Wil je iets voor elkaar krijgen in Nederland? Gebruik gewoon geweld

Zo’n vreedzame demonstratie levert niks op. Dat vinden we in Nederland maar vervelend.

In Nederland kennen we het recht op demonstratie. Je hebt het recht om, binnen de grenzen van wat veilig is, je openbaar uit te spreken over zaken waar jij iets van vindt. Maar waarom zou je je daaraan houden? Waarom zou je in hemelsnaam vreedzaam demonstreren met een bordje? Dat werkt toch niet? De enige manier om écht dingen voor elkaar te krijgen in Nederland is met geweld.

Ja, geweld. Ik vond het eerst ook raar klinken, maar als je het nieuws een beetje volgt lijkt dit vrij snel toch wel zo te zijn.

Zaterdag was de intocht van Sinterklaas, en Kick Out Zwarte Piet wilde demonstreren bij de intocht in Staphorst. Daarvoor had de gemeente hen een vak toegewezen en daar waren ze naar op weg. Desondanks hebben ze niet kunnen demonstreren, omdat ze door een groep agressieve relschoppers werden belaagd. Die relschoppers hebben de demonstranten en meereizende waarnemers van Amnesty geïntimideerd, ernstig bedreigd en fysiek belaagd. Hun auto’s zijn bekogeld met eieren en vuurwerk, ruiten zijn ingeslagen en bedekt met verf, en onderdelen zoals spiegels en kentekenplaten zijn eraf getrokken. Er is zelfs brandbare vloeistof ín de voertuigen gegooid en gezwaaid met fakkels.

Keihard geweld is nog zacht uitgedrukt. Zeker dat met die vloeistof en fakkel zou ik wel terrorisme noemen. En weet je wat nou het mooie is? Het heeft gewerkt! De demonstratie van KOZP is niet doorgegaan. Nadat de relschoppers hadden toegeslagen besloot de burgemeester om de demonstratie van KOZP te verbieden. Niet de gewelddadige criminelen, maar de vreedzame demonstranten moesten oprotten. Met andere woorden: de gewelddadige criminelen kregen hun zin. Op de politie hoefden de demonstranten ook niet te rekenen: die grepen niet in. Volgens De Stentor bleven die in hun auto's zitten toekijken tot de burgemeester de demonstratie van KOZP al had verboden. Ze hebben ter plaatse niet één persoon gearresteerd.

Het is duidelijk: je kunt je wel netjes aan de regels houden, zoals KOZP deed, maar daarmee bereik je niks. Geweld, dát is hoe je dingen voor elkaar krijgt in dit land. De politie zei tegen De Stentor dat ze niet hadden ingegrepen “om escalatie te voorkomen”. Schrijf het even op: auto’s van demonstranten bekogelen met vuurwerk en brandbare vloeistof is dus géén escalatie. Dat moet gewoon kunnen. Zo laat je van je horen in Nederland.

En dit is niet het enige voorbeeld. Geweld richting antiracismedemonstranten gebeurt natuurlijk al jaren. Maar kijk bijvoorbeeld ook naar de boerenrellen. Al jaren mogen we dankzij de extremistische boeren en hun rechtsextremistische sympathisanten genieten van dingen als doodsbedreigingen links en rechts, brandstichting op de snelweg, bedreiging van bergers die hun zooi willen opruimen, enzovoort. Hoogtepunten waren de keren (ja, meerdere keren) dat boeren voor het huis van minister Van der Wal gingen staan om haar en haar gezin te intimideren.

Veel van dit soort boerenacties komen uit de pijplijn van organisaties als Agractie en Farmers Defence Force (FDF). Die laatste is ook diep verwoven met gewelddadige rellen, dreigt ook met geweld, en noemt de actie bij de minister thuis een ‘topactie’ en haar bange kinderen ‘pussy’s’, om maar wat dingen te noemen. 

Keer op keer geweld en dreigen daarmee. Heeft dat gewerkt? Tuurlijk! Agractie en FDF zijn nog altijd gewoon welkom aan tafel bij de overheid. Vorige maand mochten ze zelfs met Mark Rutte en de ministers ontbijten! Lekker een broodje ham kanen met de premier, dat krijgen clubs als KOZP en Extinction Rebellion met hun vreedzame demonstraties niet voor elkaar. Arrestaties vinden bij extremistische boerenacties – zoals die bij minister Van der Wal thuis – niet of slechts mondjesmaat plaats. Politiechef Willem Woelders sprak middenin de boerenrellen van deze zomer openlijk zijn sympathie voor boeren uit, en volgens Teletekst omschreef de politie de eerste actie bij minister Van der Wal thuis zelfs als “gemoedelijk”. Schrijf het op: politici thuis opzoeken en hun kinderen intimideren is volgens de politie ‘gemoedelijk’. Staat genoteerd. 

Kijk intussen wat andere, geweldloze bewegingen bereiken. Extinction Rebellion en Greenpeace die actievoeren op Schiphol tegen de vervuilende luchtvaartindustrie? Ruim 400 arrestaties en een oproep van burgemeester Marianne Schuurmans (VVD) om demonstraties rondom Schiphol helemaal te verbieden. Andere demonstraties van XR? Altijd opgeruimd in minuten, preventieve arrestaties van actievoerders die nog niets hadden gedaan (plus journalisten!), en ‘bestuurlijke verplaatsingen’ die achteraf helemaal niet mochten. Woonprotest vorig jaar? Daar werden protestanten zelfs door de politie zelf in elkaar geslagen! En ook veel andere vreedzame demonstraties – ook acties die volledig binnen alle grenzen passen – worden consequent bemoeilijkt en vroegtijdig afgebroken. Volgens Amnesty International staat het demonstratierecht in Nederland zelfs onder druk.

Zie je? Zo’n vreedzame demonstratie levert niks op. Dat vinden we in Nederland maar vervelend. Dan word je gewoon vlug uit het zicht geduwd, en daarmee is het klaar. Maar als je gewelddadig wordt, dan lukt het! Dan grijpt de politie pas in als je je doel al hebt bereikt, of dan mag je gezellig bij de premier op de koffie. Een vreedzame demonstrant wordt gemakkelijk en direct verwijderd of in de cel gegooid, maar als je de situatie direct laat escaleren, dan krijg je vrij baan omdat de politie en overheden dan bang zijn dat het verder zal escaleren als ze ingrijpen.

Dus, wil je écht iets voor elkaar krijgen? Gebruik dan geweld! Ram een keer iemand op hun bek! Bedreig mensen met de dood! Sloop een auto! Steek een bus in de fik! Intimideer kinderen voor hun eigen huis! Dát is hoe je van je laat horen. Dát is hoe je je zin krijgt. Dát is de Nederlandse manier! 

En voordat iemand dit letterlijk neemt: nee, natuurlijk is dit niet serieus. Maar het probleem dat ik probeer aan te kaarten wel. Want als we dit soort terroristisch geweld blijven tolereren, dan is het een kwestie van tijd voordat het de norm wordt en de meest brute vuist regeert.