een heel ander Paasfeest dan christenen. Zij vieren de verlossing van de slavernij in Egypte. En christenen dus de verrijzenis van de Heer.

Alhoewel… Wat hebben paasvuren, paaseieren en paashazen daarmee te maken? Eigenlijk zou het Paasfeest, zoals we dat anno 2017 vieren, helemaal geen Pasen mogen heten. De Britten en Duitsers hebben veel passender namen: Ostern en Easter. Genoemd naar de germaanse godin van de lente, Ostara. Want dát is eigenlijk wat we vieren: het germaanse lentefeest, het feest van de vruchtbaarheid en het terugkerende leven. De eerste christenen, ook niet van gisteren, gooiden daar een christelijke saus overheen van het Nieuwe Leven, de verrijzenis van Jezus Christus.

Ennuhhh, denkt u werkelijk dat die oude Germanen al chocolade-eitjes aten, meneer Wilders? Natuurlijk niet. Ons Paasfeest, dat dus allesbehalve joods-christelijk is, is in de loop der tijden talloze keren aangepast. Waarom zouden we onze islamitische landgenoten ook geen deel uit laten maken van dat feest van Nieuw Leven? Hoe iedereen dat nieuwe leven dan ook voor zichzelf uit wil leggen.

Dat schoolbesturen in Den Haag ontkennen dat hun paasfeesten niet aangepast zijn, deert Wilders trouwens niet; hij heeft zijn punt weer eens (ten onrechte) gemaakt. Over tot de orde van de dag.

Frohe Ostern, Happy Easter, Vrolijk Ostara, Fish sa’id, Chag pesach same’ach.