Wierd Duk heeft van zijn angstdromen een verdienmodel gemaakt

Wierd Duk, sterverslaggever van de Telegraaf vindt het niet prettig om aangeduid te worden als nazi, fascist, rechtsextremist, rechtsextreme ophitser, islamofoob of zelfs antisemiet. Dat liet hij merken tijdens zijn voordracht van afgelopen weekend op Lowlands. Hij trof daar een beschaafd publiek van enkele honderden personen aan dat na afloop keurig applaudisseerde. Dat had Duk niet verwacht. Hij sprak ze toe alsof ze zijn tegenstanders waren.

Dat zijn de mensen die je nazi, fascist, rechtsextremist, islamofoob of antisemiet noemen als je de Europese grenzen voor de massa immigratie wilt sluiten omdat anders de maatschappij ontwricht raakt als je de integratie van nieuwkomers een hopeloze mislukking noemt  en als je twijfelt over de inpasbaarheid van de islam in de westerse democratische samenleving. Wie er met Duk zo over denkt, is helemaal geen nazi, fascist, rechtsextremist, islamofoob of zelfs  antisemiet. Die wil gewoon discussiëren over het grootste maatschappelijke probleem van onze tijd.

Over een jaar of twintig, vreest de sterverslaggever, zien Nederland en Europa er heel anders uit. Dan spelen islampartijen in de politiek van de steden een aanzienlijke rol. Dan winnen sharia-rechtbanken aan invloed. Dan is het etnisch-religieus geweld sterk toegenomen. Dan hebben bijna alle Europese joden de wijk genomen. Duk verwees naar het boek van de Britse auteur Douglas Murray, The Strange Death of Europe waarin al deze shit wordt voorspeld. En als je nou critici van de multi-etnische realiteit en van de massa-immigratie maar hard genoeg uitmaakt voor nazi, fascist, rechtsextremist, rechts-extremistische ophitser, islamofoob of zelfs antisemiet, dan komt er geen oplossing voor deze problemen. Dan kijk je als groen linkser straks hevig op je neus want dan zit óók jij middenin de ellende. Die heb je dan zelf geschapen door mensen die je probeerden te waarschuwen uit te maken voor nazi, rechtsextremist, rechts extreme ophitser, islamofoob of zelfs antisemiet.

Wierd Duk illustreerde zijn betoog met voorbeelden uit Duitsland. Na de komst van meer dan een miljoen vluchtelingen in 2015 en Merkels ‘ Wir schaffen das,’  sloeg een golf van misdaden over het land. Hij noemt enkele recente moorden met asielzoekers als dader. Geen wonder dat de AfD zo in opkomst is, aldus het leidend licht van de Telegraaf.

Dat van die moorden en de misdaadgolf zijn de enige concrete gegevens  die Duk in zijn betoog noemde. Voor het overige beperkt hij zich tot genoemde sombere toekomstvoorspelling. Ook roept hij zijn toehoorders op uit hun bubbel te komen en in gesprek te gaan met zijn geestverwanten in plaats van die de hele tijd maar uit te maken voor nazi, fascist, rechtsextremist, rechts extremistische ophitser, islamofoob of zelfs antisemiet.

De vraag is nu: kloppen deze gegevens? Het vooraanstaande statistiekportal Statista stelt vast dat in 2017 de misdaad in Duitsland niet groeide maar juist afnam wat zich moeilijk laat rijmen met Duks  misdaadgolf. Het dagblad Die Welt stelde op oudjaar 2017 vast dat het het aantal door migranten bedreven misdrijven een dalende tendens vertoonde.  Datzelfde stelt een rapport van het Duitse ministerie van Binnenlandse Zaken. De Hessische Rundfunk stelde tezelfdertijd vast dat asielzoekers gemiddeld niet misdadiger zijn dan andere Duitsers, tenminste als je schendingen van de wetten op het verblijf van buitenlanders buiten beschouwing laat.

Jonge mannen Dat lijkt anders als men geweld tegen personen – van moord tot aanranding – apart bekijkt. Dan zijn dertien van de honderd verdachten vluchteling. Is dat extreem veel? Verreweg het meeste geweld wordt door jonge mannen gepleegd. Afkomst doet er daarbij niet toe. Dat is in de hele wereld zo. Het percentage mannen onder de dertig is bij vluchtelingen drie maal zo hoog als bij de rest van de Duitse bevolking. Dat komt door het merkwaardige Europese vluchtelingenrecht. Je moet eerst over gesloten grenzen Europees grondgebied zien te bereiken voor je asiel aan kunt vragen. Daarvoor is een levensbedreigende reis, bijvoorbeeld over de Middellandse Zee, onvermijdelijk. Heb je eenmaal een verblijfsvergunning, dan wordt gezinshereniging mogelijk. Naaste verwanten, vrouwen en kinderen, krijgen dan een visum en kunnen gewoon het vliegtuig of de bus nemen. Vandaar dat gezinnen hun jonge mannen vooruit sturen, het gevaar in. Dat plaatst de statistieken in een ander licht. Daar blijft het niet bij.

Neemt men de verdachten nader in ogenschouw, dan blijkt maar een klein deel van hen uit de oorlogsgebieden in het Midden-Oosten, zoals Syrië te komen. De meesten werden geboren in Noord-Afrika. Dat is veilig gebied. Die krijgen grundsätzlich  geen asiel. Dat weet iedereen, ook in landen als Marokko of Algerije zelf. Met bona fide vluchtelingen mogen deze migranten niet worden gelijkgesteld. Bekijk je de statistieken van vluchtelingen uit Syrië, Irak en Afghanistan afzonderlijk, dan blijken zij procentueel juist minder gewelddaden te plegen dan de rest van de Duitse bevolking.  Ondanks die oververtegenwoordiging van jonge mannen. Nadere gegevens over het een en ander vindt men in een Bundeslagebild over het jaar 2017  van het Bundeskriminalamt. Daarin wordt overigens vastgesteld dat het aantal immigranten in Duitsland niet stijgt, maar juist sterk daalt. Ook wordt daarin geweld gesignaleerd van Duits extreem rechts tegen immigranten, wat dan weer tegenactie oproept uit de uiterst linkse hoek. In dat rapport staan ook nauwkeurige gegevens over de afkomst van de asielzoekers.

Het aantal asielzoekers dat zijn toevlucht neemt tot Europa als geheel, vertoont eveneens een grote daling. In 2016 telde de Europese Unie 35,1 miljoen inwoners die niet in een lidstaat geboren waren. Op een totale bevolking van 508 miljoen is dat zeven procent, 4,9% van de EU-bevolking belijdt de islam. Eind 2017 stelde het Amerikaanse Pew Research Center dat bij ongewijzigd immigratiebeleid dit percentage rond 2050 tot 11,2% of iets meer zou stijgen.  Dat zijn geen cijfers waarbij een mens meteen aan ‘omvolking’ en zo gaat denken. Of aan een islamitische machtsovername. Het plaatst ook het ‘wir schaffen das’ van Angela Merkel in een andere context. Dat wordt trouwens vaak uit zijn verband gerukt.

Op haar zomerpersconferentie van het jaar 2015 bracht de kanselier eerst in herinnering welke grote uitdagingen  de Bondsrepubliek in haar hele geschiedenis  met succes te lijf was gegaan. Vervolgens somde zij uitvoerig op welke grote problemen de opvang en integratie van zoveel vluchtelingen met zich mee zouden brengen. Maar Duitsland had voor heter vuren gestaan. Vervolgens zei Merkel :

Ich sage ganz einfach: Deutschland ist ein starkes Land. Das Motiv, mit dem wir an diese Dinge herangehen, muss sein: Wir haben so vieles geschafft – wir schaffen das! Wir schaffen das, und dort, wo uns etwas im Wege steht, muss es überwunden werden, muss daran gearbeitet werden. Der Bund wird alles in seiner Macht Stehende tun – zusammen mit den Ländern, zusammen mit den Kommunen -, um genau das durchzusetzen.

Es gibt dann die europäische Dimension, und hier glaube ich, dass wir schon sagen dürfen: Europa als Ganzes muss sich bewegen. Die Staaten müssen die Verantwortung für asylbegehrende Flüchtlinge teilen. Die universellen Bürgerrechte waren bislang eng mit Europa und seiner Geschichte verbunden. Das ist einer der Gründungsimpulse der Europäischen Union. Versagt Europa in der Flüchtlingsfrage, geht diese enge Bindung mit den universellen Bürgerrechten kaputt. Sie wird zerstört, und es wird nicht das Europa sein, das wir uns vorstellen, und nicht das Europa sein, das wir als Gründungsmythos auch heute weiterentwickeln müssen.

Het ‘wir schaffen das’ was geen frivole opmerking. Het maakte deel uit van een uitvoerig betoog vol zorgvuldige afwegingen. Tenslotte wees Angela Merkel op de verantwoordelijkheid van Europa als geheel. Een falen zou de enge verbintenis tussen de Unie en de universele burgerrechten kapot maken.

Wat komt uit dit alles naar voren? Met de tastbare werkelijkheid hebben de waarschuwingen van Wierd Duk weinig te maken. Op Lowlands schetste hij vooral zijn persoonlijke nachtmerries om daar vervolgens enkele onheilsprofetieën mee in verband te brengen.  Deze strategie heeft hem geen windeieren gelegd. Eerst kreeg hij een podium bij het Algemeen Dagblad. Daarna werd hij weggekocht door de Telegraaf, ondanks de halvering van het abonneebestand toch nog de grootste krant van het land. In talkshows en actualiteitenprogramma´s van de publieke televisie treedt hij met regelmaat op als deskundige. Wierd Duk heeft van zijn angstdromen een verdienmodel gemaakt.

Cc-foto: Anne Helmond,   Trociare