Wiet bij de supermarkt, de slijter en de gemakswinkel, wil Aboutaleb dat?

Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam, heeft de aanval op de laatste coffeeshops in zijn stad geopend. Het beleid is er al jaren op gericht om deze detaillisten het leven zuur te maken, bijvoorbeeld door steeds strengere vestigingsvoorwaarden te eisen. Als je winkeltje te dicht in de buurt van een school terechtkomt, kun je de zaak wel sluiten, bijvoorbeeld.

Nu wil Aboutaleb een experiment van zijn gemeente met legale wietteelt gebruiken om nieuwe verkoopkanalen te zoeken buiten de bestaande coffeeshops om. Volgens de burgemeester zitten die te dicht bij de criminaliteit om betrouwbare partners te kunnen zijn als straks de wiet legaal verkrijgbaar is. Of dat waar is, valt voor de gewone burger moeilijk vast te stellen. Hij mist de informatie waar een burgemeester, nauw betrokken bij de gezagshandhaving en onderdeel van de zogenaamde driehoek met de politie en het openbaar ministerie, wel over beschikt. Wie weet, heeft hij gelijk.

Als de coffeeshops weg moeten, wie zullen dan de wiet aan de man brengen? Je kunt natuurlijk denken aan gemeentelijke distributiepunten. In Zweden moet de burger zijn borrel ook in staatswinkels kopen. Dus waarom niet? Het ontkennende antwoord op deze vraag zal vanwege de neoliberale tijdgeest van vele kanten worden gegeven.

Aboutaleb dacht zelf aan internethandel waarbij de klant na (via het internet?) te hebben bewezen boven de achttien te zijn, de bestelling thuis krijgt. Dat is niet zo’n goed voorstel. Het is dan te gemakkelijk om je leeftijd op te schroeven of te knoeien met andermans identiteitsbewijs. Nee, een detaillist moet de klant in de ogen kunnen kijken. Men komt dan vanzelf uit bij winkeliers die ervaring hebben met het juist inschatten van leeftijden. Dat zijn mensen die sterke drank of tabak verkopen. Zij controleren al jaren streng omdat ze weten dat er op overtredingen rond de leeftijdsgrens hoge boetes staan.

De Primera en andere gemakswinkels zijn dan aangewezen plekken om ook hasj en wiet te voeren. Slijters zouden deze producten ook in hun assortiment op kunnen nemen evenals supermarkten, die nu tenslotte al tabakswaren en alcoholische dranken verkopen. Zo worden cannabisproducten eindelijk genormaliseerd. En als de verkopers vertrouwd worden met nicotine en alcohol waarom mag hen dan niet de verkoop van hasj en wiet worden toevertrouwd?

Het kan zo eenvoudig zijn. Logica is soms zo dwingend maar iets zegt me dat de wieltjes in Aboutalebs hersens anders in elkaar grijpen dan bij mij.