Wilders' Geheugenministerie

Denkt u eens aan Nederland. Een land waar onze voorouders met keihard zwoegen een welvaartsstaat hebben opgebouwd. Voor ons en onze kinderen. Maar dan, rampspoed slaat toe. Datzelfde geweldige land dreigt te worden weggespoeld. Door wie of wat zou u zich af kunnen vragen? De zee misschien? Nee, door Afrika. Als we migratie niet snel stoppen worden we gekoloniseerd en geïslamiseerd.

Dit zijn (gelukkig) niet mijn woorden. Wilders zei dit in een campagnefilmpje van een paar jaar terug en het is een terugkerend thema in zijn retoriek. Alles wat onze voorvaderen hebben opgebouwd, dreigt vernietigd te worden door de migranten die en masse naar Europa en Nederland zouden vluchten. Reden genoeg dus om de grenzen te sluiten, aldus Wilders.

Toen ik deze uitspraak voor het eerst hoorde kreeg ik een soort afschuw diep van binnen. Niet omdat het feitelijk onjuist is, maar puur omdat hij niet verder weg van de waarheid kon zitten.

Onze Nederlandse welvaartsstaat nam officieel een aanvang in 1947 met de noodvoorziening voor ouderen, ingevoerd door de toenmalige minister van Sociale Zaken Willem Drees (Schnabel, P. 2014). Net na de oorlog dus, in een tijd van economische groei en oneindige mogelijkheden. Nederland moest namelijk herbouwd worden, sterker dan ooit tevoren. En dankzij het Marshallplan dat in 1948 van start ging kon de Nederlandse staat deze groei ook faciliteren.

De stijgende lijn in de economie bleef zich vrij lang doorzetten en dat heeft als gevolg dat er veel vraag naar arbeiders was. Helaas had Nederland lang niet genoeg arbeidskrachten om al deze behoefte bij te benen. Migranten waren dus de enige manier om onze economie te kunnen blijven stimuleren. Bedrijven in heel Nederland gingen naar landen als Italië, Spanje, Griekenland en Joegoslavië, maar later ook naar Turkije en Marokko om gastarbeiders te halen. Zo bleef de Nederlandse naoorlogse economie groeien door middel van migranten en kon de staat met deze stijgende welvaart een steeds grotere verzorgingsstaat veroorloven voor ons en onze kinderen. Zo blijkt dus dat onze welvaartsstaat niet ondanks, maar mede dankzij migranten is opgebouwd. Ook al beweert Wilders met zijn onvolledige schets van de geschiedenis het tegendeel.

Wilders is niet de enige rechtse populist die de geschiedenis met een korreltje zout neemt. Integendeel, hij heeft deze verdraaiing van de geschiedenis voor eigen belang regelrecht overgenomen van zijn grote vriend Orbán.

In het boek De macht van het verleden legt Ivo van de Wijdeven duidelijk uit hoe de geschiedenis van Hongarije door Orbán wordt gebruikt om een nationaal trauma te schetsen: "Na het verliezen van de Eerste Wereldoorlog werd Hongarije het verdrag van Trianon opgelegd. Hierin stond dat Hongarije twee derde van zijn grondgebied af moest staan aan de overwinnaars, en zorgde ervoor dat Hongarije zichzelf niet mocht bewapenen. Uiteindelijk heeft ene admiraal Miklós Horthy als leider van Hongarije het grondgebied teruggewonnen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Waarna het vervolgens weer afgenomen werd door de geallieerden die Hongarije overlieten aan de gruwelijke overheersing door de Sovjet-Unie."

Volgens Orbán was het verdrag van Trianon het dieptepunt van Hongarije, het nationale trauma. En dat laat hij duidelijk weten, hij heeft namelijk middels zijn absolute meerderheid in het Hongaarse parlement zijn visie op de geschiedenis in de grondwet van Hongarije vast laten leggen. Zo kan niemand meer om zijn perfecte geschiedenis heen en weet iedereen wat voor slechte dingen gebeuren als Orbán niet meer aan de macht zou zijn.

Wat Orbán echter niet in zijn geschiedenis van Hongarije opneemt, is dat het gebied dat van Hongarije is afgepakt voor het grootste gedeelte bewoond werd door niet-Hongaarse bewoners, een groot gedeelte was bijvoorbeeld Oekraïens, Roemeens of Slavisch. Ook vergeet hij te vermelden dat Miklós Horthy Hongarije niet zonder hulp tot zijn originele grote heeft uitgebreid tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij kreeg namelijk hulp van Hitler die Horthy de gebieden cadeau gaf.

Maar ook de rechts-populistische PiS partij in Polen maakt zich er schuldig aan de halve geschiedenis te verkondigen. Zo voerde ze in 2018 een omstreden Holocaustwet door, het zou volgens PiS-politici de nationale eer beschermen door de term 'Poolse vernietigingskampen' te verbieden. Het waren namelijk nazi's die de schuldigen waren voor de kampen, niet de Polen. Er kwam veel protest tegen, aangezien het Poolse volk volledig werd vrijgepleit van enige betrokkenheid bij de misdaden van de nazi's en een afwijkende interpretatie van de geschiedenis strafbaar stelde. De Poolse regering draaide deze strafbaarstelling snel terug na grote internationale kritiek, maar kritiek op de geschiedschrijving van de PiS partij komt nog maar zelden voor. De PiS-partij heeft namelijk een door hen gedomineerd Instituut voor Nationale Herinnering opgesteld. Een andere kijk op de geschiedenis is dus bijna onmogelijk door dit instituut, dat door sommigen Orwelliaans het 'Geheugenministerie' wordt genoemd.

Als we dan kijken naar het partijprogramma van de PVV dan zien we dit staan: "De PVV houdt van Nederland. Wij zijn trots op onze cultuur, identiteit en tradities. Die moeten we dan ook behouden. Niet uitwissen. De linkse haat waarin helden uit onze geschiedenis worden beschimpt, wordt beëindigd. De excuses voor het slavernijverleden en de politionele acties, zoals gedaan door de Koning, worden ingetrokken. Zwarte Piet blijft." Het is hier heel duidelijk dat de PVV een ander beeld op de geschiedenis niet accepteert, net zoals de regeringen van Polen en Hongarije dus. Liever onvolledige nationalistische geschiedenis dan volledige genuanceerde historie.

Het is dus van groots belang dat wij in Nederland geïnformeerd blijven over onze geschiedenis en nooit één of andere populist onze gevoelens en rancune laten dicteren. Als u het mij zou vragen heb ik namelijk liever geen PVV-Geheugenministerie dat onze historie en politiek denken bepaalt.

Bronnen:

·      Schnabel, P. 9 juli 2014. Verzorgingsstaat biedt uitkomst toen en nu.
·      Van de Wijdeven, I. 2022. De macht van het verleden. Spectrum.
(Ik raad u erg aan om het hele boek te lezen en niet alleen de korte stukjes die ik eruit heb gehaald)