Wij leven in een hysterische tijd

Een of andere gast in een toestel van Emirates, aldus het AD, verspreidde vlak voor de start met zijn telefoon een foto van een neergestort vliegtuig. Iedereen in paniek. De dader werd door de Koninklijke Marechaussee uit de kist gehaald, die vervolgens met een uur vertraging naar Dubai vertrok. De grappenmaker zuchtte ondertussen in de cel.

Hij was niet de enige die zulke rotgeintjes uithaalde. Verleden week deed een achttienjarige jongen hetzelfde op vliegveld Zestienhoven – Rotterdam The Hague Airport komt maar met moeite mijn toetsenbord uit. Hij stuurde een plaatje rond van een crash. Dat kostte hem zijn vakantie in Kroatië. Bovendien mag hij vijf jaar niet meer met Transavia vliegen, wat misschien niet helemaal een straf is maar toch wel lang.

Ik moest demken aan een vlucht van een jaar of veertig geleden naar Manilla met de onvolprezen Philippine Airlines.  We hadden een tussenlanding op Abu Dhabi, waar enkele tientallen arbeidsmigranten instapten die kennelijk thuis vakantie gingen vieren. Sommigen hadden het grondpersoneel ervan weten te overtuigen dat een ijskast of een wasdroger best voor handbagage konden doorgaan. Gelukkig namen zij het uitzicht op het filmscherm niet weg. Met mijn postuur kan ik in een vliiegtuig nauwelijks slapen. Kleine videoschermen in de rug van de stoel voor je bestonden nog niet. Je had wel oortelefoontjes.

Het was dan ook een pak van mijn hart toen een stewardess na afloop van de avondvoorstelling omriep: "De purser gaat kijken of hij toch niet een extra film kan vinden."

Hij zocht niet tevergeefs. Het was Airport. Korte inhoud: passagiers op een vlucht naar Italië hebben net als een deel van de crew allerlei persoonlijke problemen. Een van hen heeft een bom in zijn handbagage. Die brengt hij op het toilet tot ontploffing waarna de kist met een enorm gat in de cabine een noodlanding maakt.

Die purser hadden ze nu levenslang gegeven, maar wij keken gespannen naar de goede afloop en maakten ons geen extra zorgen toen we midden in de nacht landden op het vliegveld van ang lunsod magandang Maynila.

Het getuigt van een pesterige mentaliteit vlak voor de start foto’s van een crash te delen. Een schrobbering is op zijn plaats. Maar een vliegverbod van vijf jaar! Alsof echte terroristen eerst bij wijze van voorgerecht een foto rondsturen van een crash. Wij leven in een hysterische tijd en de hysterie heerst juist bij wie je het niet zou verwachten. We zijn watjes in een watjesland. Met dit bevend volk onder bevende leiding, daar valt geen oorlog mee te winnen.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister Het Geheugenpaleis, de podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.

cc-foto: Giuseppe Milo